นั่น​เป็น​การ​ขโมย​จริง ๆ หรือ?

อะบีโอดุน​เป็น​หัวหน้า​เจ้าหน้าที่​บริการ​ใน​โรงแรม​ใหญ่​แห่ง​หนึ่ง​ใน​ประเทศ​ไนจีเรีย. ขณะ​ที่​ใส่​กุญแจ​ห้อง​โถง​จัด​งาน​เลี้ยง​ใน​ตอน​ค่ำ​วัน​หนึ่ง เขา​พบ​กระเป๋า​ถือ​บรรจุ​เงิน​สด​อยู่​มี​ค่า​เท่า​กับ 45,675 บาท. โดย​ไม่​ชักช้า เขา​ส่ง​เงิน​ให้​แก่​ผู้​จัด​การ และ​ต่อ​มา​ผู้​เป็น​เจ้าของ​เงิน​ซึ่ง​เป็น​แขก​คน​หนึ่ง​ที่​โรงแรม​ได้​มา​ขอ​รับ​ไป. ฝ่าย​บริหาร​ของ​โรงแรม​ให้​รางวัล​อะบีโอดุน​ด้วย​การ​เลื่อน​ตำแหน่ง​เป็น​ผู้​ช่วย​ผู้​อำนวย​การ​และ​มอบ​รางวัล “คน​งาน​ดี​เด่น​แห่ง​ปี” ให้​เขา. เจ้าของ​เงิน​ให้​รางวัล​แก่​เขา​ด้วย.

คุณภาพ (ภาษา​อังกฤษ) วารสาร​ข่าว​ประจำ​ท้องถิ่น​เสนอ​เรื่อง​นั้น​เป็น​ข่าว​เด่น เรียก​อะบีโอดุน​ว่า “ชาว​ซะมาเรีย​ผู้​ใจ​ดี.” เมื่อ​คุณภาพ ถาม​ว่า​เขา​ถูก​ล่อ​ใจ​ให้​เก็บ​เงิน​นั้น​ไว้​เอง​หรือ​ไม่ อะบีโอดุน​ตอบ​ว่า ‘ผม​เป็น​พยาน​พระ​ยะโฮวา. ดัง​นั้น หาก​ผม​พบ​อะไร​ที่​ไม่​ใช่​ของ​ผม ผม​ก็​ส่ง​คืน​เจ้าของ.’

หลาย​คน​ใน​ชุมชน​นั้น​ประหลาด​ใจ​เนื่อง​จาก​การ​แสดง​ความ​ซื่อ​สัตย์​อย่าง​เด่น​ชัด​ของ​อะบีโอดุน. เพื่อน​พยาน​ฯ​ของ​อะบีโอดุน​รู้สึก​ยินดี​ใน​สิ่ง​ที่​เกิด​ขึ้น แต่​พวก​เขา​ไม่​แปลก​ใจ. ตลอด​ทั่ว​แผ่นดิน​โลก พยาน​พระ​ยะโฮวา​เป็น​ที่​รู้​จัก​ใน​ด้าน​หลักการ​อัน​สูง​ส่ง​ของ​พวก​เขา. ท่ามกลาง​พวก​เขา ความ​ซื่อ​สัตย์​ไม่​ใช่​ข้อ​ยก​เว้น แต่​เป็น​กฎ เป็น​ส่วน​สำคัญ​ของ​หลักการ​คริสเตียน.

อย่าง​ไร​ก็​ดี บาง​ครั้ง​สภาพการณ์​อาจ​ดู​เหมือน​ยาก​ที่​จะ​แยก​ออก​ระหว่าง​ความ​ซื่อ​สัตย์​กับ​ไม่​ซื่อ​สัตย์. จง​พิจารณา​สถานการณ์​นี้. เฟสตัส​ซึ่ง​ดู​แล​เงิน​บริจาค​และ​บัญชี​ใน​ประชาคม​ของ​พยาน​พระ​ยะโฮวา​ใน​แอฟริกา​ตะวัน​ตก​นั้น​มี​ความ​จำเป็น​เหลือ​เกิน​ใน​เรื่อง​เงิน.a ภรรยา​ของ​เขา​ต้อง​รับ​การ​ผ่าตัด​ใหญ่​ซึ่ง​แพทย์​ของ​เธอ​บอก​ว่า​ไม่​ควร​ชักช้า. โรง​พยาบาล​เรียก​ร้อง​เอา​เงิน​ล่วง​หน้า​ครึ่ง​หนึ่ง.

