யெகோவா தம்முடைய ஊழியக்காரர்களின் வேண்டுதல்களுக்குச் செவிகொடுக்கிறார். ஆபகூக் கேட்கிறான்: “யெகோவாவே நான் எதுவரைக்கும் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிடுவேன், நீர் கேளாமலிருக்கிறீரே?” ஆம், நியாயம் அங்கில்லை, துன்மார்க்கன் நீதிமானை வளைந்துகொள்கிறான். ஆனால் கடவுள் நிச்சயமாகவே செவிகொடுக்கிறார். தம் சார்பாக தண்டனையை நிறைவேற்றுவதற்காக அவர் “கல்தேயரென்னும் ஜாதியாரை” எழுப்புகிறார். என்றபோதிலும் அவரால் எவ்விதமாக யுத்தத்தைப் போன்ற வல்லமையை பயன்படுத்தமுடியும்? கண்டனத்தை எதிர்பார்த்து தீர்க்கதரிசி கடவுளுடைய பதிலுக்காகக் காத்திருக்கிறான்.—1:1–2:1.

● 1:2–4—தீவினையைப் பொறுத்துக் கொள்ளாத யெகோவாவில் ஆபகூக்கின் விசுவாசம் அக்கிரமம் ஏன் நிலவுகிறது என்று கேட்கும்படியாக அவனைத் தூண்டியது. தன்னுடைய சிந்தனையைச் சரிசெய்துகொள்ள அவன் மனமுள்ளவனாக இருந்தான். (2:1) ஒரு சில காரியங்கள் ஏன் அனுமதிக்கப்படுகிறது என்பதாக நாம் யோசிக்கும் போது, யெகோவாவுடைய நீதியின் மேல் நம்முடைய நம்பிக்கை, அதேவிதமாக நம்முடைய சமநிலையைக் காத்துக் கொள்ளவும் அவருக்காகக் காத்திருக்கவும் நமக்கு உதவி செய்ய வேண்டும்.—சங்கீதம் 42:5, 11.