เยเรมีย์
5 เดินไปตามถนนในกรุงเยรูซาเล็มสิ
มองไปรอบ ๆ และดูให้ดี
ไปเสาะหาตามลานสาธารณะด้วย
ดูซิว่าเจ้าจะเจอคนที่มีความยุติธรรมสักคนไหม+
คือคนที่พยายามเป็นคนซื่อสัตย์
ถ้าเจ้าเจอ เราก็จะยกโทษให้เมืองนี้
2 แม้พวกเขาจะสาบานต่อพระยะโฮวาผู้มีชีวิตอยู่
แต่พวกเขาก็ยังสาบานหลอก ๆ+
3 พระยะโฮวา พระองค์มองหาความซื่อสัตย์ไม่ใช่หรือ?+
พระองค์ตีพวกเขา แต่พวกเขาไม่รู้สึกอะไร
แม้พระองค์ทำลายพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้บทเรียน+
4 ผมคิดในใจว่า “คงเป็นเพราะพวกเขาเป็นคนต่ำต้อย
พวกเขาทำอะไรโง่ ๆ เพราะไม่รู้จักแนวทางของพระยะโฮวา
และไม่รู้จักกฎหมายของพระเจ้าของพวกเขา
5 ผมจะไปพูดกับพวกคนใหญ่คนโต
เพราะพวกเขาคงจะสนใจแนวทางของพระยะโฮวา
และสนใจกฎหมายของพระเจ้าของพวกเขา+
แต่พวกเขาทุกคนก็หักแอก
และดึงเชือกจนขาดหมดแล้ว”
6 เพราะอย่างนี้ สิงโตตัวหนึ่งจึงออกจากป่ามาขย้ำพวกเขา
หมาป่าตัวหนึ่งจากที่ราบกันดารก็มาทำร้ายพวกเขาอยู่เรื่อย ๆ
และมีเสือดาวตัวหนึ่งคอยซุ่มอยู่ตามเมืองของพวกเขา
มันกัดฉีกทุกคนที่ออกจากเมืองเหล่านั้น
เพราะพวกเขาทำผิดมากมาย
และไม่ซื่อสัตย์หลายครั้งหลายหน+
7 เมื่อเจ้าทำอย่างนี้เราจะยกโทษให้เจ้าได้อย่างไร?
พวกลูกชายของเจ้าทิ้งเราไป
พวกเขาสาบานโดยอ้างสิ่งที่ไม่ใช่พระเจ้า+
เราดูแลให้พวกเขามีทุกอย่างที่ต้องการ
แต่พวกเขาก็ยังเล่นชู้
และพากันไปที่บ้านโสเภณี
9 พระยะโฮวาบอกว่า “แล้วอย่างนี้เราไม่ควรเอาเรื่องพวกเขาหรือ?
เราไม่ควรแก้แค้นชนชาติที่ทำอย่างนี้หรือ?”+
ตัดกิ่งองุ่นแตกใหม่ทิ้งไปซะ
เพราะมันไม่ได้เป็นของพระยะโฮวา
พวกเราจะไม่เจอหายนะ
ไม่เจอคมดาบและความอดอยากเลย’+
13 พวกผู้พยากรณ์พูดแต่เรื่องไร้สาระ
พวกเขาไม่มีคำของเรา
ขอให้พวกเขาสาบสูญไปเหมือนคำพูดของพวกเขาเอง”
14 พระยะโฮวาพระเจ้าผู้เป็นจอมทัพจึงบอกว่า
“เพราะพวกเขาพูดอย่างนั้น
เราจะทำให้คำพูดของเราเป็นเหมือนไฟในปากเจ้า+
ส่วนชนชาตินี้เป็นเหมือนฟืน
และคำพูดของเราจะเผาพวกเขา”+
15 พระยะโฮวาบอกว่า “ชาวอิสราเอล เราจะพาชาติหนึ่งจากแดนไกลมาต่อสู้พวกเจ้า+
ชาตินั้นเป็นชาติเก่าแก่
เป็นชาติที่มีมาแต่โบราณ
ชาตินั้นพูดภาษาที่พวกเจ้าไม่รู้จัก
