Job

30 “Ngayon ay pinagtatawanan nila ako+

—Mga lalaking mas bata sa akin,

Na anak ng mga taong

Hindi ko man lang patutulungin sa mga asong nagbabantay sa kawan ko.

 3 Nanghihina sila dahil sa kakapusan at gutom;

Ngumunguya sila ng buhangin sa tuyot na lupain

Na wasak na at tiwangwang.

 4 Nangunguha sila ng maalat na dahon* mula sa mga palumpong

At mapapait na ugat ng puno* para makain.

 5 Pinalalayas sila sa komunidad;+

Sinisigawan sila ng mga tao na parang magnanakaw sila.

 6 Nakatira sila sa dalisdis ng mga bangin,*

Sa mga lungga sa lupa at mga uka sa malalaking bato.

 7 Dumaraing sila mula sa mga palumpong

At nagsisiksikan sa mga halamang kulitis.

 8 Dahil anak sila ng mga mangmang at walang kabuluhan,*

Itinataboy sila mula sa* lupain.

 9 Pero ngayon, tinutuya nila ako kahit sa mga kanta nila;+

Naging tampulan ako ng panlalait nila.*+

10 Kinasusuklaman nila ako at nilalayuan;+

Hindi sila nagdadalawang-isip na duraan ako sa mukha.+

11 Dahil ginawa akong walang kalaban-laban ng Diyos* at ibinaba niya ako,

Hindi na sila nagpipigil* sa harap ko.

12 Sama-sama silang sumasalakay mula sa kanan ko;

Pinatakas nila ako,

Pero naglagay naman sila ng mga bitag* sa daan para ipahamak ako.

13 Sinisira nila ang dadaanan ko

At pinalalala ang paghihirap ko;+

Walang pumipigil* sa kanila.

14 Pumapasok sila na parang may malaking butas sa pader;

Sumusugod sila sa kabila ng pagkawasak.

15 Nababalot ako ng takot;

Ang dangal ko ay tinatangay na gaya ng hangin,

At ang kaligtasan ko ay naglalahong gaya ng ulap.

16 Ngayon ay malapit na akong mamatay;+

Hindi ako iniwan ng mga araw ng paghihirap ko.+

17 Tumatagos sa buto ko ang kirot* kapag gabi;+

Ayaw akong tigilan ng sakit.+

18 Napipilipit ang kasuotan ko dahil sa malakas na puwersa;*

Naging gaya ito ng masikip na kuwelyong sumasakal sa akin.

19 Inihagis ako ng Diyos sa putikan;

Naging gaya na lang ako ng alabok at abo.

20 Humihingi ako sa iyo ng tulong, pero hindi ka sumasagot;+

Tumayo ako, pero tiningnan mo lang ako.

21 Naging malupit ka sa akin;+

Ginamit mo ang buong lakas ng kamay mo para saktan ako.

22 Binubuhat mo ako at pinatatangay sa hangin;

Pagkatapos ay inihahagis mo ako sa bagyo.*

23 Dahil alam kong ibababa mo ako sa libingan,*

Sa bahay na pupuntahan ng lahat ng nabubuhay.

24 Pero walang magpapabagsak sa taong walang kalaban-laban*+

Habang humihingi siya ng tulong sa panahon ng paghihirap niya.

26 Kabutihan ang inaasahan ko, pero kasamaan ang dumating;

Liwanag ang hinihintay ko, pero kadiliman ang dumating.

27 Laging balisa ang puso ko;

Sinalubong ako ng mga araw ng paghihirap.

29 Naging kapatid ako ng mga chakal

At kasamahan ng mga avestruz.*+

30 Nangitim ang balat ko at nabakbak;+

Nag-iinit* ang mga buto ko.

31 Ang alpa ko ay nagagamit lang para sa pagdadalamhati,

At ang plawta* ko para sa pagtugtog sa mga umiiyak.