เฟสตัส​ขาด​เงิน. เมื่อ​เขา​เข้า​หา​หลาย​คน​เพื่อ​ขอ​กู้​ยืม​เงิน เขา​ถูก​ปฏิเสธ. แล้ว​เขา​ก็​คิด​ถึง​เงิน​ที่​อยู่​ใน​ความ​ดู​แล​ของ​เขา​และ​หา​เหตุ​ผล​ว่า ‘เป็น​เรื่อง​ถูก​ต้อง​ไหม​ที่​ผม​จะ​ปล่อย​ให้​ภรรยา​เสี่ยง​ต่อ​ความ​ตาย​ใน​เมื่อ​ผม​ทำ​อะไร​บาง​อย่าง​ได้​เพื่อ​ป้องกัน​เรื่อง​นี้? ทำไม​ไม่ “ยืม” จาก​เงิน​สด​ของ​ประชาคม​ล่ะ? ผม​จะ​คืน​เงิน​นั้น​ได้​เมื่อ​คน​ที่​เป็น​หนี้​ผม​เอา​เงิน​มา​ใช้​ผม.’

เฟสตัส​ใช้​เงิน​ซึ่ง​ไม่​ใช่​ของ​เขา​เพื่อ​จ่าย​ให้​กับ​โรง​พยาบาล. การ​ชัก​เหตุ​ผล​ของ​เขา​ถูก​ต้อง​ไหม? การ​กระทำ​ของ​เขา​ชอบ​ด้วย​เหตุ​ผล​ไหม​เมื่อ​คำนึง​ถึง​ภาวะ​ฉุกเฉิน​ที่​เขา​เผชิญ​นั้น?

เงิน​นั้น​เป็น​ของ​ใคร?

ใน​การ​วิเคราะห์​คำ​ถาม​เหล่า​นี้ ขอ​ให้​เรา​ทบทวน​สั้น ๆ บาง​จุด​เกี่ยว​กับ​แหล่ง​ที่​มา​และ​จุด​มุ่ง​หมาย​ของ​เงิน​ที่​เฟสตัส​เอา​ไป​นั้น. เงิน​นั้น​ได้​มา​โดย​การ​บริจาค​ด้วย​ความ​สมัคร​ใจ​จาก​สมาชิก​ใน​ประชาคม​ผู้​ซึ่ง​ต้องการ​ส่ง​เสริม​การ​นมัสการ​บริสุทธิ์​ของ​พระ​ยะโฮวา. (2 โกรินโธ 9:7) เงิน​นั้น​ไม่​ได้​ใช้​เพื่อ​จ่าย​เงิน​เดือน เนื่อง​จาก​ไม่​มี​ใคร​ได้​รับ​ค่า​จ้าง​สำหรับ​สิ่ง​ที่​เขา​ทำ​ใน​ประชาคม. ตรง​กัน​ข้าม มี​การ​ใช้​เงิน​บริจาค​นั้น​ส่วน​ใหญ่​เพื่อ​ให้​มี​สถาน​ที่​ประชุม​และ​ดู​แล​รักษา​สถาน​ที่​นั้น ตาม​ปกติ​เป็น​หอ​ประชุม. เงิน​นี้​ช่วย​ให้​มี​สถาน​ที่​สะดวก​สบาย​ที่​ทั้ง​คน​หนุ่ม​สาว​และ​คน​ชรา, คน​รวย​และ​คน​จน​สามารถ​ประชุม​กัน​ได้​เพื่อ​รับ​คำ​แนะ​นำ​จาก​คัมภีร์​ไบเบิล.

