บท 10
ครอบครัวของพระเยซูเดินทางไปกรุงเยรูซาเล็ม
พระเยซูที่อายุ 12 ขวบซักถามพวกอาจารย์
พระเยซูเรียกพระยะโฮวาว่า “พ่อของผม”
ตอนนี้เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว ถึงเวลาที่ครอบครัวของโยเซฟ รวมทั้งเพื่อนและญาติ ๆ จะเดินทางไปที่กรุงเยรูซาเล็มเพื่อฉลองเทศกาลปัสกาประจำปีตามที่กฎหมายของพระเจ้ากำหนด (เฉลยธรรมบัญญัติ 16:16) เมืองนาซาเร็ธอยู่ห่างจากกรุงเยรูซาเล็มประมาณ 120 กิโลเมตร ทุกคนตื่นเต้นและยุ่งอยู่กับการเตรียมตัวเดินทาง ตอนนี้พระเยซูซึ่งอายุ 12 ขวบรอคอยเทศกาลปัสกาอย่างใจจดใจจ่อ นี่เป็นโอกาสที่จะได้กลับไปที่วิหารอีกครั้ง
เทศกาลปัสกาไม่ใช่เหตุการณ์แบบวันเดียวจบ เพราะถัดจากวันฉลองปัสกาจะเป็นวันแรกของเทศกาลขนมปังไม่ใส่เชื้อซึ่งกินเวลา 7 วัน (มาระโก 14:1) เทศกาลขนมปังไม่ใส่เชื้อเป็นส่วนหนึ่งของช่วงปัสกา ดังนั้น ครอบครัวของพระเยซูจะใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 2 สัปดาห์ เพื่อเดินทางจากนาซาเร็ธไปพักที่เยรูซาเล็มแล้วก็เดินทางกลับ แต่ปีนี้พวกเขาใช้เวลานานกว่านั้นเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นตอนที่กำลังกลับบ้าน
ระหว่างทาง โยเซฟกับมารีย์คิดว่าพระเยซูอยู่ในกลุ่มเพื่อนและญาติ ๆ ที่เดินทางกลับเหนือด้วยกัน แต่พอหยุดพักค้างคืน พวกเขากลับไม่เจอพระเยซูอยู่ในกลุ่มนั้น โยเซฟกับมารีย์ไม่รู้ว่าลูกหายไปไหน พวกเขาจึงรีบกลับไปเยรูซาเล็มเพื่อตามหาพระเยซู
โยเซฟกับมารีย์ตามหาทั้งวันแต่ไม่เจอ วันต่อมาพวกเขาก็ยังหาต่อไป พอถึงวันที่สามพวกเขาเข้าไปในห้องหนึ่งของวิหาร แล้วก็เจอพระเยซูกำลังนั่งฟังและซักถามพวกอาจารย์ชาวยิว ทุกคนประหลาดใจที่เห็นว่าเด็กอายุ 12 ขวบคนนี้เข้าใจเรื่องต่าง ๆ ได้ดีมาก
มารีย์ถามพระเยซูว่า “ลูก ทำไมถึงทำกับพ่อแม่อย่างนี้ล่ะ? พ่อกับแม่เป็นห่วงแทบแย่ เที่ยวตามหาลูกไปทั่วเลย”—ลูกา 2:48
พระเยซูถามแม่ด้วยความแปลกใจว่า “ทำไมต้องตามหาผมด้วยครับ? ไม่รู้หรือครับว่าผมจะต้องอยู่ในบ้านพ่อของผม?”—ลูกา 2:49
ตอนนี้ครอบครัวกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว พระเยซูกลับนาซาเร็ธพร้อมโยเซฟกับมารีย์และเชื่อฟังพวกเขาเสมอ พระเยซูเติบโตและฉลาดขึ้นเรื่อย ๆ ถึงแม้จะอายุยังน้อยแต่ท่านก็เป็นที่ชื่นชอบของพระเจ้าและคนทั่วไป พระเยซูวางตัวอย่างที่ดีตั้งแต่เป็นเด็ก ท่านนับถือพ่อแม่และถือว่าการทำให้พระยะโฮวาพอใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต