พวกเขาทำตามพระทัยประสงค์ของพระยะโฮวา
เปโตรประกาศในวันเพนเตคอสเต
เช้าวันหนึ่งที่สบาย ๆ ในฤดูใบไม้ผลิปีสากลศักราช 33. บรรยากาศเต็มไปด้วยความตื่นเต้น! ฝูงชนที่ชุลมุนทั้งชาวยิวและผู้เปลี่ยนมาถือศาสนายิวแออัดอยู่บนถนนในกรุงยะรูซาเลม. พวกเขามาจากที่ต่าง ๆ เช่น เอลาม, เมโสโปเตเมีย, กัปปะโดเกีย, อียิปต์, และกรุงโรม. ช่างทำให้ตื่นตาตื่นใจสักเพียงไรที่เห็นพวกเขาอยู่ในชุดเครื่องแต่งกายพื้นเมือง และได้ยินภาษาที่หลากหลายของพวกเขา! บางคนได้เดินทางเกือบสองพันกิโลเมตรเพื่อเข้าร่วมในโอกาสพิเศษนี้. โอกาสอะไรล่ะ? วันเพนเตคอสเต—เทศกาลที่น่ายินดีของชาวยิวซึ่งแสดงถึงการสิ้นสุดของการเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์.—เลวีติโก 23:15-21.
กลุ่มควันลอยโขมงจากเครื่องบูชาบนแท่นในพระวิหาร และพวกเลวีร้องเพลงฮัลเลล (บทเพลงสรรเสริญ 113 ถึง 118). ก่อน 9 นาฬิกานั่นเอง สิ่งที่ทำให้ตกตกตะลึงได้เกิดขึ้น. จากท้องฟ้า เกิดมี “เสียงดัง . . . เหมือนเสียงพายุกล้าสนั่นก้อง.” เสียงนั้นดังทั่วตึกที่สาวก 120 คนของพระเยซูคริสต์ชุมนุมกันอยู่. เรื่องราวในพระคัมภีร์บอกว่า “มีเปลวไฟสัณฐานเหมือนลิ้นปรากฏแก่เขา, แล้วกระจายออกไปอยู่บนเขาสิ้นทุกคน. เขาเหล่านั้นก็ประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์, จึงตั้งต้นพูดภาษาต่าง ๆ ตามที่พระวิญญาณได้ทรงโปรดให้พูด.”—กิจการ 2:1-4.
ทุกคนได้ยินภาษาของตนเอง
ในไม่ช้า สาวกหลายคนหลั่งไหลออกมาจากบ้านหลังนั้น. น่าประหลาดใจ พวกเขาสามารถพูดภาษาต่าง ๆ ของฝูงชน! คิดดูสิ ช่างน่าประหลาดใจสักเพียงไรเมื่อผู้มาเยือนจากเปอร์เซียและชาวพื้นเมืองจากอียิปต์ได้ยินภาษาของเขาเองจากปากชาวฆาลิลาย. เป็นที่เข้าใจได้ว่า ฝูงชนเกิดความรู้สึกยำเกรงแกมสงสัย. พวกเขาถามว่า “นี่อะไรกัน?” บางคนเยาะเย้ยพวกสาวกว่า “คนเหล่านั้นเมาเหล้าองุ่นใหม่.”—กิจการ 2:12, 13.
ต่อจากนั้นอัครสาวกเปโตรลุกขึ้นแล้วปราศรัยต่อฝูงชน. ท่านอธิบายว่า ของประทานอัศจรรย์ในการพูดภาษาต่าง ๆ นี้เป็นความสำเร็จสมจริงแห่งคำสัญญาของพระเจ้าผ่านทางผู้พยากรณ์โยเอลที่ว่า “เราจะเทฤทธิ์เดชแห่งพระวิญญาณของเราโปรดประทานแก่มนุษย์ทั้งปวง.” (กิจการ 2:14-21; โยเอล 2:28-32) ถูกแล้ว พระเจ้าเพิ่งเทพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ลงบนเหล่าสาวกของพระเยซู. นี่เป็นหลักฐานชัดแจ้งว่า พระเยซูได้รับการปลุกให้คืนพระชนม์ และบัดนี้อยู่ในสวรรค์ ณ เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า. เปโตรกล่าวว่า “เหตุฉะนั้นให้ทั้งชาติยิศราเอลทราบเป็นแน่ว่า พระเจ้าได้ทรงตั้งพระองค์ขึ้นเป็นทั้งองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระคริสต์ คือพระเยซูซึ่งท่านทั้งหลายได้ตรึงไว้นั้น.”—กิจการ 2:22-36, ล.ม.