เงิน​นั้น​เป็น​ของ​ใคร? เงิน​นั้น​เป็น​ของ​ประชาคม​โดย​ส่วน​รวม. ไม่​มี​สมาชิก​เป็น​ราย​บุคคล​คน​ใด​ตัดสิน​ว่า​จะ​ใช้​เงิน​นั้น​อย่าง​ไร. ขณะ​ที่​คณะ​ผู้​ปกครอง​ควบคุม​การ​ชำระ​ค่า​ใช้​จ่าย​ประจำ​ของ​ประชาคม เมื่อ​จำเป็น​ต้อง​มี​การ​ใช้​จ่าย​พิเศษ ผู้​ปกครอง​เสนอ​เรื่อง​นั้น​ต่อ​ทั้ง​ประชาคม​เพื่อ​ความ​เห็น​ชอบ.

การ​ยืม​หรือ​การ​ขโมย?

เนื่อง​จาก​คิด​ว่า​จะ​เอา​เงิน​มา​คืน​เร็ว​เท่า​ที่​เป็น​ไป​ได้ เฟสตัส​จึง​ถือ​ว่า​การ​กระทำ​ของ​เขา​เป็น​การ​ยืม. อย่าง​ไร​ก็​ดี พจนานุกรม​คำ​เหมือน​เล่ม​ใหม่​ของ​เว็บสเตอร์ (ภาษา​อังกฤษ) ใช้​คำ​อื่น​เกี่ยว​กับ “การ​เอา​ไป​และ​การ​เคลื่อน​ย้าย​ทรัพย์​สิน​ของ​คน​อื่น ซึ่ง​มัก​จะ​เป็น​การ​แอบ​ทำ หรือ​ทำ​โดย​ที่​ผู้​นั้น​ไม่​รู้​และ​โดย​ปราศจาก​ความ​เห็น​ชอบ​ของ​ผู้​นั้น​เสมอ.” คำ​นั้น​คือ “การ​ลัก​ทรัพย์” และ “ขโมย.” เฟสตัส​เอา​เงิน​ที่​เป็น​ของ​ประชาคม​ไป​โดย​ไม่​ได้​ขอ​อนุญาต​หรือ​ได้​รับ​การ​อนุมัติ. ดัง​นั้น ใช่​แล้ว เขา​มี​ความ​ผิด​ฐาน​ลัก​ทรัพย์. เขา​เป็น​ขโมย.

แน่นอน มี​ระดับ​ของ​ความ​น่า​ตำหนิ​ใน​พลัง​กระตุ้น​ที่​อยู่​เบื้อง​หลัง​การ​ขโมย. เรา​เข้าใจ​เรื่อง​นั้น​ได้​จาก​ตัว​อย่าง​ของ​ยูดา​อิศการิโอด​ผู้​ซึ่ง​ได้​รับ​มอบหมาย​จาก​พระ​เยซู​และ​พวก​อัครสาวก​ผู้​ซื่อ​สัตย์​ให้​ดู​แล​รักษา​เงิน. คัมภีร์​ไบเบิล​กล่าว​ว่า “[ยูดา] เป็น​ขโมย​และ​ถือ​กล่อง​เก็บ​เงิน​และ​เคย​ยักยอก​เงิน​ที่​ใส่​ไว้​ใน​นั้น.” (โยฮัน 12:6, ล.ม.) เพราะ​ได้​รับ​การ​กระตุ้น​จาก​หัวใจ​ที่​ชั่ว​และ​ความ​โลภ​อย่าง​โจ่งแจ้ง ยูดา​เสื่อม​ลง​ทาง​ศีลธรรม. ใน​ที่​สุด เขา​ทำ​ให้​ตัว​เอง​ตก​ต่ำ​ลง​ทาง​ด้าน​ศีลธรรม​ถึง​ขั้น​ทรยศ​ต่อ​พระ​บุตร​ของ​พระเจ้า—ด้วย​เงิน 30 แผ่น.—มัดธาย 26:14-16.

