பூர்வ இஸ்ரவேலில் ஞானத்தில் தலைசிறந்து விளங்கிய சாலொமோன் ராஜா, தகப்பனுக்குரிய பாசத்துடன் அன்பான வார்த்தைகளில் சொல்கிறதாவது: “என் மகனே நீ என் வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொண்டு என் கட்டளைகளை உன்னிடத்தில் பத்திரப்படுத்தி, ஞானத்திற்கு செவிசாய்த்து, விவேகத்தின்பால் மனம் சாய்வாயாகில்; மேலும், நீ புரிந்துகொள்ளுதலை வா என கூப்பிட்டு விவேகத்தை சப்தமிட்டு அழைப்பாயாகில்; நீ வெள்ளியைப்போல் அதை நாடுவாயாகில்; புதையல்களைத் தேடுகிறதுபோல் அதை தேடுவாயாகில், அப்பொழுது யெகோவாவிற்குப் பயப்படுதல் இன்னதென்று அறிந்துகொள்வாய், கடவுளை அறியும் அறிவையும் கண்டடைவாய்.”​—நீதிமொழிகள் 2:1-5, NW.

ஞானத்திற்கு கவனம் செலுத்துவது விவேகத்தையும் புரிந்துகொள்ளுதலையும் பெறுவதை இன்றியமையாததாக்குகிறது. உவெப்ஸ்டர்ஸ் ரிவைஸ்ட் அன்அப்ரிஜ்ட் டிக்ஷ்னரியின்படி விவேகம் என்பது “ஒரு காரியத்தை மற்றொரு காரியத்திலிருந்து வேறுபடுத்திக் காணும் மனதின் சக்தி அல்லது திறமை.” கடவுள் அளிக்கும் விவேகம் என்பது தீமையிலிருந்து நன்மையை வேறுபடுத்தி அறிந்துகொள்வதோடு, நடப்பதற்கு சரியான வழியைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்குரிய திறமையாகும். விவேகத்தின்பால் ‘மனம் சாய’வில்லையென்றால் அல்லது அதை பெற ஆர்வமில்லையென்றால் ‘ஜீவனுக்குப் போகிற வாசலில்’ எப்படி நிலைத்திருக்க முடியும்? (மத்தேயு 7:14; ஒப்பிடுக: உபாகமம் 30:19, 20.) கடவுளுடைய வார்த்தையைப் படித்து, அதன்படி நடக்கையில் விவேகத்தை பெறுகிறோம்.

ஒரு பொருளைப் பற்றிய குறிப்புகள் எப்படி ஒன்றோடு ஒன்றும் முழுமையாகவும் தொடர்புடையதாய் உள்ளன என்பதைக் காணும் திறமையே புரிந்துகொள்ளுதல். அந்தப் ‘புரிந்துகொள்ளுதலை வா என கூப்பிடுவது’ எப்படி? வயதும் அனுபவமும் புரிந்துகொள்ளுதலை அதிகரிப்பதற்கு உதவும் அம்சங்கள் என்பது உண்மைதான்; ஆனாலும் எல்லா சமயங்களிலும் அது உண்மையல்ல. (யோபு 12:12; 32:6-12) “உம்முடைய [“யெகோவாவுடைய,” NW] கட்டளைகளை நான் கைக்கொண்டிருக்கிறபடியால், முதியோர்களைப்பார்க்கிலும் ஞானமுள்ளவனாயிருக்கிறேன்” என சங்கீதக்காரன் சொன்னார். “உம்முடைய வசனத்தின் பிரசித்தம் வெளிச்சம் தந்து, பேதைகளை உணர்வுள்ளவர்களாக்கும்” எனவும் பாடினார். (சங்கீதம் 119:100, 130) யெகோவா “நீண்ட ஆயுசுள்ளவர்”; எந்த மனிதனைக் காட்டிலும் எல்லையற்ற புரிந்துகொள்ளும் ஆற்றல் படைத்தவர். (தானியேல் 7:13) பேதைக்கு புரிந்துகொள்ளுதலை அளித்து, வயது முதிர்ந்தோரைப் பார்க்கிலும் அவரை அக்குணத்தில் உயர்ந்தோங்க செய்ய கடவுளால் முடியும். எனவே, கடவுளுடைய வார்த்தையாகிய பைபிளை படித்து, அதன்படி நடப்பதில் நமக்கு வெகு கவனம் தேவை.

நீதிமொழிகள் புத்தகம் இரண்டாம் அதிகாரத்தின் ஆரம்ப வசனங்களில் அடிக்கடி “நீ” என குறிப்பிட்டு, அதைத் தொடர்ந்து, “ஏற்றுக்கொண்டு,” “பத்திரப்படுத்தி,” “வா என கூப்பிட்டு,” “நாடுவாயாகில்,” “தேடுவாயாகில்” போன்ற வார்த்தைகள் வருகின்றன. அதிக பொருள் பொதிந்த இவ்வார்த்தைகளை எழுத்தாளர் ஏன் உபயோகிக்கிறார்? “ஞானத்தை நாடித் தொடருவதில் ஆர்வம் காட்டுவதன் தேவையை ஞானி [இங்கு] வலியுறுத்துகிறார்” என்பதாக ஒரு குறிப்புரை சொல்கிறது. நாம் ஞானத்தையும் அதோடு தொடர்புடைய பண்புகளான விவேகத்தையும் புரிந்துகொள்ளுதலையும் ஆர்வத்தோடு நாடித் தொடர வேண்டும்.