11. தகப்பனையும் மகனையும் பற்றிய உவமையை இயேசு எவ்வாறு ஜெபத்தோடு தொடர்புபடுத்தினார்?

¹¹ விடாப்பிடியாக இருந்த மனிதனைப் பற்றிய இயேசுவின் உவமை, ஜெபிப்பவரின் மனநிலை எப்படியிருக்க வேண்டுமென்பதை சிறப்பித்துக் காட்டுகிறது. அடுத்த உதாரணம் ஜெபத்தைக் கேட்பவரான யெகோவா தேவனின் மனப்பான்மையை முக்கியப்படுத்திக் காட்டுகிறது. இயேசு பின்வருமாறு கேட்டார்: “உங்களில் தகப்பனாயிருக்கிற ஒருவனிடத்தில் மகன் . . . மீனைக் கேட்டால் மீனுக்குப் பதிலாய்ப் பாம்பைக் கொடுப்பானா? அல்லது முட்டையைக் கேட்டால், அவனுக்குத் தேளைக் கொடுப்பானா?” இதன் நடைமுறைப் பயனை இயேசு பின்வருமாறு விளக்கினார்: “பொல்லாதவர்களாகிய நீங்கள் உங்கள் பிள்ளைகளுக்கு நல்ல ஈவுகளைக் கொடுக்க அறிந்திருக்கும்போது, பரமபிதாவானவர் தம்மிடத்தில் வேண்டிக் கொள்ளுகிறவர்களுக்குப் பரிசுத்த ஆவியைக் கொடுப்பது அதிக நிச்சயம் அல்லவா.”​—⁠லூக்கா 11:11-13.

12. மகனுடைய வேண்டுகோளுக்கு செவிகொடுக்கும் தகப்பனைப் பற்றிய உவமை, நம்முடைய ஜெபங்களுக்குப் பதிலளிக்க யெகோவா மனமுள்ளவராய் இருப்பதை எப்படித் தெளிவுபடுத்துகிறது?

¹² ஒரு தகப்பன் தன் மகன் எதையாவது கேட்கையில் எப்படிச் செயல்படுவார் என்பதைப் பற்றிய உவமையின் மூலம், யெகோவா தம்மிடம் ஜெபிப்பவர்களைக் குறித்து எவ்விதம் உணர்கிறார் என்பதை இயேசு விளக்கினார். (லூக்கா 10:22) மேற்குறிப்பிடப்பட்ட இரு உவமைகளுக்கும் இடையிலான வித்தியாசத்தை முதலாவது கவனியுங்கள். முதல் உவமையில், இயேசு குறிப்பிட்ட மனிதன் தன்னிடம் உதவி கேட்டவருக்கு அதைச் செய்ய தயங்கினான். யெகோவா அப்படிப்பட்டவரல்ல. மாறாக, இரண்டாவது உவமையில் சொல்லப்பட்ட கரிசனையுள்ள மனிதத் தகப்பனைப்போல அவர் இருக்கிறார்; தன் பிள்ளையின் தேவைகளை பூர்த்திசெய்ய ஆவலாக காத்திருக்கிற தகப்பனைப்போல அவர் நடந்துகொள்கிறார். (சங்கீதம் 50:15) சாதாரண மனிதத் தகப்பனையும் பரலோகத் தகப்பனான யெகோவாவையும் ஒப்பிட்டதன் மூலம் தம் பிள்ளைகளுக்கு உதவ யெகோவா எந்தளவு ஆவலாக இருக்கிறார் என்பதையும் இயேசு தெளிவாக்கினார். வழிவழியாகப் பாவத்தைப் பெற்றதால் ‘பொல்லாதவராக’ இருக்கும் ஒரு மனிதத் தகப்பனே தன் மகனுக்கு நல்ல பரிசைக் கொடுக்கும்போது, தாராள குணமுடைய நம் பரலோக தகப்பன் தம்மை வணங்கும் தம் பிள்ளைகளுக்குப் பரிசுத்த ஆவியைக் கொடுப்பார் என்பதில் நாம் எவ்வளவு நிச்சயமாயிருக்கலாம்!​—⁠யாக்கோபு 1:17.

14. (அ) என்ன தவறான எண்ணம், சோதனைகளை எதிர்ப்படும் சிலரை வாட்டுகிறது? (ஆ) சோதனைகளை எதிர்ப்படுகையில், யெகோவாவிடம் நாம் ஏன் நம்பிக்கையோடு ஜெபிக்கலாம்?

¹⁴ கரிசனையுள்ள தகப்பனைப் பற்றிய இயேசுவின் உவமை, எந்த மனிதத் தகப்பன் காட்டும் நற்குணங்களைவிட யெகோவாவின் நற்குணம் மிக உயர்ந்தது என்பதையும் வலியுறுத்துகிறது. ஆகவே, யெகோவா நம்மீது கோபமாயிப்பதால்தான் நமக்கு கஷ்டங்கள் வருகின்றன என்பதாக நம்மில் எவரும் ஒருபோதும் நினைக்கக்கூடாது. நாம் அப்படிச் சிந்திக்க வேண்டுமென விரும்புவது நம்முடைய பரம எதிரியாகிய சாத்தானே. (யோபு 4:1, 7, 8; யோவான் 8:44) அப்படி நினைப்பதற்கு எந்த வேதப்பூர்வ ஆதாரமும் இல்லை. யெகோவா நம்மை “பொல்லாங்கினால்” சோதிப்பதில்லை. (யாக்கோபு 1:13) பாம்பைப்போன்ற கஷ்டத்தையோ தேளைப்போன்ற சோதனையையோ அவர் நமக்குக் கொடுப்பதில்லை. நம்முடைய பரலோகத் தகப்பன் ‘தம்மிடத்தில் வேண்டிக்கொள்ளுகிறவர்களுக்கு நன்மையானவைகளை’ கொடுக்கிறார். (மத்தேயு 7:11; லூக்கா 11:13) உண்மையில், யெகோவாவின் நற்குணத்தையும், நமக்கு உதவிசெய்ய அவர் விருப்பமுள்ளவராக இருக்கிறார் என்பதையும் நாம் எந்தளவு புரிந்துகொள்கிறோமோ அந்தளவு அவரிடம் நம்பிக்கையோடு ஜெபிக்கத் தூண்டப்படுவோம். அப்படிச் செய்கையில், “மெய்யாய் தேவன் எனக்குச் செவிகொடுத்தார், என் ஜெபத்தின் சத்தத்தைக் கேட்டார்” என்று கூறிய சங்கீதக்காரனின் வார்த்தைகளை நம்மாலும் கூற முடியும்.​—⁠சங்கீதம் 10:17; 66:19.