⁸ Ang Israel, nang ito’y tapat, ay kumilala sa soberanya ni Jehova at tumanggap sa kaniya bilang kanilang Hari. (Isaias 33:22) Kaya naman, sila’y isang kaharian. Subalit, gaya ng isiniwalat nang dakong huli, higit pa riyan ang kahulugan ng pangako hinggil sa “isang kaharian.” Isa pa, nang sundin nila ang Batas ni Jehova, sila’y malinis, hiwalay sa mga bansang nakapalibot sa kanila. Sila’y isang banal na bansa. (Deuteronomio 7:5, 6) Sila ba’y isang kaharian ng mga saserdote? Buweno, sa Israel ang tribo ni Levi ang inilaan para sa paglilingkod sa templo, at sa loob ng tribong iyan ay naroroon ang Levitikong pagkasaserdote. Nang pasinayaan ang Batas Mosaiko, ang mga lalaking Levita ay ibinukod bilang kapalit ng panganay ng bawat di-Levitang pamilya.a (Exodo 22:29; Bilang 3:11-16, 40-51) Kaya, ang bawat pamilya sa Israel, wika nga, ay may kinatawan sa paglilingkod sa templo. Ito ang siyang pinakamalapit na paraan na doon ang isang bansa ay naging isang pagkasaserdote. Gayunpaman, kinakatawan nila si Jehova sa harap ng mga bansa. Sinumang banyaga na ibig sumamba sa tunay na Diyos ay kailangang gawin iyon na kasama ng Israel.​—2 Cronica 6:32, 33; Isaias 60:10.