คุณรู้ไหม? — ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

คุณรู้ไหม?

ทำไมพวกทหารโรมันจึงอยากได้ฉลองพระองค์ตัวในของพระเยซูมาก?

ทหารสี่นายที่เฝ้าอยู่ระหว่างที่พระเยซูถูกประหารได้เอาฉลองพระองค์มาแบ่งกัน. โยฮัน 19:23 กล่าวว่า “แต่ฉลองพระองค์ตัวในไม่มีตะเข็บ เป็นแบบที่ทอเป็นชิ้นเดียวตลอดตั้งแต่ส่วนบนถึงล่าง.” พวกทหารตัดสินใจไม่ฉีกเสื้อตัวนี้ แต่นำมาจับฉลากกัน. เสื้อนั้นทำขึ้นอย่างไร?

ดูเหมือนว่าเสื้อตัวในมีลักษณะคล้ายเสื้อเชิ้ตตัวยาวซึ่งทำจากผ้าลินินหรือผ้าขนสัตว์และยาวถึงเข่าหรือข้อเท้า. ตามปกติแล้วเสื้อเหล่านี้ทำขึ้นโดยนำผ้าสองผืนรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสหรือสี่เหลี่ยมผืนผ้ามาเย็บติดกันสามด้าน โดยเว้นช่องไว้สำหรับศีรษะและแขน.

เสื้อยาวอีกแบบหนึ่งซึ่งมีราคาแพงกว่าก็มีวิธีเย็บคล้ายกัน แต่ใช้ผ้ายาวผืนเดียว พับทบครึ่ง ทำเป็นช่องตรงกลางเพื่อสวมหัว” แล้วจึงเย็บริมผ้ากันลุ่ย ตามที่กล่าวในหนังสือพระเยซูและโลกของพระองค์. เสื้อยาวแบบนี้จะเย็บติดกันเฉพาะด้านข้างเท่านั้น.

เสื้อที่ไม่มีตะเข็บเลยแบบที่พระเยซูใส่นั้นทำกันเฉพาะในปาเลสไตน์. เสื้อแบบนี้ทอจากกี่แบบตั้งซึ่งมีด้ายยืนเป็นแนวตั้งสองชุด ชุดหนึ่งอยู่ด้านหน้าและอีกชุดหนึ่งอยู่ด้านหลัง โดยมีไม้ขวางอยู่ตรงกลาง. ผู้ที่ทอจะส่งกระสวยสลับไปมาจากด้านหน้าไปด้านหลังเพื่อส่งด้ายตามแนวนอน และตามที่กล่าวในหนังสืออ้างอิงเล่มหนึ่ง “การทอแบบนี้จะทำให้ได้ผ้าเป็นทรงกระบอก.” เสื้อยาวที่ไม่มีตะเข็บคงเป็นของหายากและพวกทหารต่างก็อยากได้มาเป็นของตน.

ในอิสราเอลโบราณมีการเลี้ยงผึ้งไหม?

ในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรู พระเจ้าทรงสัญญาว่าจะนำชาวอิสราเอลโบราณเข้าไปยัง “แผ่นดินที่ . . . บริบูรณ์ด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง.” (เอ็กโซโด 3:8) ดูเหมือนว่าเมื่อพระคัมภีร์พูดถึงน้ำผึ้ง ส่วนใหญ่แล้วจะหมายถึงผลผลิตที่เป็นอาหารซึ่งได้จากผึ้งป่า. คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้กล่าวถึงการเลี้ยงผึ้งในอิสราเอลโบราณ. อย่างไรก็ตาม บางสิ่งที่ได้ค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ในหุบเขาเบท เชอัน ของประเทศอิสราเอลได้เผยให้ทราบว่าในอิสราเอลโบราณประชาชน “เลี้ยงผึ้งกันจนเป็นอุตสาหกรรม.”

ที่เทล เรคอฟ เหล่านักวิจัยจากสถาบันโบราณคดีของมหาวิทยาลัยฮีบรูในเยรูซาเลมได้ขุดพบสถานที่ซึ่งเลี้ยงใช้ผึ้งในช่วงศตวรรษที่สิบถึงศตวรรษที่เก้าก่อนสากลศักราช ซึ่งเป็นช่วงแรก ๆ ที่อิสราเอลมีกษัตริย์ปกครอง. นี่เป็นครั้งแรกที่มีการค้นพบรังผึ้งจากสมัยโบราณในตะวันออกกลาง. เชื่อกันว่าเดิมทีสถานที่เลี้ยงผึ้งแห่งนี้เคยเป็นที่เก็บรังผึ้งประมาณหนึ่งร้อยรัง โดยวางเรียงเป็นแถวและซ้อนกันอย่างน้อยสามชั้น.

รายงานของมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการค้นพบครั้งนี้กล่าวว่า รังผึ้งแต่ละรังเป็น “รูปทรงกระบอกซึ่งทำจากดินเหนียวที่ไม่ได้ผ่านการเผา . . . ยาวประมาณ 80 เซนติเมตร [30 นิ้ว] และมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 40 เซนติเมตร [15 นิ้ว]. . . . คนเลี้ยงผึ้งที่มีประสบการณ์และนักวิชาการที่ได้ไปดูบริเวณดังกล่าวกะประมาณว่า รังผึ้งเหล่านี้อาจผลิตน้ำผึ้งได้มากถึงห้าร้อยกิโลกรัมต่อปี.”

[ภาพหน้า 22]

บริเวณที่มีการขุดค้นในเทล เรคอฟ

[ที่มาของภาพ]