โยบ
3 หลังจากนั้น โยบก็แช่งวันที่ตัวเองเกิดมา+ 2 โยบพูดว่า
4 ขอให้วันนั้นมืดมน
ขอพระเจ้าเบื้องบนอย่าสนใจวันนั้น
ให้วันนั้นไม่มีแสงสว่าง
5 ขอให้ความมืดมิดปกคลุม*วันนั้น
ให้วันนั้นมีแต่เมฆฝน
ให้ความมืดที่น่ากลัวบดบังแสงของวันนั้นเสีย
6 ขอให้คืนนั้นเป็นคืนที่มืดมิด+
อย่าให้วันนั้นเป็นวันที่มีความสุข
อย่านับวันนั้นไว้ในเดือนไหนเลย
7 คงจะดีถ้าคืนนั้นไม่มีใครเกิดมา
ขอให้คืนนั้นไม่มีเสียงร้องดีใจ
9 ขอให้ดาวตอนรุ่งเช้าของวันนั้นมืดไป
อย่าให้วันนั้นได้พบแสงสว่าง
อย่าให้วันนั้นเห็นแสงอาทิตย์ยามเช้า
11 ทำไมผมไม่ตายตั้งแต่เกิด?
ทำไมผมไม่ตายตั้งแต่ตอนคลอด?+
12 ทำไมถึงมีตักให้ผมนอน
และมีนมให้ผมดูด?
13 ไม่อย่างนั้น ตอนนี้ผมคงได้นอนอย่างสงบ+
และได้หลับพักผ่อน+
14 กับพวกกษัตริย์และที่ปรึกษา
ที่เคยสร้างสุสานของตัวเองซึ่งพังไปหมดแล้ว
15 กับพวกเจ้านายซึ่งมีทองคำ
และมีเงินเต็มบ้าน
16 ทำไมผมไม่เป็นเหมือนเด็กที่ตายในท้องแม่
ซึ่งไม่เคยได้เห็นแสงสว่าง?
18 ที่นั่น พวกนักโทษต่างก็อยู่อย่างสงบ
พวกเขาไม่ได้ยินเสียงคนไล่ให้ไปทำงาน
20 ทำไมพระองค์ให้คนที่ทุกข์ยากเห็นแสงสว่างต่อไป
และให้คนที่ทุกข์ทรมานยังมีชีวิตอยู่?+
21 ทำไมคนที่อยากตายไม่ได้ตาย?+
พวกเขาโหยหาความตายยิ่งกว่าโหยหาสมบัติที่ซ่อนอยู่
22 พวกเขาดีใจเหลือเกินที่ได้ลงหลุมศพเสียที
23 ทำไมพระเจ้าทำให้คนคนหนึ่งอับจนหนทาง+
แต่ก็ให้เขาเห็นแสงสว่างต่อไป?
25 เพราะสิ่งที่ผมหวาดหวั่นเกิดขึ้นกับผมแล้ว
และสิ่งที่ผมกลัวก็เป็นจริงแล้ว
26 ผมไม่สบายใจ ไม่สงบใจ และไม่ได้พักผ่อน
ความทุกข์ก็ยังประดังเข้ามาอีกไม่หยุดหย่อน”