จงสอนลูก
ราฮาบสนใจฟังข่าวที่ได้ยิน
สมมุติว่าเรามีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 3,500 ปีก่อน. เราอยู่ในเมืองเยริโค แผ่นดินคะนาอัน. เด็กหญิงคนหนึ่งชื่อราฮาบอาศัยอยู่ในเมืองนี้. เธอเกิดหลังจากโมเซนำชาวอิสราเอลออกจากการเป็นทาสในอียิปต์แล้วข้ามทะเลแดงโดยเดินบนดินแห้ง! สมัยนั้นไม่มีวิทยุ, โทรทัศน์, หรืออินเทอร์เน็ต แต่ราฮาบรู้เรื่องการอัศจรรย์นี้ แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นไกลจากที่เธออาศัยอยู่ก็ตาม. ลูกรู้ไหมว่าเธอรู้เรื่องนั้นได้อย่างไร?—a
พวกนักเดินทางคงได้เล่าเรื่องการอัศจรรย์เหล่านั้นแน่ ๆ. เมื่อโตขึ้น ราฮาบยังจำได้ว่าพระยะโฮวาทรงทำอะไรเพื่อประชาชนของพระองค์. ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังได้ยินเรื่องที่น่าตื่นเต้นอื่น ๆ เกี่ยวกับชาวอิสราเอลด้วย. หลังจากอยู่ในถิ่นทุรกันดารนาน 40 ปี ชาวอิสราเอลก็เข้ามาในแผ่นดินคะนาอัน และพระเจ้าคอยช่วยพวกเขาให้เอาชนะชาติใด ๆ ก็ตามที่ต่อต้านขัดขวาง. ตอนนี้ราฮาบรู้ว่าชาวอิสราเอลตั้งค่ายอยู่ไม่ไกลจากเยริโค เพียงแต่อยู่คนละฝั่งของแม่น้ำจอร์แดนเท่านั้น!
เย็นวันหนึ่ง ชายแปลกหน้าสองคนมาหาราฮาบเพราะพวกเขารู้ว่าเธอทำงานในสถานที่ที่แขกผู้มาเยือนสามารถพักได้. เธอต้อนรับพวกเขาและให้พักอยู่ด้วย. พอตกกลางคืน กษัตริย์เมืองเยริโคก็ทราบว่ามีผู้สอดแนมชาวอิสราเอลเข้ามาในเมืองเยริโคและไปยังบ้านที่ราฮาบทำงานอยู่. กษัตริย์จึงส่งคนไปหาราฮาบเพื่อบอกให้พาชายสองคนที่มาหาเธอนั้นออกมา. ลูกรู้ไหมว่าราฮาบรู้อะไรอยู่แล้ว และเมื่อรู้แล้วเธอทำอะไร?—
แม้แต่ก่อนที่คนของกษัตริย์จะมาหาเธอ ราฮาบก็รู้แล้วว่าแขกผู้มาเยือนนั้นเป็นคนสอดแนมชาวอิสราเอล. เธอจึงซ่อนพวกเขาไว้บนหลังคา และได้บอกคนของกษัตริย์ว่า “มีสองคนมาหาข้าพเจ้าจริง . . . เมื่อปิดประตูเมือง, ในเวลาพลบค่ำ, คนทั้งสองนั้นก็ได้ออกไป.” ราฮาบเร่งเร้าพวกเขาว่า “จงรีบติดตามไปเถิด.”
ลูกคิดว่าทำไมราฮาบจึงช่วยคนสอดแนมไว้?— เรารู้เหตุผลได้จากคำพูดของเธอที่บอกพวกเขาว่า “ข้าพเจ้าทราบแล้วว่า, พระยะโฮวาได้ยกแผ่นดินให้แก่ท่านทั้งหลาย . . . ด้วยข้าพเจ้าทั้งหลายได้ยินเรื่องที่พระยะโฮวาทรงบันดาลให้น้ำทะเลแดงแห้งไปข้างหน้าท่าน, เมื่อท่านได้ออกมาจากเมืองอายฆุบโตนั้น.” นอกจากนั้น เธอยังได้ยินด้วยว่าพระเจ้าได้ช่วยชาวอิสราเอลให้เอาชนะชาติศัตรูอีกหลายครั้ง.
พระยะโฮวาพอพระทัยแน่ ๆ ที่ราฮาบได้ช่วยคนสอดแนมไว้ ดังที่คัมภีร์ไบเบิลบอกเราในฮีบรู 11:31. พระองค์ยังพอพระทัยด้วยเมื่อเธอขอร้องคนสอดแนมว่า ‘ข้าพเจ้าได้ช่วยท่าน ดังนั้น ขอโปรดสัญญากับข้าพเจ้าว่า เมื่อพวกท่านมายึดเมืองเยริโค ท่านจะไว้ชีวิตบิดามารดาและพี่น้องชายหญิงของข้าพเจ้า.’ คนสอดแนมสัญญาว่าจะทำตามที่ราฮาบขอถ้าเธอทำอย่างที่พวกเขาบอก. ลูกรู้ไหมว่าพวกเขาบอกให้ราฮาบทำอะไร?—
คนสอดแนมบอกว่า ‘ให้เอาเชือกสีแดงนี้ผูกไว้ที่หน้าต่างบ้านของเจ้า แล้วรวบรวมญาติพี่น้องทั้งหมดมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน. ถ้าเจ้าทำอย่างนี้ ทุกคนจะปลอดภัย.’ ราฮาบก็ทำตามที่คนสอดแนมบอกทุกอย่าง. ลูกรู้ไหมว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?—
ชาวอิสราเอลยกมาประชิดกำแพงเมืองเยริโค. พวกเขาเดินรอบเมืองโดยไม่พูดอะไรวันละหนึ่งรอบเป็นเวลาหกวัน. ในวันที่เจ็ด พวกเขาเดินรอบเมืองเจ็ดรอบแล้วก็โห่ร้องเสียงดัง. กำแพงเมืองก็พังลง เหลือเพียงส่วนที่มีเชือกสีแดงห้อยอยู่ตรงหน้าต่าง! ราฮาบกับครอบครัวรอดชีวิต.—ยะโฮซูอะ 2:1-24; 6:1-5, 14, 15, 20-25
เราเรียนอะไรได้จากสิ่งที่ราฮาบทำ?— เราได้เห็นว่าเธอไม่เพียงสนใจฟังข่าวที่ได้ยินมาเกี่ยวกับสิ่งที่พระเจ้าทำเพื่อปกป้องประชาชนของพระองค์เท่านั้น แต่เธอยังช่วยคนของพระเจ้าเมื่อมีโอกาสอีกด้วย. ราฮาบเลือกที่จะรับใช้พระเจ้าร่วมกับประชาชนของพระองค์! ลูกจะทำเหมือนราฮาบไหม?— พ่อแม่หวังว่าลูกจะทำเช่นนั้น.
a ถ้าคุณอ่านกับลูก ขีดยาวเป็นการเตือนให้หยุดเพื่อให้ลูกตอบ.