บรรดาผู้ฟังมีปฏิกิริยาอย่างไร? เรื่องราวบอกว่า “[พวกเขา] รู้สึกแปลบปลาบใจ, จึงกล่าวแก่เปโตรและอัครสาวกอื่นว่า ‘พี่น้องเอ๋ย, เราจะทำอย่างไร?’” เปโตรตอบว่า “จงกลับใจเสียใหม่และรับบัพติศมา . . . สิ้นทุกคน.” ราว ๆ 3,000 คนได้ทำเช่นนั้นทีเดียว! หลังจากนั้น “เขาทั้งหลายได้ตั้งมั่นคงอยู่ในคำสอนของจำพวกอัครสาวก.”—กิจการ 2:37-42.
โดยนำหน้าในการพูด ณ โอกาสที่โดดเด่นนี้ เปโตรใช้ “ลูกกุญแจแห่งราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์” ดอกแรกที่พระเยซูได้ทรงสัญญาจะมอบให้ท่าน. (มัดธาย 16:19, ล.ม.) ลูกกุญแจเหล่านี้เปิดสิทธิพิเศษให้กับชนชาติต่าง ๆ. ลูกกุญแจดอกแรกนี้ทำให้เป็นไปได้ที่ชาวยิวจะเข้ามาเป็นคริสเตียนที่ถูกเจิมด้วยพระวิญญาณ. ต่อมา ลูกกุญแจดอกที่สองและที่สามทำให้โอกาสนี้เปิดออกสำหรับชาวซะมาเรียและชาวต่างชาติตามลำดับ.—กิจการ 8:14-17; 10:44-48.
บทเรียนสำหรับพวกเรา
ถึงแม้ฝูงชนชาวยิวและผู้ที่เปลี่ยนมาถือศาสนายิวกลุ่มนี้มีส่วนในความรับผิดชอบของชุมชนต่อการสิ้นพระชนม์ของพระบุตรของพระเจ้าก็ตาม เปโตรได้กล่าวต่อพวกเขาด้วยความนับถือ โดยเรียกเขาว่า “พี่น้องทั้งหลาย.” (กิจการ 2:29) เป้าประสงค์ของท่านคือ เพื่อกระตุ้นพวกเขาให้กลับใจ ไม่ใช่ประณามพวกเขา. เพราะฉะนั้น วิธีเข้าหาของท่านเป็นไปในแง่บวก. ท่านเสนอข้อเท็จจริงและสนับสนุนจุดสำคัญต่าง ๆ โดยการยกพระคัมภีร์ขึ้นมาอ้าง.
คนเหล่านั้นที่ประกาศข่าวดีในทุกวันนี้สมควรจะติดตามแบบอย่างของเปโตร. เขาควรพยายามหาจุดที่เห็นพ้องร่วมกันกับผู้ฟังของตน และต่อจากนั้นก็หาเหตุผลอย่างผ่อนหนักผ่อนเบากับเขาจากพระคัมภีร์. เมื่อมีการเสนอความจริงในคัมภีร์ไบเบิลด้วยท่าทีในแง่บวกแล้ว ผู้มีหัวใจชอบธรรมก็จะตอบรับ.—กิจการ 13:48.
ความกระตือรือร้นและความกล้าหาญของเปโตรในวันเพนเตคอสเตนั้นต่างกันอย่างเด่นชัดกับการที่ท่านปฏิเสธพระเยซูราว ๆ เจ็ดสัปดาห์ก่อนหน้านั้น. ณ โอกาสนั้นเปโตรชะงักไปเนื่องจากความกลัวหน้ามนุษย์. (มัดธาย 26:69-75) แต่พระเยซูได้อ้อนวอนเพื่อประโยชน์ของเปโตร. (ลูกา 22:31, 32) ไม่ต้องสงสัย การที่พระเยซูทรงปรากฏแก่เปโตรหลังจากการคืนพระชนม์นั้นชูกำลังอัครสาวกผู้นี้. (1 โกรินโธ 15:5) ผลก็คือ ความเชื่อของเปโตรไม่ได้เสื่อมถอย. ภายในเวลาไม่นานท่านประกาศอย่างกล้าหาญ. ครั้นแล้ว ท่านได้ประกาศไม่เพียงในวันเพนเตคอสเตเท่านั้น แต่ตลอดชีวิตของท่านหลังจากนั้น.
จะว่าอย่างไรหากเราได้ทำผิดไปในบางประการ ดังที่เปโตรได้ทำนั้น? ขอให้เราสำแดงการกลับใจ, อธิษฐานขอการให้อภัย, และลงมือจัดการเพื่อรับความช่วยเหลือด้านวิญญาณ. (ยาโกโบ 5:14-16) ครั้นแล้ว เราสามารถรุดหน้าไปด้วยความมั่นใจว่า การรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ของเราเป็นที่ยอมรับสำหรับพระยะโฮวา พระบิดาทางภาคสวรรค์ของเราองค์เปี่ยมด้วยความเมตตา.—เอ็กโซโด 34:6.