என்றும் பற்றுள்ளோராய்

1. ஆண்-ட-வர்க்-கு பற்-றுள்-ளோ-ராய்,

அன்-பு காட்-டும் ஜ-ன-மாய்,

அர்ப்-ப-ணித்-த அன்-பர்-க-ளாய்,

அ-வர் ஆ-ணை அ-றி-வோம்.

அ-தற்-குப் ப-ணிந்-தி-டு-வோம்,

அ-தன் நன்-மை-கள் காண்-போம்,

பற்-று-மா-றா யெ-கோ-வா-வை

பற்-றிக்-கொள்-வோம் பா-ச-மாய்!

2. ச-கோ-த-ரப் பற்-றுள்-ளோ-ராய்,

அ-ரும் வே-தம் பின்-பற்-றி,

இ-த-யத்-தின் கா-யம் ஆற்-றி,

க-லங்-கும் உள்-ளம் தேற்-றி,

க-ன-மும் ம-திப்-பும் ஏற்-றி,

க-னி-வாய் பா-சம் ஊற்-றி,

ஆ-த-ர-வாய் க-ரம் பற்-றி,

ச-கா-யம் நாம் செய்-வோ-மே!

3. மூப்-பர் சொல்-லை தட்-ட மாட்-டோம்,

பற்-று-மா-றா-தி-ருப்-போம்;

ஆ-லோ-ச-னை கீழ்ப்-ப-டி-வோம்,

மு-கம் கோ-ணா-தி-ருப்-போம்.

தே-வன் ஆ-சி-கள் சு-வைப்-போம்,

சத்-யத்-தில் தி-ட-மா-வோம்.

பற்-றுள்-ளோ-ராய் நி-ரூ-பிப்-போம்,

தே-வ-னின் பிள்-ளை ஆ-வோம்!