อย่าง​ไร​ก็​ดี เฟสตัส​ได้​รับ​การ​กระตุ้น​จาก​ความ​ห่วงใย​ต่อ​ภรรยา​ของ​เขา​ที่​ป่วย​อยู่. นี้​หมาย​ความ​ว่า เขา​ปราศจาก​ตำหนิ​ไหม? ไม่​เลย. จง​พิจารณา​สิ่ง​ที่​คัมภีร์​ไบเบิล​กล่าว​เกี่ยว​กับ​การ​ขโมย​ใน​สถานการณ์​ที่​ดู​เหมือน​ฉุกเฉิน​ว่า “ถ้า​ขโมย​ลัก​อะไร​ไป​เพื่อ​ดับ​ความ​หิว: คน​เรา​ก็​ยัง​เหยียด​ขโมย​นั้น, แต่​เมื่อ​เขา​ถูก​จับ, เขา​จะ​ต้อง​ใช้​คืน​ถึง​เจ็ด​เท่า; เขา​จะ​ต้อง​ใช้​ด้วย​สิ่ง​ของ​ทุก​อย่าง​ที่​เขา​มี​อยู่​ใน​เรือน​ของ​เขา.” (สุภาษิต 6:30, 31) อีก​นัย​หนึ่ง เมื่อ​ถูก​จับ ขโมย​ต้อง​เผชิญ​การ​ลง​โทษ​อย่าง​ครบ​ถ้วน​จาก​กฎหมาย. ตาม​พระ​บัญญัติ​ของ​โมเซ ขโมย​ต้อง​ชด​ใช้​สำหรับ​ความ​ผิด​ของ​เขา. ดัง​นั้น แทน​ที่​จะ​สนับสนุน​หรือ​แก้​ต่าง​ให้​กับ​การ​ขโมย คัมภีร์​ไบเบิล​เตือน​ว่า แม้​แต่​ใน​ภาวะ​ฉุกเฉิน การ​ขโมย​ก็​อาจ​ยัง​ผล​ด้วย​ความ​สูญ​เสีย​ทาง​เศรษฐกิจ, ความ​อัปยศ​อดสู, และ​ที่​ร้ายแรง​ที่​สุด คือ​การ​สูญ​เสีย​ความ​พอ​พระทัย​ของ​พระเจ้า.

ใน​ฐานะ​พยาน​พระ​ยะโฮวา คริสเตียน​แท้​ทุก​คน​โดย​เฉพาะ​อย่าง​ยิ่ง​คน​เหล่า​นั้น​ที่​ได้​รับ​มอบหมาย​หน้า​ที่​รับผิดชอบ​ภาย​ใน​ประชาคม​ต้อง​เป็น​แบบ​อย่าง “ปราศจาก​ข้อ​กล่าวหา.” (1 ติโมเธียว 3:10, ล.ม.) เฟสตัส​ไม่​ได้​รับ​เงิน​ที่​คน​อื่น​เป็น​หนี้​เขา และ​ด้วย​เหตุ​นี้ เขา​ไม่​สามารถ​คืน​เงิน​ที่​เขา​เอา​ไป​นั้น​ได้. สิ่ง​ที่​เขา​ทำ​จึง​แดง​ขึ้น​มา. เกิด​อะไร​ขึ้น​กับ​เขา? หาก​เขา​เป็น​ขโมย​ที่​ไม่​กลับ​ใจ​แล้ว เขา​คง​ถูก​ขับ​ไล่​ออก​จาก​ประชาคม​คริสเตียน​ที่​สะอาด. (1 เปโตร 4:15) แต่​เขา​สำนึก​ผิด​และ​ได้​กลับ​ใจ. เนื่อง​จาก​เหตุ​นี้ เขา​จึง​คง​อยู่​ใน​ประชาคม​ต่อ​ไป​ได้ แม้​ว่า​เขา​สูญ​เสีย​สิทธิ​พิเศษ​แห่ง​การ​รับใช้​ของ​เขา.

