ผู้ประกาศราชอาณาจักรรายงาน
การทำงานในเขตโดดเดี่ยวในปารากวัยบังเกิดผล
สาขาปารากวัยของสมาคมว็อชเทาเวอร์สำนึกอย่างเต็มที่ถึงความจำเป็นที่จะประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรไปตลอดทั่วเขตทำงานของประเทศ. (กิจการ 1:8) นี้เป็นเวลาที่ทุกคนจะเรียนรู้เรื่องราชอาณาจักรและรับใช้พระยะโฮวาก่อนที่พระองค์จะนำอวสานมาสู่ระบบชั่วนี้ใน “ความทุกข์ลำบากใหญ่ยิ่ง” ที่จะมาถึงนั้น. (มัดธาย 24:21, 22) ประสบการณ์ต่อไปนี้แสดงให้เห็นว่ามีการทำอะไรเพื่อช่วยเหลือประชาชนในเขตทำงานที่ยังไม่ได้มอบหมายให้ประชาคมต่าง ๆ. สาขารายงานดังนี้:
มีการจัดเตรียมที่จะทำงานทั่วเขตที่ยังไม่ได้มอบหมายทั้งหมดโดยไพโอเนียร์พิเศษชั่วคราว. ระหว่างเดือนพฤศจิกายนจนถึงเดือนมกราคมของปีรับใช้ 1990 พี่น้องชายหญิง 39 คนได้ทำงานทั่วเมืองใหญ่ ๆ และเมืองเล็ก ๆ รวมทั้งหมดหนึ่งร้อยเมืองที่ยังไม่มีผู้ประกาศราชอาณาจักร. พวกเขาสามารถจำหน่ายจ่ายแจกหนังสือปกแข็ง 6,119 เล่ม หนังสือเล่มเล็ก 4,262 เล่ม และวารสาร 5,144 เล่ม. ผลสืบเนื่องจากกิจกรรมนี้ทำให้มีการจัดกลุ่มผู้ประกาศกลุ่มใหม่ขึ้น.
◻ สตรีผู้หนึ่งได้รับหนังสือท่านจะมีชีวิตอยู่ได้ตลอดไปในอุทยานบนแผ่นดินโลก จากพี่น้องหญิงไพโอเนียร์คนหนึ่งที่ทำงานในเขตทำงานโดดเดี่ยว. ไพโอเนียร์เสนอที่จะนำการศึกษาพระคัมภีร์กับเธอ และเธอยอมรับด้วยความยินดี. เมื่อไพโอเนียร์กลับไป ไม่เฉพาะแต่สุภาพสตรีผู้นั้นที่รอเธออยู่เท่านั้น หากแต่สามีของเธอและลูก ๆ สิบคนของเขาทั้งสองด้วย. ในการเยี่ยมครั้งต่อไป ครอบครัวนั้นกับทั้งมิตรสหายและเพื่อนบ้านเตรียมพร้อมสำหรับการศึกษาพระคัมภีร์! สตรีคนนั้นได้เชิญพวกเขา โดยบอกว่าการศึกษาดีมากทีเดียว และความหวังกับพระพรที่พระยะโฮวาประทานให้นั้นดีวิเศษ. นี้เป็นเรื่องที่ไม่เคยมีใครบอกเธอมาก่อนเลย ดังนั้น เธอจึงรู้สึกว่าเพื่อนบ้านและมิตรสหายของเธอน่าจะได้ยินข่าวดีนี้ด้วย.
ทุกครั้งที่ไพโอเนียร์นำการศึกษา มีหลายคนเข้าร่วมจนกระทั่งดูเหมือนเป็นประชาคมเล็ก ๆ ประชาคมหนึ่ง. บุคคลผู้สนใจเหล่านี้ถามคำถามหลายข้อและมีส่วนร่วมในการศึกษา. เมื่อไพโอเนียร์ชี้แจงว่า ถ้าทำงานเขตนั้นเสร็จครั้งหนึ่งแล้ว เธอจะต้องย้ายไปยังเขตใหม่กับเพื่อนของเธอ สุภาพสตรีคนนั้นถามอย่างกังวลว่า พวกเขาจะเป็นอย่างไร. ได้มีการเตรียมการกับพี่น้องชายจากประชาคมใกล้ที่สุดเพื่อดำเนินการศึกษาต่อไป. ขณะนี้พวกไพโอเนียร์พิเศษได้รับมอบหมายให้ช่วยเหลือชนผู้สนใจเหล่านี้ที่เป็นเสมือนแกะ.
◻ ขณะที่ไปตามบ้านเรือนในเขตโดดเดี่ยวอีกเขตหนึ่ง พี่น้องหญิงไพโอเนียร์คนหนึ่งได้พบชายคนหนึ่งซึ่งเมื่อก่อนเคยรับหนังสือความจริงซึ่งนำไปสู่ชีวิตถาวร ราว ๆ สิบปีมาแล้ว. นับแต่ครั้งนั้นเขาไม่ได้ติดต่อกับพยานพระยะโฮวาอีกเลย. อย่างไรก็ดี เขาทราบว่าพระยะโฮวา ผู้ที่เขาเรียกว่าพระยะโฮวาแห่งพลโยธา เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้องค์เดียว และพระองค์แต่ผู้เดียวควรได้รับการนมัสการ. โดยการริเริ่มด้วยตัวเขาเอง เขาได้พูดคุยเรื่องพระยะโฮวากับทุกคนที่เขารู้จัก. ที่จริง ทุกสัปดาห์เขาเดินสามกิโลเมตรเพื่อไปเยี่ยมคู่สมรสที่สนใจคู่หนึ่งเพื่อพูดคุยกับเขาถึงเรื่องพระเจ้า เพราะดังที่ชายคนนั้นพูด ‘หากผมหยุดไปเยี่ยมเขา เขาก็จะลืมเรื่องพระยะโฮวา.’ นอกจากคู่สมรสนี้แล้ว มีคนอื่นราว ๆ สิบคนซึ่งต้องการศึกษาพระคัมภีร์—ทั้งหมดก็เพราะบุคคลผู้สนใจคนนี้ได้ประกาศแก่พวกเขา.
น่าแปลกประหลาด เพียงไม่กี่วันก่อนที่ไพโอเนียร์มาเยี่ยมเขานั้นเอง ชายคนเดียวกันนี้จะไม่ยอมให้บาทหลวงในท้องถิ่นกับขบวนแห่ของเขาเข้ามาในบ้านพร้อมกับรูปปั้นแม่พระ โดยชี้แจงว่าเขาไม่เชื่อในรูปปั้น. บาทหลวงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ. คืนนั้นชายผู้นั้นได้อธิษฐานถึงพระยะโฮวาเพื่อขอความช่วยเหลือ. ดังนั้น ขอให้นึกภาพว่าเขารู้สึกตื่นเต้นและเป็นสุขสักเพียงไรเมื่อไพโอเนียร์มาเยี่ยม! มีการจัดเตรียมเพื่อการศึกษาพระคัมภีร์ตามระเบียบแบบแผนทันที และชายคนนั้นก้าวหน้าต่อไปพร้อมด้วยการคบหาสมาคมกับองค์การตามระบอบการของพระเจ้า.
ที่จริง พระยะโฮวาอวยพระพรงานเก็บเกี่ยวในปารากวัยขณะที่พวกพี่น้องพยายามจะให้คำพยานโดยตลอดทั่วถึงในเขตทำงานโดดเดี่ยวเหล่านี้.—มัดธาย 24:14.