1, 2. Saan nagmumula ang papuring iniuukol kay Jehova, at sinu-sino ang hinihimok na makisali rito?

SI David, ang anak ni Jesse, ay lumaki bilang isang binatilyong pastol sa kapaligiran ng Betlehem. Malamang na madalas niyang masdan ang pagkalawak-lawak at mabituing kalangitan sa katahimikan ng gabi habang binabantayan ang mga kawan ng kaniyang ama sa malungkot na mga pastulang iyon ng tupa! Walang alinlangan, naalaala niya ang gayong malilinaw na larawan nang kathain at awitin niya, sa ilalim ng pagkasi ng banal na espiritu ng Diyos, ang magagandang pananalita sa ika-19 na Awit: “Ang langit ay naghahayag ng kaluwalhatian ng Diyos; at ang gawa ng kaniyang mga kamay ay isinasaysay ng kalawakan. Sa buong lupa ay lumabas ang kanilang pising panukat, at ang kanilang mga pananalita ay hanggang sa dulo ng mabungang lupain.”​—Awit 19:1, 4.

² Bagaman walang pananalita, walang mga kataga, at walang tinig, ang langit na nilalang ni Jehova sa kagila-gilalas na paraan ay naghahayag ng kaniyang kaluwalhatian, araw-araw, gabi-gabi. Hindi humihinto ang sangnilalang sa paghahayag ng kaluwalhatian ng Diyos, at nakapanliliit na muni-munihin na itinatanghal ang tahimik na patotoong ito sa “buong lupa” para makita ng lahat ng naninirahan dito. Gayunman, hindi sapat ang tahimik na patotoo ng sangnilalang. Hinihimok ang tapat na mga tao na sumali sa pagpapatotoo na ginagamit ang kanilang tinig. Sinabi ng isang di-pinanganlang salmista sa tapat na mga mananamba ang kinasihang mga salitang ito: “Mag-ukol kayo kay Jehova ng kaluwalhatian at lakas. Mag-ukol kayo kay Jehova ng kaluwalhatiang nararapat sa kaniyang pangalan.” (Awit 96:7, 8) Yaong mga may malapít na kaugnayan kay Jehova ay nananabik na tumugon sa paghimok na iyan. Subalit ano ba ang nasasangkot sa pag-uukol ng kaluwalhatian sa Diyos?

 6. Paano ikinapit ni Pablo ang Awit 19:4?

⁶ Pagkatapos, makatuwirang itinanong ni Pablo: “Paano sila tatawag sa kaniya na hindi nila sinampalatayanan? Paano naman sila mananampalataya sa kaniya na hindi nila napakinggan? Paano naman nila maririnig kung walang mangangaral?” (Roma 10:14) Tungkol sa Israel, sinabi ni Pablo: “Hindi lahat sa kanila ay sumunod sa mabuting balita.” Bakit hindi sumunod ang Israel? Ang kanilang hindi pagtugon ay bunga ng kawalan ng pananampalataya, hindi ng kawalan ng pagkakataon. Ipinakikita ito ni Pablo sa pamamagitan ng pagsipi sa Awit 19:4 at pagkakapit nito sa Kristiyanong gawaing pangangaral sa halip na sa tahimik na patotoo ng sangnilalang. Sinabi niya: “Aba, sa katunayan, ‘sa buong lupa ay lumabas ang kanilang tinig, at hanggang sa mga dulo ng tinatahanang lupa ang kanilang mga pananalita.’ ” (Roma 10:16, 18) Oo, kung paanong ang walang-buhay na nilalang ay lumuluwalhati kay Jehova, ang unang-siglong mga Kristiyano ay nangaral ng mabuting balita ng kaligtasan saanman at sa gayon ay pinuri ang Diyos “sa buong lupa.” Sa kaniyang liham sa mga taga-Colosas, inilarawan din ni Pablo kung gaano kalawak lumaganap ang mabuting balita. Sinabi niya na naipangaral ang mabuting balita “sa lahat ng nilalang na nasa silong ng langit.”​—Colosas 1:23.