การ​วางใจ​ใน​พระเจ้า

อัครสาวก​เปาโล​ได้​เตือน​ว่า การ​ขโมย​โดย​บุคคล​ที่​อ้าง​ว่า​รับใช้​พระ​ยะโฮวา​จะ​นำ​คำ​ติเตียน​มา​สู่​พระ​นาม​ของ​พระเจ้า​และ​ชื่อเสียง​ของ​ไพร่​พล​ของ​พระองค์​ได้. เปาโล​เขียน​ว่า “ท่าน​ผู้​สอน​คน​อื่น​ไม่​ได้​สอน​ตัว​เอง​หรือ ท่าน​ผู้​ประกาศ​ว่า​ไม่​ควร​ลัก​ทรัพย์, ตัว​ท่าน​เอง​ยัง​ลัก​หรือ? ด้วย​ว่า​คน​ต่าง​ประเทศ​พูด​หยาบคาย​ต่อ​พระ​นาม​ของ​พระเจ้า​ก็​เพราะ​ท่าน.”—โรม 2:21, 24.

อาฆูร บุรุษ​ผู้​ฉลาด​ใน​สมัย​โบราณ ได้​เน้น​จุด​เดียว​กัน​นี้. ใน​คำ​อธิษฐาน​ของ​เขา​นั้น เขา​ทูล “ขอ​อย่า​ให้​ข้าพเจ้า​ยาก​จน . . . เกรง​ว่า . . . จะ​ลัก​ของ ๆ เขา​และ​จะ​ทำ​ให้​พระ​นาม​พระเจ้า​ของ​ข้าพเจ้า​เป็น​ที่​เสื่อม​เสีย.” (สุภาษิต 30:8, 9) จง​สังเกต​ว่า บุรุษ​ผู้​ฉลาด​ได้​ยอม​รับ​ว่า​ความ​ยาก​จน​อาจ​ก่อ​ให้​เกิด​สภาพการณ์​ที่​อาจ​ล่อ​ใจ​กระทั่ง​บุคคล​ผู้​ชอบธรรม​ให้​ขโมย​ได้. ถูก​แล้ว ช่วง​ที่​มี​ความ​ยาก​ลำบาก​อาจ​ทดสอบ​ความ​เชื่อ​ของ​คริสเตียน​ใน​เรื่อง​พระ​ปรีชา​สามารถ​ของ​พระ​ยะโฮวา​ที่​จะ​เอา​พระทัย​ใส่​ต่อ​ความ​จำเป็น​แห่ง​ไพร่​พล​ของ​พระองค์​ได้.

ถึง​กระนั้น พยาน​ผู้​ภักดี​ของ​พระ​ยะโฮวา รวม​ทั้ง​คน​เหล่า​นั้น​ที่​ยาก​จน มี​ความ​เชื่อ​ที่​ว่า พระเจ้า “เป็น​ผู้​ประทาน​บำเหน็จ​ให้​แก่​ทุก​คน​ที่​ปลง​ใจ​แสวง​หา​พระองค์.” (เฮ็บราย 11:6) พวก​เขา​ทราบ​ว่า พระ​ยะโฮวา​ประทาน​บำเหน็จ​แก่​ชน​ผู้​ซื่อ​สัตย์​ของ​พระองค์​โดย​การ​ช่วย​พวก​เขา​ให้​เอา​ใจ​ใส่​ต่อ​ความ​จำเป็น​ของ​ตน. พระ​เยซู​ทรง​ชี้​ชัด​เรื่อง​นั้น​ใน​คำ​เทศน์​ของ​พระองค์​บน​ภูเขา โดย​ตรัส​ว่า “อย่า​กระวนกระวาย​และ​บอก​ว่า, ‘เรา​จะ​เอา​อะไร​กิน?’ หรือ ‘เรา​จะ​เอา​อะไร​ดื่ม?’ หรือ ‘เรา​จะ​เอา​อะไร​นุ่ง​ห่ม?’ . . . เพราะ​พระ​บิดา​ของ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ผู้​สถิต​ใน​สวรรค์​ทรง​ทราบ​แล้ว​ว่า​ท่าน​ต้อง​มี​สิ่ง​ทั้ง​ปวง​เหล่า​นี้. ดัง​นั้น จงแสวง​หา​ราชอาณาจักร​และ​ความ​ชอบธรรม​ของ​พระองค์​ก่อน​เสมอ​ไป แล้ว​พระองค์​จะ​ทรง​เพิ่ม​เติม​สิ่ง​อื่น​เหล่า​นี้​ทั้ง​หมด​แก่​ท่าน.”—มัดธาย 6:31-33, ล.ม.

