ทัศนียภาพแผ่นดินแห่งคำสัญญา
พระองค์ทรงจัดเตรียมให้ชนยิศราเอลที่ซีนาย
จินตนาการดูคนนับล้าน—ผู้ชาย, ผู้หญิง, และเด็ก ๆ—มุ่งหน้าไปยัง “ป่าใหญ่อันน่ากลัวนั้น ที่มีงูซึ่งมีพิษและแมลงป่องและฝนแล้งอันหาน้ำมิได้”!
ถ้อยคำเหล่านั้นของพระเจ้าซึ่งพบในพระบัญญัติ 8:15 ทำให้เห็นภาพรวมว่าการเดินทางที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าชาวยิศราเอลนั้นดูออกจะน่าพรั่นพรึงสักเพียงไรขณะที่พวกเขาออกจากอียิปต์และเดินทางเข้าสู่ป่าซีนาย. ปัญหาใหญ่คือ ใครจะเป็นผู้จัดหาอาหารและน้ำอย่างพอเพียง?
คราวที่พวกยิศราเอลอยู่ที่ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์พวกเขาทำงานเหมือนทาส แต่ก็มิได้ขัดสนสิ่งใด. ภาพเขียนบนฝาผนังของหลุมฝังศพโบราณแสดงถึงชนิดต่าง ๆ ขององุ่น, แตงโม, และพืชผักอื่น ๆ รวมทั้งปลาและสัตว์ปีกซึ่งจะทำให้ประกอบอาหารได้หลากหลาย. จึงไม่แปลกที่มีการบ่นถึงในป่าดังนี้: “ผู้ใดจะเอาเนื้อมาให้เรากินเล่า เราระลึกถึงปลาที่เราเคยกินเป็นบริบูรณ์ในเมืองอายฆุบโต และแตงกวาแตงโมและใบกระเทียมและหัวกระเทียม!”—อาฤธโม 11:4, 5; 20:5.
หลังจากชาวยิศราเอลข้ามทะเลแดง ไม่ช้าพวกเขาก็เข้าใจสภาพที่แท้จริงของซีนาย. พวกเขาไม่ได้ใช้เส้นทางทางการค้าขายขึ้นไปทางเหนือ แต่กลับเปลี่ยนทิศทางลงไปตอนปลายของแหลมซึ่งเป็นรูปสามเหลี่ยม. เมื่อพวกเขาเดินทางเข้าไปในป่าประมาณ 80 กิโลเมตร ดูเหมือนความต้องการน้ำของพวกเขาถึงขั้นวิกฤติ. เขาไม่สามารถดื่มน้ำที่หาพบ เนื่องจากน้ำนั้นมีรสขมและอาจจะมีเชื้อโรค. พวกเขาร้องครวญว่า “ข้าพเจ้าจะได้อะไรดื่ม?” พระเจ้าทรงแทรกแซงโดยเปลี่ยนน้ำให้เป็นน้ำจืด.—เอ็กโซโด 15:22-25.
สังเกตดูภาพขบวนอูฐข้างบน. คุณคงมองออกถึงปัญหาที่ว่าพวกยิศราเอลจะสามารถเดินทางต่อผ่านป่าอันกว้างใหญ่ไปยังภูเขาซีนายได้อย่างไร. พวกเขาจะทำอย่างไรเพื่อหาน้ำ—และอาหาร—ให้พอเพียงต่อ ๆ ไปสำหรับพวกเขาเองและฝูงแกะกับฝูงแพะซึ่งเขาจำเป็นต้องรักษาชีวิตพวกมันไว้?—เอ็กโซโด 12:38.
พวกเขาเดินต่อไปทางใต้และไม่นานนักก็พบน้ำซึ่งยังความสดชื่นและอาหารที่เอลิม. (เอ็กโซโด 15:27) อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่จุดหมายปลายทางของพวกเขา. พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาซีนาย “ภูเขาของพระเจ้าองค์เที่ยงแท้.” (เอ็กโซโด 3:1 ล.ม.; 18:5; 19:2; 24:12-18) นั่นเป็นระยะทางไกลถึง 120 กิโลเมตร—ตลอดทางเป็นแผ่นดินขรุขระและแห้งแล้ง.
