สดุดี
137 พวกเรานั่งอยู่ริมแม่น้ำของบาบิโลน+
และร้องไห้เมื่อคิดถึงศิโยน+
3 เพราะคนที่จับพวกเรามาขอให้พวกเราร้องเพลง+
คนที่เยาะเย้ยพวกเราอยากสนุกสนานเลยพูดว่า
“ร้องเพลงของศิโยนให้พวกเราฟังสักเพลงสิ”
4 พวกเราจะร้องเพลงสรรเสริญพระยะโฮวา
ในประเทศอื่นได้อย่างไร?
6 ถ้าผมจำเมืองนี้ไม่ได้
ถ้าผมไม่ให้เยรูซาเล็มสำคัญกว่า
สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุด+
ก็ขอให้ลิ้นของผมติดอยู่กับเพดานปาก
7 พระยะโฮวา โปรดอย่าลืมว่า
ชาวเอโดมเคยพูดในวันที่เยรูซาเล็มล่มจมว่า
“ทำลายเมืองนี้ซะ! ทำลายให้ถึงฐานรากเลย!”+