พระเจ้า​ทรง​จัด​เตรียม​โดย​วิธี​ใด​สำหรับ​คน​ที่​ขัดสน​ใน​ประชาคม​คริสเตียน? มี​หลาย​วิธี. วิธี​หนึ่ง​คือ​โดย​ทาง​เพื่อน​ร่วม​ความ​เชื่อ. ไพร่​พล​ของ​พระเจ้า​แสดง​ความ​รัก​แท้​ต่อ​กัน​และ​กัน. พวก​เขา​ปฏิบัติ​ตาม​คำ​ตักเตือน​จาก​คัมภีร์​ไบเบิล​อย่าง​จริงจัง​ที่​ว่า “คน​ใด​ที่​มี​ทรัพย์​สมบัติ​ใน​โลก​นี้, และ​เห็น​พี่​น้อง​ของ​ตน​ขัดสน, แล้ว​และ​กระทำ​ใจ​แข็ง​กระด้าง​ไม่​สงเคราะห์​เขา, ความ​รัก​ของ​พระเจ้า​จะ​อยู่​ใน​คน​นั้น​อย่าง​ไร​ได้? ดู​ก่อน​ลูก​เล็ก ๆ ทั้ง​หลาย, อย่า​ให้​เรา​รัก​เพียง​แต่​ถ้อย​คำ​และ​ลิ้น​เท่า​นั้น, แต่​ให้​เรา​รัก​ด้วย​การ​ประพฤติ​และ​ด้วย​ความ​จริง.”—1 โยฮัน 3:17, 18.

ตลอด​ทั่ว​โลก ใน​มาก​กว่า 73,000 ประชาคม พยาน​พระ​ยะโฮวา​กว่า​สี่​ล้าน​ห้า​แสน​คน​พยายาม​อย่าง​ขยัน​ขันแข็ง​ที่​จะ​รับใช้​พระเจ้า​ตาม​หลักการ​อัน​ชอบธรรม​ของ​พระองค์. พวก​เขา​ทราบ​ว่า พระเจ้า​จะ​ไม่​ละ​ทิ้ง​ผู้​ภักดี​ของ​พระองค์​เลย. คน​เหล่า​นั้น​ที่​ได้​รับใช้​พระ​ยะโฮวา​มา​เป็น​เวลา​หลาย​ปี​เปล่ง​เสียง​เห็น​พ้อง​ด้วย​กับ​กษัตริย์​ดาวิด​ผู้​ซึ่ง​เขียน​ว่า “ตั้ง​แต่​ข้าพเจ้า​เป็น​คน​หนุ่ม, จน​บัด​นี้​เป็น​คน​ชรา​แล้ว; ข้าพเจ้า​ก็​ยัง​ไม่​เห็น​คน​สัตย์​ธรรม​ต้อง​ถูก​ละ​ทิ้ง​เสีย, ไม่​เคย​เห็น​พงศ์พันธุ์​ของ​เขา​ขอ​ทาน.”—บทเพลง​สรรเสริญ 37:25.

ดี​กว่า​สัก​เพียง​ไร​ที่​จะ​มี​ความ​เชื่อ​ใน​พระเจ้า​ผู้​ทรง​ดล​บันดาล​ถ้อย​คำ​เหล่า​นั้น แทน​ที่​จะ​ปล่อย​ตัว​ให้​ถูก​ล่อ​ใจ​อยู่​เรื่อย ๆ ให้​ขโมย และ​อาจ​จะ​สูญ​เสีย​ความ​พอ​พระทัย​ของ​พระเจ้า​ตลอด​กาล​ได้!—1 โกรินโธ 6:9, 10.

[เชิงอรรถ]