เย็น​วัน​หนึ่ง หลัง​จาก​ที่​เธอ​ตัก​น้ำ​ใส่​ไห​จน​เต็ม​แล้ว ชาย​สูง​อายุ​คน​หนึ่ง​วิ่ง​มา​หา​เธอ​แล้ว​พูด​ว่า “ขอ​น้ำ​ใน​ไห​ให้​ผม​ดื่ม​สัก​หน่อย​เถอะ” นี่​เป็น​การ​ขอ​ที่​สุภาพ​จริง ๆ! เรเบคาห์​คง​เห็น​ได้​ว่า​เขา​เดิน​ทาง​มา​ไกล​มาก เธอ​รีบ​ยก​ไห​น้ำ​ลง​จาก​บ่า​แล้ว​ให้​ชาย​คน​นั้น​ดื่ม ไม่​ใช่​แค่​จิบ แต่​ให้​เขา​ดื่ม​น้ำ​ที่​เย็น​ชื่น​ใจ​จน​อิ่ม เธอ​เห็น​ว่า​เขา​มี​อูฐ​มา​ด้วย 10 ตัว ซึ่ง​กำลัง​หมอบ​อยู่​ใกล้ ๆ และ​ราง​น้ำ​ก็​ยัง​ไม่​มี​น้ำ​ให้​อูฐ​กิน เธอ​คง​เห็น​สายตา​ที่​อ่อนโยน​นั้น​จ้อง​มอง​เธอ​อยู่ และ​เธอ​ก็​อยาก​แสดง​น้ำใจ​อย่าง​สุด​ความ​สามารถ เธอ​จึง​พูด​ว่า “ดิฉัน​จะ​ตัก​น้ำ​ให้​อูฐ​ของ​คุณ​กิน​จน​อิ่ม​ด้วย”—ปฐมกาล 24:17-19

ขอ​ให้​สังเกต​ว่า​เรเบคาห์​ไม่​ได้​บอก​แค่​ว่า​จะ​ตัก​น้ำ​ให้​อูฐ 10 ตัว​กิน แต่​บอก​ว่า​จะ​ตัก​ให้​พวก​มัน​กิน​จน​อิ่ม ถ้า​อูฐ​หิว​น้ำ​มาก ๆ อูฐ​ตัว​หนึ่ง​จะ​กิน​น้ำ​มาก​กว่า 95 ลิตร! ถ้า​อูฐ 10 ตัว​นี้​หิว​จัด เรเบคาห์​คง​ต้อง​ทำ​งาน​หนัก​หลาย​ชั่วโมง​ที​เดียว แต่​ดู​เหมือน​อูฐ​พวก​นี้​ไม่​ได้​หิว​น้ำ​ขนาด​นั้นa แต่​เรเบคาห์​รู้​เรื่อง​นี้​ไหม​ตอน​ที่​เธอ​อาสา​จะ​ตัก​น้ำ​ให้​อูฐ? เธอ​คง​ไม่​รู้ แต่​เธอ​อยาก​ทำ​และ​เต็ม​ใจ​ที่​จะ​ทำ​งาน​นั้น​เพื่อ​แสดง​น้ำใจ​กับ​ชาย​แปลก​หน้า​คน​นี้ และ​เขา​ก็​ตอบรับ​ข้อ​เสนอ​ของ​เธอ จาก​นั้น เขา​ก็​เฝ้า​มอง​เธอ​ตลอด​เวลา​ขณะ​ที่​เธอ​วิ่ง​ตัก​น้ำ​ใส่​ไห​แล้ว​ก็​เอา​ไป​เท​ใน​ราง​น้ำ ซึ่ง​เธอ​ต้อง​วิ่ง​กลับ​ไป​กลับ​มา​อยู่​หลาย​เที่ยว—ปฐมกาล 24:20, 21