บท 62
อาณาจักรที่เป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่
คืนหนึ่ง เนบูคัสเนสซาร์ฝันเห็นเรื่องหนึ่งน่ากลัวมาก เขาเรียกผู้รอบรู้ของบาบิโลนมาถามความหมาย แต่ก็ไม่มีใครตอบได้ ในที่สุดกษัตริย์ก็ถามดาเนียล
เนบูคัดเนสซาร์บอกดาเนียลว่า ‘เราฝันเห็นต้นไม้ต้นหนึ่ง มันสูงใหญ่จนถึงฟ้าและคนที่อยู่สุดขอบโลกมองเห็นได้ ใบของมันสวยงาม ผลก็ดกเต็มต้น สัตว์ป่าอาศัยร่มเงาของมัน พวกนกก็ทำรังอยู่บนกิ่งของมัน แล้วทูตสวรรค์องค์หนึ่งก็ลงมาจากสวรรค์และพูดว่า “โค่นต้นไม้นี้ลง ตัดกิ่งออกเหลือไว้แต่ตอกับราก แล้วเอาปลอกเหล็กกับปลอกทองแดงสวมตอไว้ หัวใจของต้นไม้นี้จะเปลี่ยนจากหัวใจมนุษย์เป็นหัวใจสัตว์ป่าอยู่ 7 ปี เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าพระเจ้าเป็นผู้ปกครองอาณาจักรของมนุษย์และพระองค์จะยกอาณาจักรให้ใครก็ได้ที่พระองค์ต้องการ”’
พระยะโฮวาช่วยให้ดาเนียลเข้าใจว่าความฝันนั้นหมายถึงอะไร พอดาเนียลรู้ความหมายของความฝันก็ตกใจ เขาบอกกษัตริย์ว่า ‘ท่านกษัตริย์ ผมอยากให้เรื่องในฝันนี้เกิดขึ้นกับศัตรูของท่าน แต่ความฝันนี้เกี่ยวกับตัวท่าน ต้นไม้ใหญ่ที่ถูกโค่นนั้นคือท่านเอง ท่านจะสูญเสียอาณาจักรและจะต้องกินหญ้าในทุ่งเหมือนสัตว์ป่า แต่ที่ทูตสวรรค์บอกให้เหลือตอกับรากไว้ หมายความว่าท่านจะกลับมาเป็นกษัตริย์อีก’
หนึ่งปีต่อมา ตอนที่เนบูคัดเนสซาร์เดินอยู่บนดาดฟ้าวัง เขามองดูเมืองบาบิโลนอย่างภูมิใจและพูดว่า ‘ดูเมืองที่เราสร้างสิ สวยงามอะไรอย่างนี้ เราคือผู้ยิ่งใหญ่!’ ทันใดนั้นก็มีเสียงจากสวรรค์พูดว่า ‘เนบูคัดเนสซาร์! เจ้าไม่ได้ปกครองอาณาจักรนี้แล้ว’
แล้วเนบูคัดเนสซาร์ก็เสียสติไป เขาทำตัวเหมือนสัตว์และต้องออกจากวังไปอยู่กับสัตว์ในป่า ผมของเนบูคัดเนสซาร์ยาวเหมือนขนนกอินทรี และเล็บของเขายาวเหมือนกรงเล็บของนก
พอครบ 7 ปี เนบูคัดเนสซาร์ก็กลับมาเป็นปกติและพระยะโฮวาให้เขากลับมาเป็นกษัตริย์ของบาบิโลนอีกครั้ง เนบูคัดเนสซาร์พูดว่า ‘เราขอสรรเสริญพระยะโฮวากษัตริย์ในสวรรค์ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าพระองค์เป็นผู้ปกครองอาณาจักรของมนุษย์ พระองค์ทำให้คนหยิ่งถ่อมตัว พระองค์จะยกอาณาจักรให้ใครก็ได้ที่พระองค์ต้องการ’
“ความหยิ่งทำให้พินาศ และความทะนงตัวทำให้ล้มลง”—สุภาษิต 16:18