Gayunman, ang masama ay nasa bagay na sila’y hindi laging nagpahalaga sa kanilang pribilehiyo na sumamba sa kaisa-isang tunay na Diyos. Sa wakas, ang mga Israelita bilang isang kabuuan ay hindi naging tapat, at noong 607 B.C.E., pinayagan ni Jehova na sila’y madalang bihag sa Babilonya. Gaya ng sinabi ng Diyos kay Moises, dahilan sa Kaniyang mismong kabutihan “sa anumang paraan ay hindi siya magkakait ng parusa.”​—Exodo 34:7.

Sa katapus-tapusan, hindi natin dapat pagsamantalahan ang kabutihan ng Diyos. Totoo, pinatatawad ni Jehova ang mga nagkakasala. Si Haring David ay may tiwala na siya’y patatawarin nang siya’y manalangin: “Huwag mong alalahanin ang mga kasalanan ng aking kabataan at ang aking mga pagsalansang. Ayon sa iyong kagandahang-loob ay alalahanin mo ako, alang-alang sa iyong kabutihan, Oh Jehova.” (Awit 25:7) Ibig bang sabihin na maaaring payagan natin ang ating sarili na magkasala taglay ang pagtitiwala na patatawarin tayo ng Diyos? Hindi sa anumang paraan. Alalahanin, ang ibig sabihin ng kabutihan ng Diyos ay “sa anumang paraan hindi siya mag-uurong ng parusa” sa di-nagsisising mga nagkasala.