ฮาบากุก
1 ผมคือผู้พยากรณ์ฮาบากุก* ได้รับข่าวสารนี้ในนิมิต
2 ได้โปรดเถอะพระยะโฮวา ผมต้องร้องขอความช่วยเหลืออีกนานแค่ไหนพระองค์ถึงจะฟัง?+
ผมต้องอ้อนวอนอีกนานแค่ไหนพระองค์ถึงจะมาช่วยให้รอดจากคนใจโหด?+
3 ทำไมพระองค์ปล่อยให้ผมเห็นคนทำชั่ว?
ทำไมพระองค์ยอมให้คนข่มเหงกัน?
ทำไมผมต้องเห็นความพินาศและความรุนแรง?
ทำไมมีแต่คนทะเลาะและเป็นศัตรูกัน?
4 กฎหมายไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้ว
และหาความยุติธรรมไม่ได้เลย
เพราะคนชั่วข่มเหงคนดี
ความยุติธรรมเลยถูกบิดเบือน+
5 “ขอให้มองดูประเทศทั้งหลายและดูให้ดี ๆ
แล้วเจ้าจะตกตะลึงและประหลาดใจ
เพราะจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในสมัยของเจ้า
แต่ถึงมีคนมาบอก เจ้าก็จะไม่เชื่อ+
พวกเขาบุกยึดดินแดนทั้งใกล้และไกล
และยึดบ้านเมืองคนอื่น+
7 พวกเขาน่ากลัวและน่าเกรงขาม
พวกเขาตั้งกฎขึ้นเองและตั้งตัวเป็นใหญ่*+
ม้าศึกของพวกเขาควบตะบึงออกไป
ม้าของพวกเขามาจากแดนไกล
และรวดเร็วเหมือนนกอินทรีโฉบเหยื่อ+
9 พวกเขาทุกคนกระหายเลือด+
พวกเขาบุกเข้ามาเหมือนลมพายุจากทิศตะวันออก+
และกวาดต้อนเชลยไปเหมือนเม็ดทราย
พวกเขาเยาะเย้ยป้อมปราการทุกแห่ง+
และทำเนินดินขึ้นมาเพื่อยึดป้อมเหล่านั้น
11 แล้วพวกเขาก็บุกตะลุยต่อไปเหมือนพายุ
แต่คนเหล่านี้จะต้องโดนลงโทษ+
เพราะพวกเขาบอกว่าพระของพวกเขาช่วยก็เลยชนะได้”*+
12 พระยะโฮวา พระองค์มีชีวิตอยู่มานานแล้วไม่ใช่หรือ?+
พระเจ้าของผม พระองค์เป็นผู้บริสุทธิ์และไม่มีวันตาย*+
พระยะโฮวา พระองค์เลือกพวกเขาให้เป็นผู้ลงโทษ
พระองค์ผู้เป็นหินที่แข็งแกร่ง+ พระองค์ตั้งพวกเขาให้เป็นผู้ลงมือ*+
แล้วทำไมพระองค์ยอมทนกับคนทรยศคดโกง+
และนิ่งเฉยเมื่อเห็นคนชั่วทำร้ายคนที่ดีกว่าตน?+
14 ทำไมพระองค์ปล่อยให้มนุษย์กลายเป็นเหมือนปลาในทะเล
และเป็นเหมือนสัตว์ทะเลที่ไม่มีผู้นำ?
15 พวกศัตรู*ลากพวกเขาด้วยเบ็ดตกปลา
พวกนั้นใช้อวนล้อมจับ
และใช้ตาข่ายดักจับ
แล้วก็พากันดีใจใหญ่+
16 พวกเขาถวายเครื่องบูชาแก่อวน
และเผาเครื่องหอมบูชาตาข่าย
เพราะอวนกับตาข่ายเหล่านี้ทำให้พวกเขามีอาหารดี ๆ ที่ปรุงด้วยน้ำมัน
17 พวกเขาจะเอาอวนออกไปจับเหยื่ออีกเรื่อย ๆ ไหม?*
พวกเขาจะฆ่าคนชาติอื่นอย่างไร้ความปรานีอีกไหม?+