கடவுள் பூமியை பார்வையிட்டார். மனிதன் குடியிருப்பதற்காக அதை ஆயத்தம் செய்துகொண்டிருந்தார். அவர் செய்துகொண்டிருந்த அனைத்தும் நன்றாக இருப்பதை கண்டார். சொல்லப்போனால், இந்த வேலை முடிவடைந்தவுடன், “மிகவும் நன்றாயிருந்தது” என்று அவர் சொன்னார். (ஆதியாகமம் 1:12, 18, 21, 25, 31) ஆனால் அந்த நல்ல முடிவுக்கு வருவதற்கு முன், “நல்லதல்ல” என்று ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி கடவுள் பேசினார். எதையோ குறையுடன் படைத்துவிட்டார் என்பதை இது நிச்சயமாகவே அர்த்தப்படுத்தவில்லை. ஆனால் அவருடைய படைப்பு வேலை இன்னும் முற்றுப்பெறவில்லை. “மனுஷன் தனிமையாயிருப்பது நல்லதல்ல, ஏற்ற துணையை அவனுக்கு உண்டாக்குவேன்” என்று யெகோவா சொன்னார்.​—ஆதியாகமம் 2:18.

மனுஷனுக்கு ‘ஒரு துணை’ தேவைப்பட்டது. இப்போது பொருத்தமான துணை அவனுக்குக் கிடைத்துவிட்டது. ஆதாமுக்கு இருந்த குறையை நிறைவாக்குவதற்கு ஏவாள் மிகவும் பொருத்தமானவளாக இருந்தாள். தங்கள் தோட்ட வீட்டையும் மிருகங்களையும் கவனித்துக்கொள்வதில், பிள்ளைகளைப் பிறப்பிப்பதில், ஓர் உண்மையான தோழியாக அறிவுப்பூர்வமான தூண்டுதலையும் ஆதரவையும் அளிப்பதில் அவனுக்கு பொருத்தமான துணையாக இருந்தாள்.​—ஆதியாகமம் 1:26-30.