สดุดี
ถึงผู้ควบคุมดนตรี ตามทำนอง “กวางตัวเมียยามเช้า”* เพลงของดาวิด
22 พระเจ้า พระเจ้าของผม ทำไมทิ้งผมไป?+
ทำไมพระองค์ไม่มาช่วยผม
และไม่ได้ยินที่ผมร้องคร่ำครวญด้วยความทุกข์?+
4 ปู่ย่าตายายของพวกเราวางใจพระองค์+
พวกเขาวางใจพระองค์ และพระองค์ก็ช่วยพวกเขาให้รอด+
8 “เขาพึ่งพระยะโฮวานี่ ให้พระองค์ช่วยเขาสิ
พระองค์รักเขามาก ให้พระองค์ช่วยเขาเถอะ!”+
10 ผมถูกยกให้พระองค์ดูแลมาตั้งแต่เกิด
พระองค์เป็นพระเจ้าของผมตั้งแต่ผมยังอยู่ในท้องแม่
11 ขออย่าอยู่ไกลจากผม เพราะความทุกข์อยู่ใกล้ผมเหลือเกิน+
และไม่มีใครจะช่วยผมได้อีกแล้ว+
14 ผมเป็นเหมือนน้ำที่ถูกเททิ้ง
กระดูกทุกชิ้นของผมหลุดออกจากข้อ
15 ผมหมดแรงแล้ว ผมเป็นเหมือนเศษหม้อดินเผา+
ลิ้นของผมติดอยู่กับเพดานปาก+
พระองค์กำลังโยนตัวผมลงหลุมเพื่อให้ตาย+
16 ศัตรูรุมผมเหมือนฝูงหมา+
พวกคนชั่วล้อมเข้ามาหาผม+
พวกเขาเป็นเหมือนสิงโตที่กัดมือกัดเท้าผม+
17 ผมนับกระดูกของผมได้ทุกชิ้น+
พวกเขาจ้องมองผม
19 แต่พระยะโฮวา ขอพระองค์อย่าอยู่ไกลจากผม+
พระองค์เป็นกำลังของผม รีบมาช่วยผมด้วย+
20 ขอช่วยผมให้พ้นจากคมดาบ
ขอช่วยชีวิตที่มีค่าของผมให้รอดจากหมาที่ทำร้ายผม+
21 ขอช่วยผมให้พ้นจากปากสิงโต+และจากเขาวัวป่า
โปรดตอบผมและช่วยผมให้รอด
23 คนที่เกรงกลัวพระยะโฮวา ขอให้สรรเสริญพระองค์
ลูกหลานยาโคบทุกคน ขอให้ยกย่องพระองค์+
ลูกหลานอิสราเอลทั้งหมด ขอให้เคารพยำเกรงพระองค์
24 เพราะพระองค์ไม่ดูถูกหรือรังเกียจคนที่ทุกข์ลำบากเพราะถูกข่มเหง+
พระองค์ไม่หันหน้าหนีจากเขา+
เมื่อเขาร้องขอให้พระองค์ช่วย พระองค์ก็ฟัง+
25 ผมจะสรรเสริญพระองค์ในที่ประชุมใหญ่+
ผมจะทำตามคำปฏิญาณของผมต่อหน้าคนที่เกรงกลัวพระองค์
ขอให้พวกคุณมีชีวิตอยู่ตลอดไป
27 คนทั่วทุกมุมโลกจะระลึกถึงและกลับมาหาพระยะโฮวา
คนทุกชาติทุกตระกูลจะหมอบลงตรงหน้าพระองค์+
29 คนรวยทุกคนบนโลกจะกินเลี้ยงและจะหมอบลงนมัสการ
ทุกคนที่ต้องกลายเป็นดินจะคุกเข่าต่อหน้าพระองค์
ไม่มีใครช่วยให้ตัวเองมีชีวิตต่อไปได้
30 ลูกหลานของพวกเขาจะรับใช้พระองค์
จะมีการเล่าเรื่องพระยะโฮวาให้คนรุ่นต่อ ๆ ไปฟัง
31 พวกเขาจะมาบอกเรื่องความดีของพระองค์
และเล่าให้คนที่จะเกิดมาฟังว่าพระองค์เคยทำอะไรบ้าง