எலிசா என்ற பெயருள்ள ஒரு இளம் விவசாயிக்கு, வழக்கம் போல நிலத்தை உழுவதோடு துவங்கின அந்த நாள் அவருடைய வாழ்நாளில் அதிமுக்கியமான ஒரு நாளாக இருந்தது. வயலில் அவர் வேலைசெய்து கொண்டிருந்த போது எதிர்பாராத விதமாக இஸ்ரவேலின் முதன்மையான தீர்க்கதரிசியான எலியா இவரைப் பார்க்க வந்திருந்தார். ‘எலியா ஏன் என்னைப் பார்க்க வரவேண்டும்?’ என்பதாக எலிசா ஒருவேளை யோசித்திருக்கலாம். ஒரு பதிலுக்காக அவர் வெகு நேரம் காத்திருக்க வேண்டியிருக்கவில்லை. எலியா தன்னுடைய அதிகாரப்பூர்வமான சால்வையை எலிசாவின்மீது போட்டு ஒரு நாள் எலிசா அவருடைய வாரிசாக இருப்பார் என்பதைக் குறிப்பாக தெரிவித்தார். எலிசா இந்த அழைப்பை முக்கியமற்றதாக கருதவில்லை. உடனடியாக அவர் தன்னுடைய வயலைவிட்டுப் புறப்பட்டு எலியாவின் ஊழியக்காரனானார்.—1 இராஜாக்கள் 19:19-21.

எலியாவோடு விசேஷமான சேவைக்காக அழைக்கப்பட்டபோது, எலிசா இஸ்ரவேலின் முதன்மையான தீர்க்கதரிசிக்கு ஊழியஞ்செய்வதற்கு தன்னுடைய வயலைவிட்டு உடனடியாக புறப்பட்டார். அவர் செய்த சில வேலைகள் வீட்டு வேலையாட்கள் செய்யும் வேலைகளாக இருந்தன, ஏனென்றால், “எலியாவின் கைகளுக்கு தண்ணீர் வார்த்த” ஒருவர் என்பதாக அவர் அறியப்படலானார்.c (2 இராஜாக்கள் 3:11) இருந்தபோதிலும் எலிசா தன்னுடைய வேலையை ஒரு சிலாக்கியமாக கருதி எலியாவின் பக்கத்தில் பற்றுமாறாமல் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தார்.

கடவுளுடைய ஊழியர்களில் அநேகர் இன்று அதேப்போன்ற சுயதியாக மனப்பான்மையை வெளிப்படுத்துகின்றனர். தொலைவிலுள்ள பிராந்தியங்களில் நற்செய்தியைப் பிரசங்கிப்பதற்கு அல்லது பெத்தேல் குடும்பத்தின் அங்கத்தினர்களாக சேவிப்பதற்கு சிலர் தங்களுடைய ‘வயல்களை,’ பிழைப்புக்காக அவர்கள் செய்துகொண்டிருந்த வேலைகளைவிட்டு வந்திருக்கிறார்கள். மற்றவர்கள் சங்கத்தின் கட்டுமான திட்டங்களில் வேலைசெய்வதற்காக அயல்நாடுகளுக்குப் பயணம் செய்திருக்கிறார்கள். அநேகர் தாழ்வானவை என்றழைக்கப்படும் வேலைகளைச் செய்ய இசைந்துள்ளனர். இருந்தபோதிலும், யெகோவாவுக்காக ஊழியஞ்செய்கிற எவருமே அற்பமான சேவையை செய்துகொண்டில்லை. யெகோவா தம்மை மனப்பூர்வமாய் சேவிக்கிற யாவரையும் போற்றுகிறார், அவர்களுடைய சுயதியாக மனப்பான்மையை அவர் ஆசீர்வதிப்பார்.—மாற்கு 10:29, 30.