พวก​เรา​ส่วน​ใหญ่​จะ​ไม่​มี​วัน​ติด​อยู่​ใต้​ดิน​เหมือน​คน​งาน​เหมือง​เก้า​คน​นั้น​หรือ​ตก​อยู่​ใน​สถานการณ์​ที่​เสี่ยง​ต่อ​ความ​ตาย​เนื่อง​จาก​ภัย​พิบัติ​ร้ายแรง. กระนั้น เรา​ทุก​คน​ต้องการ​ความ​ช่วยเหลือ เพราะ​เรา​ไม่​สามารถ​หนี​พ้น​ผล​กระทบ​ที่​รุนแรง​ของ​ความ​เจ็บ​ป่วย, วัย​ชรา, และ​สุด​ท้าย​ก็​ความ​ตาย​ได้. บุรุษ​ผู้​ซื่อ​สัตย์​ใน​กาล​โบราณ​ชื่อ​โยบ กล่าว​ไว้​ว่า “อัน​มนุษย์​ซึ่ง​เกิด​จาก​เพศ​หญิง​ย่อม​มี​แต่​วัน​เวลา​น้อย​นัก, และ​ประกอบ​ไป​ด้วย​ความ​ทุกข์​ยาก​ลำบาก. เขา​เกิด​มา​เช่น​กับ​ดอกไม้​ดอก​หนึ่ง, แล้ว​ก็​เหี่ยว​แห้ง​ไป; เขา​อันตรธาน​ไป​ดุจ​เงา, และ​ไม่​คง​อยู่​ต่อ​ไป​เลย.” (โยบ 14:1, 2) บัด​นี้ เวลา​ผ่าน​ไป​ราว 3,500 ปี​แล้ว คำ​กล่าว​นี้​ยัง​เป็น​ความ​จริง เพราะ​มี​ใคร​ใน​พวก​เรา​หรือ​ที่​สามารถ​หนี​พ้น​ความ​ตาย​ใน​บั้น​ปลาย​ชีวิต​ได้? ไม่​ว่า​เรา​จะ​อยู่​ที่​ไหน​หรือ​ดู​แล​สุขภาพ​ดี​เพียง​ใด เรา​ก็​จำเป็น​ต้อง​ได้​รับ​การ​ช่วย​ให้​พ้น​จาก​เงื้อม​มือ​ของ​ความ​ทุกข์, วัย​ชรา, และ​ความ​ตาย.

ไม่​ว่า​คุณ​จะ​รู้สึก​แบบ​เดียว​กับ​โยบ​หรือ​ไม่​ใน​เรื่อง​ชีวิต​และ​ความ​ตาย เมื่อ​เวลา​ผ่าน​ไป คุณ​ก็​จะ “อันตรธาน​ไป​ดุจ​เงา” ห่าง​จาก​เพื่อน​ฝูง, ครอบครัว, บ้าน, และ​ทุก​สิ่ง​ทุก​อย่าง​ที่​คุณ​หา​มา​ได้ ไป​สู่​ความ​ตาย​อย่าง​ไม่​อาจ​หลีก​เลี่ยง​ได้​เช่น​กัน. กษัตริย์​ซะโลโม​ผู้​ชาญ​ฉลาด​แห่ง​อิสราเอล​โบราณ​เขียน​ไว้​ว่า “คน​เป็น​ย่อม​รู้​ว่า​เขา​เอง​คง​จะ​ตาย, แต่​คน​ตาย​แล้ว​ก็​ไม่​รู้​อะไร​เลย, หรือ​เขา​หา​ได้​รับ​รางวัล​อีก​ไม่​เลย; ด้วย​ว่า​ใคร ๆ ก็​พา​กัน​ลืม​เขา​เสีย​หมด​แล้ว.”—ท่าน​ผู้​ประกาศ 9:5.