உன் நெஞ்சம் துள்ளாதோ?

ஆ-னந்-த-மா-க-வே,

ம-னப்-பூர்-வ-மா-க-வே,

நற்-செய்-தி சொல்-கை-யி-லே

உன் நெஞ்-சம் துள்-ளா-தோ?

நன்-றாய் வி-தைத்-தா-லே,

தே-வன் வ-ள-ர செய்-வார்.

நல் இ-த-யங்-க-ளை-யே

தே-வன் அ-றி-வா-ரே!

உந்-தன் சொல்-லைக் கேட்-டு,

உள்-ளங்-கள் தி-றந்-தா-லே,

சத்-யம் வ-ர-வேற்-றா-லே

உன் நெஞ்-சம் துள்-ளா-தோ?

இ-த-ய வா-ச-லை

சி-லர் தி-றப்-ப-தில்-லை.

வி-டா-மல் சொல்-வோம் நா-மே

யெ-கோ-வா பே-ரை-யே!

ஊ-ழி-ய வே-லை-யை

பொக்-கி-ஷ-மாய் தந்-தா-ரே!

அ-தை நி-னைக்-கை-யி-லே

உன் நெஞ்-சம் துள்-ளா-தோ?

தைர்-ய-மாய் பே-சி-னால்,

அன்-பு-ட-னே பே-சி-னால்,

நல்-ம-ன-முள்-ளோ-ரை-யே

கண்-டு-பி-டிப்-போ-மே!