ขณะที่ฝูงชนมหาศาลรุดหน้าไปยังภูเขาซีนาย พวกเขาเข้ามาใกล้—และคงจะหยุดอยู่ที่—โอเอซิสขนาดใหญ่รู้จักกันในชื่อเฟรัน. บริเวณส่วนเล็ก ๆ ของโอเอซิสนี้เห็นได้จากภาพถ่ายในหน้าตรงข้าม.a โอเอซิสผ่านป่ากันดารลงไปยังทะเลแดง (ช่องแคบสุเอซ). ช่างเป็นความสดชื่นเพียงไรที่พวกเขาได้ประสบที่นั่น!
แม้โดยทั่วไปแล้วป่าซีนายจะเหมาะกับคำพรรณนาว่า “ป่าใหญ่อันน่ากลัว” ชาวยิศราเอลสามารถพักอย่างสบายใต้ร่มของต้นปาล์มสูงสง่าและต้นไม้อื่น ๆ ที่โอเอซิสเฟรัน. พวกเขาจะพบอินทผลัมหวานมากมาย ที่เขากินได้เลยและสามารถนำติดตัวไปกับพวกเขาได้ด้วย.
ทั้งหมดนี้เป็นไปได้เพราะน้ำใต้ดินพลุ่งขึ้นที่เฟรัน. ลองจินตนาการดูหากคุณอยู่ในป่าทะเลทรายและทันใดนั้นก็พบน้ำสะอาดสำหรับดื่ม! นี้จึงแสดงให้เห็นว่าแม้กระทั่งที่ซีนายก็ยังมีสถานที่ซึ่งหาพบน้ำได้. บางครั้งจะต้องขุดบ่อค่อนข้างลึก. จากนั้นก็ต้องออกแรงตักน้ำจุถังหรือไหให้เต็ม โดยเฉพาะคราวที่ฝูงแกะและฝูงแพะต้องการกินน้ำ. จนกระทั่งทุกวันนี้ ชาวเบดูอินแห่งแผ่นดินซีนายถูกดึงดูดมายังบ่อน้ำต่าง ๆ ที่พวกเขาสามารถตักน้ำขึ้นมาใช้สำหรับตัวเองและฝูงสัตว์ของเขา.—เปรียบเทียบเยเนซิศ 24:11-20; 26:18-22.
ใช่แล้ว แม้ว่าบางครั้งพวกยิศราเอลบ่นเรื่องซึ่งดูเหมือนแร้นแค้นอย่างยิ่ง แต่พวกเขาก็มีอาหารและน้ำ. บางครั้งพระเจ้าทรงจัดเตรียมสิ่งดังกล่าวโดยการอัศจรรย์. (เอ็กโซโด 16:11-18, 31; 17:2-6) ในโอกาสอื่น ๆ ดูเหมือนว่าพระองค์ทรงนำพวกเขาไปถึง “ที่หยุดพัก” ซึ่งมีของใช้ตามธรรมชาติเพื่อสนองความจำเป็นแก่พวกเขา. (อาฤธโม 10:33-36) ตลอดเวลา พระองค์ทรงรับรองพวกเขาว่าความอุดมบริบูรณ์มีรอผู้สัตย์ซื่ออยู่ในแผ่นดินแห่งคำสัญญา.—พระบัญญัติ 11:10-15.
[เชิงอรรถ]
a ดูภาพสีซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าได้ในปฏิทินปี 1992 ของพยานพระยะโฮวา.
[ที่มาของภาพหน้า 24]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.
[ที่มาของภาพหน้า 24]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.
[ที่มาของภาพหน้า 24, 25]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.
[ที่มาของภาพหน้า 25]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.