พวกเจ้าจะไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไร+
16 กระบอกใส่ลูกธนูของพวกเขาเป็นเหมือนหลุมศพที่เปิดอยู่
พวกเขาทุกคนเป็นนักรบ
17 พวกเขาจะทำลายพืชผลและอาหารของพวกเจ้า+
จะฆ่าลูกชายลูกสาวของพวกเจ้า
จะฆ่าฝูงสัตว์ของพวกเจ้า
จะทำลายเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของพวกเจ้า
และจะใช้ดาบทำลายเมืองที่มีป้อมปราการซึ่งพวกเจ้าวางใจ”
18 พระยะโฮวาบอกว่า “แม้แต่ในเวลานั้น เราก็จะไม่ทำลายพวกเจ้าจนสิ้นซาก+ 19 และถ้าพวกเขาถามว่า ‘ทำไมพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราทำอย่างนี้?’ เจ้าต้องบอกพวกเขาว่า ‘เพราะพวกเจ้าทิ้งเราไปนมัสการพระของคนต่างชาติในแผ่นดินของพวกเจ้าเอง ดังนั้น พวกเจ้าจะต้องไปรับใช้คนต่างชาติในแผ่นดินที่ไม่ใช่ของพวกเจ้า’”+
20 ไปบอกเรื่องนี้กับลูกหลานของยาโคบ
และไปประกาศในยูดาห์ว่า
21 “ฟังทางนี้ ชนชาติที่โง่และไร้ปัญญา+
22 พระยะโฮวาบอกว่า ‘พวกเจ้าไม่เกรงกลัวเราหรือ?
พวกเจ้าควรจะกลัวเราจนตัวสั่นไม่ใช่หรือ?
เราใช้ทรายกั้นทะเลไว้
และตั้งกฎถาวรที่มันจะฝ่าฝืนไม่ได้
แม้คลื่นจะซัดมา มันก็ข้ามไปไม่ได้
ถึงมันจะร้องคำรามแต่ก็ล้ำเขตไปไม่ได้+
24 พวกเขาไม่ได้คิดว่า
“พวกเราควรจะเกรงกลัวพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา
พระองค์ให้มีฝนตกตามฤดูกาล
ทั้งฝนในฤดูใบไม้ร่วงและฝนในฤดูใบไม้ผลิ
และให้เรามีฤดูเก็บเกี่ยวพืชผล”+
25 ความผิดของพวกเจ้าทำให้สิ่งเหล่านั้นไม่มีอีกแล้ว
บาปของพวกเจ้าทำให้พวกเจ้าไม่ได้รับสิ่งดี+
26 เพราะมีคนชั่วอยู่ท่ามกลางประชาชนของเรา
พวกเขาเป็นเหมือนคนล่านกที่หมอบอยู่กับพื้นและคอยเฝ้าดู
พวกเขาวางกับดักมรณะไว้จับคน
พวกเขาจึงมีอำนาจและร่ำรวย
28 พวกเขาอ้วนท้วนผิวพรรณเต่งตึง
และทำแต่เรื่องชั่ว
พวกเขาไม่ช่วยสู้คดีให้ลูกกำพร้าพ่อ+
เพราะอยากให้ตัวเองเจริญรุ่งเรือง
และพวกเขาไม่ให้ความยุติธรรมกับคนจน’”+
29 พระยะโฮวาบอกว่า “แล้วอย่างนี้เราไม่ควรเอาเรื่องพวกเขาหรือ?
เราไม่ควรแก้แค้นชนชาติที่ทำอย่างนี้หรือ?
30 มีเรื่องน่าตกใจและน่ารังเกียจเกิดขึ้นในแผ่นดินนี้
และประชาชนของเราก็ชอบแบบนั้น+
แต่เมื่อจุดจบมาถึง พวกเจ้าจะทำอย่างไร?”