1 เธสะโลนิกา
2 ที่จริง พี่น้องทั้งหลาย พวกท่านเองก็รู้ว่าการที่เรามาเยี่ยมพวกท่านนั้นไม่ไร้ผลเลย 2 แต่อย่างที่พวกท่านรู้ เมื่อเราทนทุกข์และถูกปฏิบัติอย่างเหยียดหยามในเมืองฟิลิปปอยแล้ว เราได้รวบรวมความกล้าโดยการช่วยเหลือจากพระเจ้าของเราเพื่อบอกข่าวดีของพระองค์แก่พวกท่านทั้ง ๆ ที่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย. 3 ด้วยว่าคำแนะนำที่เราให้พวกท่านนั้นไม่ได้มาจากความคิดผิด ๆ หรือเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์หรือเป็นคำหลอกลวง 4 แต่พระเจ้าทรงทดสอบเราแล้วและทรงเห็นว่าเหมาะที่จะฝากข่าวดีไว้กับเรา เราจึงประกาศเพื่อให้พระเจ้าผู้ทรงตรวจสอบหัวใจของเราพอพระทัย ไม่ใช่ให้มนุษย์พอใจ.
5 ที่จริง พวกท่านก็รู้ว่า เมื่อเรามาหาพวกท่าน ไม่มีสักครั้งที่เราใช้คำพูดป้อยอหรือเสแสร้งเพราะมีใจโลภอยากได้สิ่งใดจากพวกท่าน พระเจ้าทรงเป็นพยาน! 6 และเราไม่เคยแสวงหาเกียรติยศจากมนุษย์ ไม่ว่าจากพวกท่านหรือจากคนอื่น แม้ว่าในฐานะอัครสาวก*ของพระคริสต์* เราอาจทำให้พวกท่านมีภาระต้องเสียค่าใช้จ่ายมากก็ได้. 7 แต่เมื่ออยู่กับพวกท่าน เราปฏิบัติต่อพวกท่านด้วยความอ่อนโยนเหมือนแม่ลูกอ่อนทะนุถนอมลูกของตน. 8 เรารักพวกท่านอย่างยิ่ง เราจึงยินดีจะให้พวกท่านไม่เพียงแต่ข่าวดีของพระเจ้าเท่านั้น แต่ชีวิตของเราด้วย เพราะว่าพวกท่านเป็นที่รักของเรา.
9 พี่น้องทั้งหลาย พวกท่านคงจำได้แน่ว่าเราทำงานหนักและเหน็ดเหนื่อย. เราทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อจะไม่ให้คนหนึ่งคนใดในพวกท่านมีภาระต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก ขณะที่ประกาศข่าวดีของพระเจ้าแก่พวกท่าน. 10 พวกท่านเป็นพยานยืนยัน และพระเจ้าก็ทรงเป็นพยานยืนยันด้วยว่าเราแสดงความภักดี ประพฤติชอบธรรม และปราศจากตำหนิเมื่ออยู่กับท่านทั้งหลายที่เป็นผู้เชื่อถือ. 11 พวกท่านยังรู้ดีอีกด้วยว่า เราเฝ้ากระตุ้นเตือนพวกท่านแต่ละคน อีกทั้งปลอบโยนและกำชับพวกท่านเหมือนบิดาทำต่อบุตร 12 เพื่อให้พวกท่านประพฤติอย่างเหมาะสมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าผู้ทรงเรียกพวกท่านเข้าราชอาณาจักรของพระองค์และทรงโปรดให้มีความสง่างามเยี่ยงพระองค์.
13 ด้วยเหตุนี้ เราจึงขอบพระคุณพระเจ้าไม่หยุดหย่อน เพราะเมื่อพวกท่านได้รับพระคำของพระเจ้าซึ่งพวกท่านได้ยินจากเรา พวกท่านรับพระคำนั้นไว้ไม่ใช่อย่างคำของมนุษย์ แต่อย่างที่พระคำนั้นเป็นจริง ๆ คือเป็นพระคำของพระเจ้า ซึ่งดำเนินงานอยู่ในตัวท่านทั้งหลายที่เป็นผู้เชื่อถือ. 14 พี่น้องทั้งหลาย พวกท่านเป็นผู้ทำตามแบบอย่างประชาคมต่าง ๆ ของคริสเตียนในแคว้นยูเดียซึ่งเป็นประชาคมของพระเจ้า เพราะพวกท่านก็ทนทุกข์ด้วยน้ำมือของชนร่วมชาติอย่างที่พวกเขาทนทุกข์ด้วยน้ำมือของชาวยิว 15 ซึ่งได้ประหารกระทั่งพระเยซูเจ้ากับพวกผู้พยากรณ์และได้ข่มเหงเรา. พวกเขาทำให้พระเจ้าไม่พอพระทัย และขัดขวางคนทั้งปวงไม่ให้ได้รับประโยชน์ 16 เพราะพวกเขาพยายามขัดขวางเราไม่ให้ประกาศแก่ชนต่างชาติเพื่อให้คนเหล่านั้นได้รับความรอด การทำเช่นนี้จึงทำให้บาปของพวกเขาพอกพูนจนถึงขีดสุด. แต่ในที่สุด พระเจ้าจะทรงพระพิโรธพวกเขา.
17 พี่น้องทั้งหลาย เมื่อเราถูกพรากไปจากพวกท่านระยะหนึ่ง แต่นั่นก็แค่กายไม่ใช่ใจ เราจึงปรารถนาอย่างยิ่งและพยายามมากเป็นพิเศษเพื่อให้ได้เห็นหน้าพวกท่าน. 18 ด้วยเหตุนี้ เราจึงอยากมาหาพวกท่าน ข้าพเจ้าเปาโลอยากมาหาถึงสองครั้ง แต่ซาตานขวางทางเราไว้. 19 ด้วยว่าอะไรจะเป็นความหวังหรือความยินดีหรือมงกุฎแห่งความปลื้มปีติของเราเมื่ออยู่เฉพาะพระพักตร์พระเยซูเจ้าของเราในคราวการประทับ*ของพระองค์? ไม่ใช่ท่านทั้งหลายหรือ? 20 พวกท่านทำให้เราภูมิใจและยินดี.