-
พระธรรมเล่มที่ 48—ฆะลาเตีย“พระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์”
-
-
12. (ก) บัดนี้คริสเตียนชาวฆะลาเตียต้องดำเนินตามอะไร? (ข) เปาโลให้การเปรียบเทียบที่สำคัญอะไร?
12 เปาโลชี้แจงว่าการรับหรือไม่รับสุหนัตนั้นไม่มีความหมายอะไร แต่ที่นับว่าสำคัญคือความเชื่อซึ่งปฏิบัติงานด้วยความรัก. พระบัญญัติทั้งสิ้นสำเร็จครบถ้วนในถ้อยคำว่า “เจ้าต้องรักเพื่อนบ้านของเจ้าเหมือนตัวเจ้าเอง.” จงดำเนินตามพระวิญญาณต่อ ๆ ไป เพราะ “หากท่านทั้งหลายได้รับการนำโดยพระวิญญาณ ท่านก็ไม่อยู่ใต้พระบัญญัติ.” ในเรื่องการของเนื้อหนัง เปาโลเตือนล่วงหน้าว่า “ผู้ที่ทำการเหล่านี้จะไม่ได้รับราชอาณาจักรของพระเจ้าเป็นมรดก.” ด้วยการเปรียบเทียบอย่างแจ่มชัด ท่านพรรณนาผลของพระวิญญาณซึ่งไม่มีพระบัญญัติห้ามเลย และกล่าวเพิ่มเติมว่า “ถ้าเรามีชีวิตอยู่โดยพระวิญญาณ ให้เราดำเนินอย่างมีระเบียบต่อไปโดยพระวิญญาณด้วย” และละทิ้งการถือตัวและการอิจฉากัน.—5:14, 18, 21, 25, ล.ม.
-
-
พระธรรมเล่มที่ 48—ฆะลาเตีย“พระคัมภีร์ทุกตอนมีขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์”
-
-
15. จดหมายนี้เป็นประโยชน์ต่อประชาคมฆะลาเตียอย่างไร และจดหมายนี้ให้แนวชี้แนะอะไรแก่คริสเตียนในทุกวันนี้?
15 จดหมายฉบับนี้เป็นประโยชน์ต่อประชาคมต่าง ๆ ในฆะลาเตีย โดยพิสูจน์ให้เห็นชัดเจนถึงเสรีภาพของพวกเขาในพระคริสต์และทำให้ผู้บิดเบือนข่าวดีขายหน้า. จดหมายฉบับนี้ทำให้เห็นชัดว่า คนเราได้รับการประกาศว่าชอบธรรมโดยความเชื่อ และที่คนเราจะได้รับความรอดนั้นไม่จำเป็นต้องรับสุหนัตอีกต่อไป. (2:16; 3:8; 5:6) โดยการยกเลิกลักษณะแตกต่างทางเนื้อหนังเช่นนั้น จึงช่วยทำให้ชาวยิวและชนต่างชาติเป็นเอกภาพในประชาคมซึ่งเป็นหนึ่งเดียว. เสรีภาพพ้นจากพระบัญญัติมิใช่เพื่อปลุกเร้าความปรารถนาของเนื้อหนัง เนื่องจากยังคงยึดถือหลักการที่ว่า “เจ้าต้องรักเพื่อนบ้านของเจ้าเหมือนตัวเจ้าเอง.” หลักการข้อนี้ยังคงถือเป็นแนวชี้แนะสำหรับคริสเตียนในทุกวันนี้.—5:14, ล.ม.
-