เสา
(1) อาจเป็นเสารองรับโครงสร้างหรือเสาค้ำ บางครั้งมีการตั้งเสาไว้เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ มีการใช้เสาเพื่อรองรับโครงสร้างของวิหารและวังที่โซโลมอนสร้างขึ้น คนที่ไม่นมัสการพระยะโฮวาตั้งเสาศักดิ์สิทธิ์เพื่อใช้ในการนมัสการเท็จ และบางครั้งชาวอิสราเอลก็ทำอย่างนั้นด้วย (วนฉ 16:29; 1พก 7:21; 14:23)—ดูคำว่า “หัวเสา”
(2) อาจหมายถึงไม้ที่ตั้งตรงท่อนหนึ่งซึ่งเอาไว้ตรึงนักโทษ บางชนชาติเคยใช้เสาเพื่อประหารชีวิตและใช้แขวนศพเพื่อประจานหรือเตือนคนอื่นไม่ให้เอาเยี่ยงอย่าง ชาวอัสซีเรียซึ่งได้ชื่อว่าเป็นชาติที่ทำสงครามอย่างโหดเหี้ยมจะใช้เสาปลายแหลมแทงที่หน้าท้องเชลยให้ทะลุลำตัวขึ้นไปถึงอก แล้วปล่อยให้ร่างเสียบคาอยู่บนเสาอย่างนั้น แต่ตามกฎหมายของชาวยิว คนที่ทำผิดร้ายแรง เช่น หมิ่นประมาทพระเจ้าหรือไหว้รูปเคารพจะถูกประหารโดยใช้หินขว้างหรือทำให้ตายด้วยวิธีอื่นก่อน แล้วจึงแขวนศพไว้บนเสาหรือต้นไม้ เพื่อเตือนคนอื่นไม่ให้เอาเยี่ยงอย่าง (ฉธบ 21:22, 23; 2ซม 21:6, 9) บางครั้งชาวโรมันก็มัดนักโทษไว้กับเสา ซึ่งนักโทษอาจมีชีวิตอยู่หลายวัน แต่ก็ต้องตากแดด อดข้าวอดน้ำ และเจ็บปวดทรมานจนตาย บางครั้งพวกเขาก็ใช้ตะปูตอกมือและเท้านักโทษติดกับเสา เช่น ตอนที่ประหารพระเยซู (ลก 24:20; ยน 19:14-16; 20:25; กจ 2:23, 36)—ดูคำว่า “เสาทรมาน”