5, 6. (அ) ஆசாரியர்கள் ஏன் அதிக குற்றமுள்ளவர்களாக இருந்தனர்? (ஆ) யெகோவா, அந்த ஆசாரியர்களை வெறுப்பதை எவ்வாறு கூறினார்?

⁵ ஆசாரியர்கள் ஏன் அதிக குற்றமுள்ளவர்களாக இருந்தனர்? ஒரு காரணத்தை 7-⁠ம் வசனம் தெளிவாக கூறுகிறது: “ஆசாரியனுடைய உதடுகள் அறிவைக் காக்க வேண்டும்; வேதத்தை அவன் வாயிலே தேடுவார்களே; அவன் சேனைகளுடைய கர்த்தரின் தூதன்.” யெகோவா “இஸ்ரவேல் புத்திரருக்குச் சொன்ன சகல பிரமாணங்களையும் அவர்களுக்குப் போதிக்கும்” பொறுப்பு ஆசாரியர்களுக்கு இருந்தது; இதை, மோசே மூலம் இஸ்ரவேலர்களுக்கு கொடுக்கப்பட்ட கடவுளுடைய சட்டங்கள் ஆயிரத்திற்கும் அதிகமான வருடங்களுக்கு முன்பே கூறின. (லேவியராகமம் 10:11) ஆனால் பிற்காலத்தில், “இஸ்ரவேலிலே அநேக நாளாய் மெய்யான தேவனும் இல்லை, உபதேசிக்கிற ஆசாரியனும் இல்லை, வேதமும் இல்லை” என 2 நாளாகமம் 15:3-ஐ எழுதியவர் அறிக்கை செய்தது வருத்தகரமானதே.

⁶ பொ.ச.மு. ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலும், அதாவது மல்கியாவின் காலத்திலும், ஆசாரியர்களின் நிலைமை அவ்வாறே இருந்தது. அவர்கள் கடவுளுடைய நியாயப்பிரமாணத்தை மக்களுக்கு போதிக்க தவறினர். ஆகவே அந்த ஆசாரியர்கள் கண்டிக்கப்பட தகுதியானவர்கள். அவர்களுக்கு விரோதமாக யெகோவா உபயோகிக்கும் கடும் வார்த்தைகளை கவனியுங்கள். “உங்கள் பண்டிகைகளின் சாணியையே உங்கள் முகங்களில் இறைப்பேன்” என மல்கியா 2:3 கூறுகிறது. எப்பேர்ப்பட்ட கண்டனம்! பலி செலுத்தப்பட்ட மிருகங்களின் சாணி பொதுவாக பாளயத்திற்கு புறம்பே எடுத்துச் செல்லப்பட்டு எரிக்கப்பட வேண்டும். (லேவியராகமம் 16:27) ஆனால், அதற்கு பதிலாக அந்தச் சாணியை அவர்கள் முகங்களில் இறைப்பதாக யெகோவா கூறுகையில் அந்தப் பலிகளையும் அவற்றை செலுத்தியவர்களையும் அவர் எந்தளவுக்கு வெறுத்து, ஒதுக்கினார் என்பதையே தெளிவாக காட்டுகிறது.

11. யார் அதிக கவனமாயிருக்க வேண்டும்?

¹¹ இன்று கடவுளுடைய வார்த்தையை சபைகளில் போதிக்கும் சிலாக்கியம் பெற்றவர்களுக்கு மல்கியா 2:7 உண்மையில் ஓர் எச்சரிப்பாக அமைகிறது. ‘அவர்களுடைய உதடுகள் அறிவைக் காக்க வேண்டும், வேதத்தை அவர்கள் வாயிலே தேடுவார்களே’ என அது கூறுகிறது. அப்படிப்பட்ட போதகர்களுக்கு பெரும் உத்தரவாதம் உள்ளது, ஏனெனில் அவர்கள் ‘அதிக ஆக்கினையை அடைவார்கள்’ என யாக்கோபு 3:1 சுட்டிக்காட்டுகிறது. அவர்கள் வைராக்கியத்தோடும் உற்சாகத்தோடும் போதிக்க வேண்டுமென்றாலும் அவர்களுடைய போதனை, கடவுளுடைய எழுதப்பட்ட வார்த்தையையும் யெகோவாவின் அமைப்பு அளிக்கும் ஆவிக்குரிய உணவையும் முழுமையாய் சார்ந்ததாக இருக்க வேண்டும். இவ்வாறு ‘மற்றவர்களுக்கு போதிக்க அவர்கள் ஏற்ற தகுதி பெற்றிருப்பார்கள்.’ (NW) ஆகவே, அவர்களுக்கு இவ்வாறு ஆலோசனை கொடுக்கப்படுகிறது: “வெட்கப்படாத ஊழியக்காரனாயும் சத்திய வசனத்தை நிதானமாய்ப் பகுத்துப் போதிக்கிறவனாயும் உன்னை தேவனுக்கு முன்பாக உத்தமனாக நிறுத்தும்படி ஜாக்கிரதையாயிரு.”​—⁠2 தீமோத்தேயு 2:2, 15.

12. போதிக்கிறவர்கள் எதைப் பற்றி கவனமாயிருக்க வேண்டும்?

¹² நாம் கவனமாக இல்லையென்றால் நம் சொந்த விருப்பங்களை அல்லது எண்ணங்களை நமது போதகத்திற்குள் புகுத்தும் சோதனையை எதிர்ப்படலாம். யெகோவாவின் அமைப்பு போதிக்கிறவற்றிற்கு முரணாக இருக்கிறபோதிலும் தனது தீர்மானங்களில் அளவுக்கதிகமான நம்பிக்கை வைக்கும் ஒருவருக்கு இது பெரும் சோதனையாக இருக்கலாம். ஆனால், சபையிலுள்ள போதகர்களிடம் ஆடுகளை இடறலடையச் செய்யும் தங்களுடைய கருத்துகளை அல்ல, மாறாக கடவுளிடமிருந்து வரும் அறிவையே போதிக்கும்படி எதிர்பார்க்கப்படுகிறது என்று மல்கியா 2-⁠ம் அதிகாரம் வலியுறுத்துகிறது. “என்னிடத்தில் விசுவாசமாயிருக்கிற இந்தச் சிறியரில் ஒருவனுக்கு இடறல் உண்டாக்குகிறவன் எவனோ, அவனுடைய கழுத்தில் எந்திரக்கல்லைக் கட்டி, சமுத்திரத்தின் ஆழத்திலே அவனை அமிழ்த்துகிறது அவனுக்கு நலமாயிருக்கும்” என இயேசு கூறினார்.​—⁠மத்தேயு 18:6.