คัมภีร์ไบเบิลบอกอย่างไรเกี่ยวกับการอดอาหาร?
คำตอบจากคัมภีร์ไบเบิล
ในสมัยคัมภีร์ไบเบิล การอดอาหารจะเป็นที่ยอมรับจากพระเจ้าก็ต่อเมื่อคนที่อดอาหารทำด้วยแรงกระตุ้นที่ถูกต้อง แต่ถ้าใครอดอาหารด้วยเหตุผลผิด ๆ พระเจ้าก็จะไม่พอใจในตัวเขา อย่างไรก็ตาม ในทุกวันนี้คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้มีคำสั่งให้อดอาหาร และก็ไม่ได้ห้ามถ้าใครคนหนึ่งจะทำอย่างนั้น
มีสถานการณ์อะไรบ้างในคัมภีร์ไบเบิลที่มีการอดอาหาร?
เมื่อขอความช่วยเหลือและการชี้นำจากพระเจ้า ผู้คนที่เดินทางไปเยรูซาเล็มอดอาหารเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าด้วยความจริงใจ (เอสรา 8:21-23) บางครั้ง เปาโลกับบาร์นาบัสก็อดอาหารตอนที่พวกเขาจะแต่งตั้งผู้ดูแล—กิจการ 14:23
เมื่อให้ความสนใจกับการทำตามความต้องการของพระเจ้า หลังจากพระเยซูรับบัพติศมา ท่านอดอาหาร 40 วันเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมที่จะทำตามความต้องการของพระเจ้า—ลูกา 4:1, 2
เมื่อแสดงว่าเขากลับใจจากบาปที่ทำ พระเจ้าพูดกับชาวอิสราเอลที่ไม่ซื่อสัตย์ผ่านทางผู้พยากรณ์โยเอลว่า “กลับมาหาเราอย่างจริงใจเถอะ อดอาหารและร้องไห้คร่ำครวญด้วย”—โยเอล 2:12-15
เมื่อฉลองวันไถ่บาป ในกฎหมายที่พระเจ้าให้กับชาวอิสราเอลมีการสั่งให้อดอาหารในวันไถ่บาปที่ทำทุกปีa (เลวีนิติ 16:29-31) เป็นเรื่องเหมาะที่จะอดอาหารในวันนั้น เพราะการทำแบบนี้จะช่วยเตือนชาวอิสราเอลอยู่เสมอว่าพวกเขาเป็นมนุษย์ไม่สมบูรณ์แบบและจำเป็นต้องได้รับการให้อภัยจากพระเจ้า
อะไรบ้างเป็นแรงกระตุ้นที่ผิดในการอดอาหาร?
เพื่อทำให้คนอื่นประทับใจ พระเยซูสอนว่าการถือศีลอดอาหารควรเป็นเรื่องที่ทำเป็นส่วนตัวโดยไม่ต้องประกาศให้ใครรู้ เป็นเรื่องระหว่างคนที่อดอาหารกับพระเจ้าเท่านั้น—มัทธิว 6:16-18
เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองเป็นคนดี การอดอาหารไม่ได้ทำให้คนใดคนหนึ่งกลายเป็นคนมีศีลธรรม หรือกลายเป็นคนดีกว่าคนอื่น—ลูกา 18:9-14
เพื่อชดเชยบาปที่ทำโดยเจตนา (อิสยาห์ 58:3, 4) พระเจ้ายอมรับเฉพาะการอดอาหารของคนที่เชื่อฟังพระองค์หรือคนที่เคยทำบาปแต่ได้กลับใจจากใจจริง
ทำเพราะเป็นธรรมเนียมทางศาสนา (อิสยาห์ 58:5-7) พระเจ้าเป็นเหมือนพ่อแม่ที่จะไม่พอใจแน่นอนถ้าลูก ๆ แสดงความรักต่อเขาเป็นหน้าที่ แต่ไม่ได้แสดงออกมาจากใจ
การอดอาหารเป็นข้อเรียกร้องสำหรับคริสเตียนไหม?
