บท 131
กษัตริย์ผู้ไม่มีความผิดต้องทนทุกข์บนเสาทรมาน
มัทธิว 27:33-44 มาระโก 15:22-32 ลูกา 23:32-43 ยอห์น 19:17-24
พระเยซูถูกตรึงบนเสาทรมาน
คนที่อ่านป้ายพากันเยาะเย้ยพระเยซู
พระเยซูพูดถึงความหวังเรื่องชีวิตตลอดไปบนโลกที่เป็นอุทยาน
พระเยซูถูกพามาที่ลานประหารไม่ไกลจากตัวเมือง ท่านจะถูกตรึงพร้อมกับโจรอีก 2 คน ที่นี่มีชื่อว่ากลโกธาซึ่งแปลว่ากะโหลก ผู้คนมองเห็นลานประหารนี้ได้แต่ไกล—มาระโก 15:40
พวกเขาถอดเสื้อผ้าของนักโทษประหารทั้ง 3 คน ดูเหมือนว่าพวกผู้หญิงในเยรูซาเล็มเตรียมเหล้าองุ่นผสมมดยอบกับน้ำดีไว้ด้วย พวกโรมันยอมให้นักโทษดื่มส่วนผสมนี้ที่ทำให้ง่วงซึมเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด แต่พอพระเยซูชิม ท่านก็ไม่ดื่มเลย เพราะอะไร? เพราะท่านอยากจะมีสติและซื่อสัตย์จนถึงลมหายใจสุดท้าย
พระเยซูต้องนอนเหยียดตัวบนเสาทรมาน (มาระโก 15:25) ท่านเจ็บปวดมากตอนที่ทหารตอกตะปูทะลุเนื้อกับเส้นเอ็นที่มือและเท้า และเมื่อพวกเขายกเสาทรมานขึ้น ความเจ็บปวดก็ยิ่งเพิ่มขึ้นหลายเท่า เพราะน้ำหนักตัวของท่านทำให้แผลที่ถูกตอกตะปูฉีกขาด แต่พระเยซูไม่ได้ตำหนิทหารพวกนั้นเลย ท่านอธิษฐานว่า “พ่อครับ ยกโทษให้พวกเขาด้วย เพราะพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่”—ลูกา 23:34
พวกโรมันมักจะเขียนป้ายไว้เหนือหัวนักโทษประหารเพื่อบอกว่าเขาทำอะไรผิด คราวนี้ปีลาตสั่งให้เขียนว่า “เยซูชาวนาซาเร็ธ กษัตริย์ของชาวยิว” ประชาชนเกือบทุกคนอ่านได้ เพราะป้ายนี้เขียนเป็นภาษาฮีบรู ละติน และกรีก ปีลาตทำอย่างนี้เพื่อแสดงว่าเขาเกลียดคนยิวที่ยืนยันจะให้พระเยซูตาย พวกปุโรหิตใหญ่ไม่พอใจและคัดค้านว่า “อย่าเขียนว่า ‘กษัตริย์ของชาวยิว’ แต่ให้เขียนว่า ‘คนนี้อ้างว่าเป็นกษัตริย์ของชาวยิว’” แต่ปีลาตไม่อยากโดนหลอกใช้อีกครั้ง จึงบอกพวกเขาว่า “ผมจะเขียนอย่างนี้แหละ”—ยอห์น 19:19-22
พวกปุโรหิตที่โกรธแค้นพูดถึงคำให้การเท็จของพยานในศาลแซนเฮดรินอีกครั้ง คนที่เดินผ่านไปมาจึงส่ายหัวและพูดกับพระเยซูอย่างไม่นับถือว่า “อ้าวไหนล่ะ คนที่จะทำลายวิหารแล้วสร้างขึ้นใหม่ภายใน 3 วัน ช่วยตัวเองลงมาจากเสาทรมานให้ได้ก่อนเถอะ” และพวกปุโรหิตใหญ่กับครูสอนศาสนาก็พูดกันว่า “ให้พระคริสต์ กษัตริย์ของอิสราเอลลงมาจากเสาทรมานให้เราเห็นเดี๋ยวนี้สิ พวกเราจะได้เชื่อเขา” (มาระโก 15:29-32) แม้แต่โจร 2 คนที่ถูกตรึงอยู่ข้าง ๆ ก็ยังตำหนิพระเยซู ทั้ง ๆ ที่มีท่านคนเดียวเท่านั้นเป็นผู้บริสุทธิ์
ทหารโรมัน 4 คนก็เยาะเย้ยพระเยซูด้วย พวกเขาคงนั่งดื่มเหล้าองุ่นเปรี้ยวกันอยู่ เลยยื่นเหล้านั้นให้พระเยซูทั้ง ๆ ที่ท่านไม่มีทางจะเอื้อมถึง พวกเขาล้อเลียนโดยอ้างถึงป้ายที่ติดอยู่บนเสาว่า “ถ้าแกเป็นกษัตริย์ของยิวจริง ๆ ก็ช่วยตัวเองให้รอดสิ” (ลูกา 23:36, 37) คิดดูสิ คนที่เป็นทางนั้น เป็นความจริง และเป็นชีวิต กำลังถูกทำร้ายและถูกหัวเราะเยาะอย่างไม่สมควร! แต่พระเยซูเต็มใจทนรับทุกอย่าง ท่านไม่ได้ด่าว่าใครเลย ไม่ว่าจะเป็นพวกยิวที่ยืนมอง ทหารโรมันที่ล้อเลียนท่าน หรือนักโทษ 2 คนที่ถูกตรึงอยู่ข้าง ๆ
ทหาร 4 คนเอาเสื้อชั้นนอกของพระเยซูมาแบ่งเป็น 4 ส่วน แล้วก็จับฉลากกัน แต่เสื้อชั้นในของพระเยซูเป็นเสื้ออย่างดี “ไม่มีตะเข็บ เป็นแบบที่ทอเป็นชิ้นเดียวตลอดทั้งตัว” พวกทหารจึงพูดกันว่า “อย่าฉีกเลย มาจับฉลากกันดีกว่าว่าใครจะได้” นี่เกิดขึ้นจริงตามข้อคัมภีร์ที่บอกไว้ว่า “พวกเขาเอาเสื้อผ้าของผมแบ่งกัน และเอาเสื้อผมมาจับฉลากกัน”—ยอห์น 19:23, 24; สดุดี 22:18
ไม่นาน นักโทษคนหนึ่งก็คิดได้ว่าพระเยซูคงเป็นกษัตริย์จริง ๆ เขาจึงด่าเพื่อนอีกคนว่า “แกไม่เกรงกลัวพระเจ้าหรือไง แกก็ถูกลงโทษเหมือนกันนะ พวกเรามันสมควรตายอยู่แล้ว เพราะเราทำผิดจริง แต่คนนี้ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย” แล้วเขาก็ขอร้องพระเยซูว่า “ตอนที่ท่านได้เป็นกษัตริย์ อย่าลืมผมนะครับ”—ลูกา 23:40-42
พระเยซูตอบว่า “คุณจะได้อยู่กับผมในอุทยานแน่นอน” แต่ไม่ใช่ในสวรรค์ (ลูกา 23:43) คำสัญญานี้ไม่เหมือนสัญญาที่พระเยซูให้ไว้กับอัครสาวกที่จะได้นั่งบนบัลลังก์และปกครองร่วมกับท่านในรัฐบาลสวรรค์ (มัทธิว 19:28; ลูกา 22:29, 30) นักโทษคนยิวคนนี้คงเคยได้ยินเรื่องโลกที่เป็นอุทยานซึ่งพระยะโฮวาสร้างไว้ตั้งแต่แรกเพื่ออาดัมกับเอวาและลูกหลานของพวกเขา ถึงจะต้องตายแต่เขาก็มีความหวังที่ยอดเยี่ยม