วิธีเข้าถึงหัวใจคนที่เราสอน
1. การสอนของพระเยซูส่งผลอย่างไรต่อหัวใจของผู้ฟัง?
1 พระเยซูเข้าถึงหัวใจผู้ฟัง ครั้งหนึ่งหลังจากที่พระเยซูอธิบายพระคัมภีร์ให้พวกสาวกฟังอย่างชัดเจนแล้ว หัวใจของพวกเขาก็ “เร่าร้อน” (ลูกา 24:32) เนื่องจากการเชื่อฟังพระเจ้าต้องมาจากหัวใจ เราจะกระตุ้นคนที่เราสอนให้พร้อมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างไร?—โรม 6:17
2. การผ่อนหนักผ่อนเบาและมีความเข้าใจช่วยให้เข้าถึงหัวใจคนที่เราสอนอย่างไร?
2 ผ่อนหนักผ่อนเบาและมีความเข้าใจ สำหรับหลายคนแล้วการบอกแค่ว่าอะไรถูกอะไรผิดจะไม่กระตุ้นพวกเขาให้ลงมือทำตาม ที่จริง การใช้พระคัมภีร์โจมตีความเชื่อในศาสนาของพวกเขามีแต่จะทำให้พวกเขาไม่ยอมฟัง เพื่อจะกระตุ้นคนคนหนึ่งได้ ตอนแรกเราต้องเข้าใจว่าทำไมเขาเชื่อและทำอย่างนั้น การเลือกคำถามอย่างดีและผ่อนหนักผ่อนเบาจะทำให้เขาเปิดเผยความรู้สึกในใจออกมา (สุภา. 20:5) การเลือกข้อคัมภีร์อย่างดีเท่านั้นจึงจะทำให้เข้าถึงหัวใจเขาได้ ดังนั้น เราต้องอดทนและสนใจเขาจริง ๆ (สุภา. 25:15) ขอจำไว้ว่านักศึกษาแต่ละคนก้าวหน้าไม่เท่ากัน เราต้องให้เวลาเพื่อให้พลังบริสุทธิ์ของพระยะโฮวาส่งผลต่อความคิดและการกระทำของเขา—มโก. 4:26-29
3. เราจะช่วยคนที่เราสอนให้ปลูกฝังคุณลักษณะที่ดีได้อย่างไร?
3 ช่วยพวกเขาปลูกฝังคุณลักษณะที่ดี ตัวอย่างความดีและความรักของพระยะโฮวาในคัมภีร์ไบเบิลจะช่วยคนที่เราสอนให้ปลูกฝังคุณลักษณะที่ดี เราอาจใช้ข้อคัมภีร์ เช่น บทเพลงสรรเสริญ 139:1-4 หรือ ลูกา 12:6, 7 เพื่อแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าสนใจเราแต่ละคนมากขนาดไหน เมื่อแต่ละคนพัฒนาความรู้สึกขอบคุณจากใจจริงต่อความกรุณาอันใหญ่หลวงของพระยะโฮวา ความรักและความเลื่อมใสในพระเจ้าของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้น (โรม 5:6-8; 1 โย. 4:19) และเมื่อพวกเขารู้ว่าการกระทำของพวกเขาส่งผลต่อพระยะโฮวา พวกเขาอาจอยากทำสิ่งที่พระองค์ชอบและทำให้พระองค์ได้รับเกียรติ—เพลง. 78:40, 41; สุภา. 23:15
4. เราจะแสดงให้เห็นอย่างไรว่าเราเข้าใจว่านักศึกษามีอิสระในการเลือก?
4 พระยะโฮวาไม่บังคับใครให้ทำตามคำสั่งของพระองค์ แต่พระองค์ให้พวกเขาเห็นสติปัญญาจากการทำตามคำแนะนำของพระองค์ ซึ่งเป็นการดึงดูดพวกเขาให้เข้ามาหาพระองค์ (ยซา. 48:17, 18) เราเลียนแบบพระยะโฮวาโดยสอนนักศึกษาให้ได้ข้อสรุปด้วยตัวเอง เมื่อนักศึกษาเห็นความจำเป็นที่ต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตก็จะส่งผลดีต่อเขาในระยะยาว (โรม 12:2) และยังชักนำพวกเขาให้เข้ามาใกล้พระยะโฮวา ‘ผู้ตรวจดูหัวใจ’ มากขึ้น—สุภา. 17:3