இறுதியில் அவருடைய சிந்தனை தவறு என்று உணர்ந்து, ஆசாப் சொன்னார்: “இவ்விதமாய்ப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னேனானால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன். இதை அறியும்படிக்கு யோசித்துப்பார்த்தேன்; நான் தேவனுடைய பரிசுத்த ஸ்தலத்துக்குள் பிரவேசித்து, அவர்கள் முடிவைக் கவனித்து உணருமளவும், அது என் பார்வைக்கு விசனமாயிருந்தது. நிச்சயமாகவே நீர் அவர்களைச் சறுக்கலான இடங்களில் நிறுத்தி, பாழான இடங்களில் விழப்பண்ணுகிறீர். அவர்கள் ஒரு நிமிஷத்தில் எவ்வளவு பாழாய்ப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து நிர்மூலமாகிறார்கள். நித்திரை தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை இகழுவீர்.”—சங்கீதம் 73:15-20.

கடவுள் துன்மார்க்கனை “சறுக்கலான இடங்களில்” நிறுத்தியிருப்பதாக ஆசாப் உணர ஆரம்பித்தார். அவர்களுடைய வாழ்க்கை பொருள் சம்பந்தமான காரியங்களையே மையமாகக் கொண்டிருப்பதால், அவர்கள் திடீர் அழிவை எதிர்ப்படப்போகும் அபாயத்தில் இருக்கிறார்கள். அதிகம்போனால், வயதான காலத்தில் மரணம் அவர்களை ஆட்கொள்ளும், தீய வழியில் சம்பாதிக்கப்பட்ட அவர்களுடைய ஆஸ்தியெல்லாம் அவர்களுக்கு நீண்ட வாழ்நாட்காலத்தைக் கொடுப்பதில்லை. (சங்கீதம் 49:6-12) அவர்களுடைய செழுமை, உடனே மறைந்துபோகும் கனவுபோல் இருக்கும். அவர்கள் முதிர்வயதை அடைவதற்குள்ளுங்கூட நீதி திடீரென்று அவர்களை ஆட்கொண்டு, அவர்கள் விதைத்ததை அறுக்கும்படிச் செய்ய வைக்கும். (கலாத்தியர் 6:7) அவர்களுக்கு உதவிசெய்ய முடிந்த ஒரே ஒருவரையும் அவர்கள் வீம்புக்கென்றே ஒதுக்கித் தள்ளியதால், அவர்கள் உதவியற்றவர்களாய், நம்பிக்கையற்று விடப்படுகிறார்கள். அவர்களுக்கு விரோதமாக யெகோவா செயல்படும்போது, அவர் அவர்களுடைய “வேஷத்தை”—அவர்களுடைய பகட்டாரவாரத்தையும் அந்தஸ்தையும்—ஏளனத்தோடு பார்ப்பார்.