-
‘จงมีความรักระหว่างพวกเจ้าเอง’หอสังเกตการณ์ 2003 | 1 กุมภาพันธ์
-
-
6 อุทาหรณ์เรื่องที่สองเกี่ยวกับหญิงคนหนึ่ง. พระเยซูตรัสว่า “หญิงคนใดที่มีเงินสิบบาท, และบาทหนึ่งหายไป, จะไม่จุดตะเกียงกวาดเรือนค้นหาให้ละเอียดจนกว่าจะได้พบหรือ เมื่อพบแล้วจึงเชิญเหล่ามิตรสหายและเพื่อนบ้านให้มาพร้อมกันพูดกับเขาว่า, ‘จงยินดีกับข้าพเจ้าเถิด, เพราะข้าพเจ้าได้พบเงินบาทที่หายไปนั้น.’ เช่นนั้นแหละ, เราบอกท่านทั้งหลายว่า, จะมีความยินดีในพวกทูตของพระเจ้าเพราะคนบาปคนเดียวที่กลับใจเสียใหม่.”—ลูกา 15:8-10.
-
-
‘จงมีความรักระหว่างพวกเจ้าเอง’หอสังเกตการณ์ 2003 | 1 กุมภาพันธ์
-
-
หายไปแต่ถือว่ามีค่ามาก
8. (ก) ผู้เลี้ยงแกะและหญิงนั้นแสดงปฏิกิริยาเช่นไรต่อสิ่งที่หายไป? (ข) ปฏิกิริยาของผู้เป็นเจ้าของบอกให้รู้ว่าพวกเขามีทัศนะเช่นไรต่อสิ่งที่หายไปนั้น?
8 ในอุทาหรณ์ทั้งสองเรื่องมีสิ่งที่หายไป แต่ขอสังเกตปฏิกิริยาของผู้เป็นเจ้าของ. ผู้เลี้ยงแกะไม่ได้บอกว่า ‘แกะตัวเดียวจะสำคัญอะไร ในเมื่อยังมีแกะอีก 99 ตัว? ฉันก็อยู่ได้โดยไม่ต้องมีแกะตัวนั้น.’ หญิงในอุทาหรณ์ไม่ได้กล่าวว่า ‘จะไปคิดอะไรมากกับแค่เหรียญเดียว? ฉันพอใจที่ยังมีอีกเก้าเหรียญ.’ แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ผู้เลี้ยงแกะตามหาแกะที่หายไปราวกับว่าเขามีอยู่แค่ตัวเดียว. และความรู้สึกที่หญิงนั้นมีต่อเหรียญที่หายไปเหมือนกับเธอไม่มีเหรียญอื่นใดอีก. ในทั้งสองกรณี สิ่งที่หายไปยังคงมีค่ามากในความคิดของผู้เป็นเจ้าของ. นั่นแสดงถึงอะไร?
-
-
‘จงมีความรักระหว่างพวกเจ้าเอง’หอสังเกตการณ์ 2003 | 1 กุมภาพันธ์
-
-
9. ความห่วงใยของผู้เลี้ยงแกะและหญิงนั้นเป็นภาพแสดงถึงอะไร?
9 สังเกตข้อสรุปของพระเยซูในทั้งสองกรณี: “เช่นนั้นแหละ, จะมีความยินดีในสวรรค์เพราะคนบาปคนเดียวที่กลับใจเสียใหม่” และ “เช่นนั้นแหละ, เราบอกท่านทั้งหลายว่า, จะมีความยินดีในพวกทูตของพระเจ้าเพราะคนบาปคนเดียวที่กลับใจเสียใหม่.” ดังนั้น ความห่วงใยของผู้เลี้ยงแกะและหญิงนั้นจึงสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกของพระยะโฮวาและพวกทูตสวรรค์ในระดับหนึ่ง. เช่นเดียวกับที่สิ่งที่หายไปยังคงมีค่ามากในสายตาของผู้เลี้ยงแกะและหญิงนั้น ผู้ที่ลอยห่างไปและขาดการติดต่อกับประชาชนของพระเจ้าก็ยังคงมีค่ามากในสายพระเนตรของพระยะโฮวา. (ยิระมะยา 31:3) คนเหล่านั้นอาจอ่อนแอฝ่ายวิญญาณ แต่ก็อาจจะไม่ใช่คนที่แข็งข้อขัดขืนเสมอไปทุกราย. แม้อยู่ในสภาพอ่อนแอ พวกเขาอาจยังคงรักษาข้อเรียกร้องบางอย่างของพระยะโฮวา. (บทเพลงสรรเสริญ 119:176; กิจการ 15:29) ดังนั้น เหมือนที่เป็นมาในอดีต พระยะโฮวาไม่รีบด่วนในการ “กำจัดเขาจากคลองพระเนตรของพระองค์.”—2 กษัตริย์ 13:23.
10, 11. (ก) เราปรารถนาจะมองคนเหล่านั้นที่ลอยห่างไปจากประชาคมด้วยความรู้สึกเช่นไร? (ข) ตามอุทาหรณ์ทั้งสองของพระเยซู เราจะแสดงความห่วงใยต่อพวกเขาได้อย่างไร?
10 เหมือนกับพระยะโฮวาและพระเยซู เราห่วงใยอย่างยิ่งต่อคนที่อ่อนแอและขาดการติดต่อกับประชาคมคริสเตียนเช่นกัน. (ยะเอศเคล 34:16; ลูกา 19:10) เราถือว่าคนที่อ่อนแอฝ่ายวิญญาณเป็นเหมือนแกะที่หายไป ไม่ใช่ผู้ที่จะช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว. เราไม่หาเหตุผลว่า ‘จะไปห่วงคนที่อ่อนแอเช่นนั้นทำไมกัน? ประชาคมก็ดำเนินต่อไปได้โดยไม่ต้องมีเขา.’ แทนที่จะเป็นอย่างนั้น เรามีทัศนะต่อคนที่ลอยห่างไปซึ่งต้องการกลับมานั้นเหมือนกับที่พระยะโฮวาทรงมองพวกเขา คือมองว่ามีค่ามาก.
-