Mga Tanong Mula sa mga Mambabasa

Mahirap ang nararanasan ng mga taong sensitibo sa pabango. Kadalasan, hindi nila naiiwasang makaamoy ng pabango dahil sa araw-araw na pakikisalamuha sa iba. Kaya itinatanong ng ilan kung puwede bang hilingin sa mga kapatid na huwag gumamit ng pabango o cologne kapag dumadalo sa Kristiyanong mga pulong, asamblea, at kombensiyon.

Tiyak na hindi sasadyain ng isang Kristiyano na mahirapan ang iba na dumalo sa mga Kristiyanong pagtitipon. Kailangan nating lahat ang pampatibay na inilalaan sa ating mga pulong. (Heb. 10:24, 25) Dahil dito, kung ang isa ay masyadong sensitibo sa pabango at nakahahadlang na iyon sa pagdalo niya sa mga pulong, puwede niya itong ipakipag-usap sa mga elder. Hindi makakasulatan ni angkop man na magtakda ng mga tuntunin tungkol sa paggamit ng pabango kapag dumadalo sa mga pulong, pero maaari namang magbigay ng impormasyon ang mga elder na tutulong para maintindihan ng mga miyembro ng kongregasyon ang nararanasan ng iba. Depende sa mga kalagayan, maaaring ipasiya ng mga elder na talakayin sa Pulong sa Paglilingkod bilang lokal na pangangailangan ang isang nailathala nang impormasyon, o kaya’y ipatalastas sa mataktikang paraan ang tungkol dito.a Pero hindi dapat laging gumawa ng ganitong patalastas ang mga elder. Sa ating mga pulong, laging may mga interesado at bisita na walang ideya tungkol sa problema, at gusto natin silang malugod na tanggapin. Ayaw nating maasiwa ang sinuman dahil nagpabango siya.

Kung may ganitong problema ang kongregasyon at kung ipinahihintulot ng kalagayan, maaaring isaayos ng lupon ng matatanda na paupuin sa isang nakabukod na lugar sa Kingdom Hall ang mga sensitibo sa pabango. Halimbawa, baka may conference room kung saan puwede silang makapakinig at makinabang sa pulong. Pero kung walang makatuwirang solusyon at hirap na hirap pa rin ang ilan, baka puwedeng irekord ng kongregasyon ang mga pulong para sa kanila o magsaayos ng telephone hookup sa bahay nila, gaya ng ginagawa sa mga hindi makaalis ng bahay.

Dapat din tayong magpakita ng pantanging konsiderasyon kapag dumadalo sa mga panrehiyong kombensiyon. Yamang karamihan ng kombensiyon ay ginaganap sa kulong na mga pasilidad na may mekanikal na sistema ng bentilasyon, at dahil kadalasan nang hindi posibleng maglaan ng bukod na lugar para sa mga sensitibo sa pabango, isang pagpapakita ng pag-ibig kung lilimitahan natin ang paggamit ng matatapang na pabango sa ganitong mga pagtitipon. Pero hindi ito dapat maging pangkalahatang utos para sa mga pulong ng kongregasyon, at hindi ito dapat unawaing gayon.

Habang nabubuhay tayo sa sistemang ito ng mga bagay, lahat tayo ay nakararanas ng epekto ng minanang di-kasakdalan. Talagang pinasasalamatan natin ang pagsisikap ng iba na mapagaan ang mga paghihirap natin! Para sa ilan, isang sakripisyo ang hindi gumamit ng pabango o cologne kapag dumadalo sa mga Kristiyanong pagtitipon. Pero pinakikilos tayo ng pag-ibig na gawin ito alang-alang sa ating mga kapatid.

Kilalá si Poncio Pilato ng mga mambabasa ng Bibliya dahil sa naging papel niya sa paglilitis at pagpatay kay Jesus. (Mat. 27:1, 2, 24-26) Pero ilang beses ding lumilitaw ang pangalan niya sa iba pang mga ulat ng kasaysayan noon. Ayon sa The Anchor Bible Dictionary, ang pagbanggit sa kaniya sa sekular na mga ulat ng kasaysayan ay “mas marami at mas detalyado kaysa sa iba pang Romanong gobernador ng Judea.”

Ang pangalan ni Pilato ay pinakamaraming ulit na lumitaw sa mga akda ng Judiong istoryador na si Josephus, na nag-ulat ng tatlong espesipikong pangyayari may kinalaman sa mga problemang naranasan ni Pilato noong namamahala siya sa Judea. Ang ikaapat na pangyayari ay idinagdag ng Judiong istoryador na si Philo. Pinatunayan ng Romanong manunulat na si Tacitus, na sumulat ng kasaysayan ng mga emperador ng Roma, na iniutos ni Poncio Pilato na hatulan ng kamatayan si Jesus noong panahon ng pamamahala ni Tiberio.

Noong 1961, nahukay ng mga arkeologong nagtatrabaho sa sinaunang teatrong Romano sa Cesarea, Israel, ang isang malapad na bato kung saan malinaw na makikita ang pangalan ni Pilato sa wikang Latin. Hindi na kumpleto ang inskripsiyon (gaya ng ipinakikita rito) pero ipinapalagay na ganito ang orihinal na sinasabi nito: “Para sa kapita-pitagang mga diyos ang Tiberieum (na ito), inialay ni Poncio Pilato, Prepekto ng Judea.” Ang gusaling tinutukoy rito ay malamang na isang templo na nagpaparangal sa Romanong emperador na si Tiberio.

Sa “Mga Tanong Mula sa mga Mambabasa” na lumabas sa Ang Bantayan, Hulyo 15, 2002, sinabi na dapat maglambong ang isang sister kapag nagdaraos ng pag-aaral sa Bibliya kasama ang isang lalaking mamamahayag, bautisado man ito o hindi. Pero ­ipinahihiwatig ng higit pang pagsusuri tungkol dito na kailangang gumawa ng pagbabago sa tagubiling ito.

Kung ang lalaking mamamahayag na kasama ng isang sister sa pagdaraos ng regular na pag-aaral sa Bibliya ay bautisado, tiyak na gugustuhin ng sister na maglambong. Sa gayon, ipinakikita ng sister na iginagalang niya ang kaayusan ni Jehova ng pagkaulo sa kongregasyong Kristiyano dahil ang ginagampanan niya ay karaniwang responsibilidad ng isang brother. (1 Cor. 11:​5, 6, 10) Pero puwede rin namang ang brother ang pakisuyuan ng sister na magdaos ng pag-aaral kung kuwalipikado siya at nasa kalagayang gawin ito.

Kung ang kasama naman ng isang sister sa pagdaraos ng regular na pag-aaral sa Bibliya ay isang di-bautisadong mamamahayag na lalaki na hindi niya asawa, hindi na siya kailangang maglambong batay sa hinihiling ng Kasulatan. Pero kahit sa ganitong mga sitwasyon, baka ang ilang sister ay udyukan pa rin ng kanilang budhi na maglambong.