ไม่ใช่ จริงอยู่ที่สมัยก่อนพระเจ้าเรียกร้องให้ชาวอิสราเอลอดอาหารในวันไถ่บาป แต่พระเจ้าได้ยกเลิกข้อเรียกร้องนี้หลังจากที่พระเยซูลงมาเป็นค่าไถ่และกำจัดบาปให้กับทุกคนที่กลับใจ (ฮีบรู 9: 24-26; 1 เปโตร 3:18) คริสเตียนในทุกวันนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายของโมเสสอีกต่อไป ซึ่งหมายความว่าเราไม่ต้องอดอาหารในวันไถ่บาปซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายนั้น (โรม 10:4; โคโลสี 2:13, 14) ดังนั้น คริสเตียนแต่ละคนจะตัดสินใจเป็นส่วนตัวว่าเขาจะอดอาหารหรือไม่—โรม 14:1-4
คริสเตียนในทุกวันนี้รู้ว่าการอดอาหารไม่ใช่ส่วนสำคัญในการนมัสการพระเจ้า คัมภีร์ไบเบิลไม่เคยบอกว่าการอดอาหารทำให้มีความสุข ในทางตรงกันข้าม คริสเตียนแท้มีความสุขเพราะพวกเขาสะท้อนคุณลักษณะของพระยะโฮวา “พระเจ้าผู้มีความสุข”—1 ทิโมธี 1:11; ปัญญาจารย์ 3:12, 13; กาลาเทีย 5:22
ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับทัศนะของคัมภีร์ไบเบิลต่อการอดอาหาร
ความเข้าใจผิด: อัครสาวกเปาโลแนะนำคู่สมรสคริสเตียนให้อดอาหาร—1 โครินท์ 7:5, ฉบับคิงเจมส์
ความจริง: สำเนาเก่าแก่ที่สุดของคัมภีร์ไบเบิลไม่ได้กล่าวถึงการอดอาหารไว้ที่ 1 โครินท์ 7:5b เห็นได้ชัดว่าผู้คัดลอกคัมภีร์ไบเบิลได้เพิ่มการอดอาหารเข้าไป พวกเขายังเพิ่มการอดอาหารเข้าไปที่ข้ออื่น ๆ ด้วย เช่น ที่ มัทธิว 17:21; มาระโก 9:29; และกิจการ 10:30 คัมภีร์ไบเบิลฉบับแปลที่ทันสมัยส่วนมากไม่ใส่คำนี้ไว้ในฉบับแปลของพวกเขา
ความเข้าใจผิด: คริสเตียนควรอดอาหารเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ตอนที่พระเยซูอดอาหาร 40 วันในที่กันดารหลังจากที่ท่านรับบัพติศมา
ความจริง: พระเยซูไม่เคยสั่งสาวกของพระองค์ให้อดอาหารเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์นี้ และไม่มีข้อไหนในคัมภีร์ไบเบิลที่บอกว่าคริสเตียนในยุคแรกทำแบบนั้นc
ความเข้าใจผิด: คริสเตียนควรอดอาหารตอนที่ระลึกถึงการตายของพระเยซู
ความจริง: พระเยซูไม่ได้สั่งสาวกของพระองค์ให้อดอาหารตอนที่ระลึกถึงการตายของพระองค์ (ลูกา 22:14-18) ตอนที่พระเยซูพูดว่าสาวกของพระองค์จะอดอาหารเมื่อพระองค์ตาย ตอนนั้นพระองค์ไม่ได้พูดเพื่อจะให้คำสั่งกับสาวก พระองค์แค่พูดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น (มัทธิว 9:15) คัมภีร์ไบเบิลยังแนะนำด้วยว่าถ้าคริสเตียนคนไหนหิว ก็ให้กินอาหารก่อนที่จะมาฉลองการระลึกถึงการตายของพระเยซู—1 โครินท์ 11:33, 34
a พระเจ้าบอกชาวอิสราเอลให้ “แสดงความเสียใจต่อบาปของตัวเอง” ในวันไถ่บาป (เลวีนิติ 16:29, 31) ประโยคนี้เป็นที่เข้าใจว่าหมายถึงการอดอาหาร—อิสยาห์ 58:3
b ดู A Textual Commentary on the Greek New Testament, by Bruce M. Metzger, Third Edition, หน้า 554
c เกี่ยวกับการอดอาหาร 40 วันในช่วงเทศกาลเข้าสู่ธรรม สารานุกรม New Catholic Encyclopedia บอกไว้ว่า “ในช่วงสามศตวรรษแรก ช่วงเวลาในการอดอาหารเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันอีสเตอร์ส่วนมากจะไม่เกิน 1 สัปดาห์ ส่วนใหญ่แล้วมักจะใช้เวลา 1-2 วัน . . . มีการพูดถึงช่วงการอดอาหาร 40 วันครั้งแรกในหลักธรรมเล่มที่ 5 ของการประชุมสังคายนาที่นีเซีย (325) อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญบางคนบอกว่าข้อความนั้นไม่ได้หมายถึงการอดอาหารจริง ๆ—Second Edition, Volume 8, หน้า 468