โยบ
6 โยบตอบว่า
3 มันจะหนักยิ่งกว่าทรายในทะเล
ผมจึงพูดไปโดยไม่ยั้งคิด+
4 ลูกธนูของผู้มีพลังอำนาจสูงสุดเสียบทะลุตัวผม
พิษของมันกระจายไปทั่วร่าง
ความทุกข์ที่พระเจ้าส่งมาถาโถมเข้าใส่ผม ทำให้ผมหวาดกลัวมาก
6 ใครจะกินอาหารจืดชืดโดยไม่ใส่เกลือ?
ไข่ขาวดิบจะมีรสชาติอะไร?
7 ผมไม่แตะสิ่งเหล่านั้นเลย
มันเป็นเหมือนอาหารปนเปื้อน
8 ขอให้พระเจ้าตอบคำขอของผมเถอะ
และขอให้ผมได้อย่างที่ต้องการ
10 ถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงจะมีความสุข
ผมจะกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดีแม้จะเจ็บปวดแสนสาหัส
เพราะผมประกาศคำสอนของพระเจ้าองค์บริสุทธิ์+
11 ผมจะมีเรี่ยวแรงรอต่อไปได้หรือ?+
ผมจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร?
12 ผมไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนหิน
และตัวผมไม่ได้ทำจากทองแดง
13 มีทางไหนที่ผมจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือ
ในเมื่อไม่มีใครช่วยผมแล้ว
15 พี่ชายน้องชายของผมไว้ใจไม่ได้+
เหมือนลำธารที่มีน้ำในฤดูหนาวแต่ไม่นานก็แห้งไป
16 เมื่อน้ำแข็งและหิมะละลาย
น้ำในลำธารก็ขุ่น
17 แต่พอถึงฤดูร้อนลำธารเหล่านั้นก็แห้งหาย
เมื่ออากาศร้อนลำธารก็เหือดแห้ง
18 ลำธารเหล่านั้นเปลี่ยนเส้นทางเรื่อย ๆ
มันไหลสู่ทะเลทรายแล้วก็หายไป
20 พวกเขาอับอายเพราะคิดว่าจะเจอน้ำ
แต่เมื่อมาถึงที่นั่นพวกเขาก็ผิดหวัง
22 ผมเคยขออะไรจากพวกคุณ
หรือเคยขอให้พวกคุณเอาของขวัญไปให้คนอื่นแทนผมไหม?
25 คำพูดจริงใจไม่ทำให้เจ็บปวด+
แต่ที่พวกคุณว่าผมแบบนี้จะมีประโยชน์อะไร?+
28 ตอนนี้ หันมามองผมสิ
เพราะผมไม่โกหกพวกคุณ
29 คิดดูดี ๆ เถอะ อย่าตัดสินว่าผมทำชั่ว
คิดให้ดีอีกครั้ง เพราะผมยังเป็นคนดีอยู่
30 ผมพูดอะไรที่ชั่วร้ายหรือ?
คิดว่าผมไม่รู้หรือว่ากำลังเจออะไรอยู่?