Gayunman, pansinin ang mga salitang “upang maibigay kita bilang isang tipan para sa bayan” sa talata 8 ng kabanatang ito at ang naunang pananalita sa talata 6 na ibibigay ang “lingkod” na ito ni Jehova bilang ‘liwanag ng mga bansa, upang ang pagliligtas ng Diyos ay maging hanggang sa dulo ng lupa.’ Malinaw na ipinakikita ng mga ito na ang hula ay nauugnay sa Mesiyas at samakatuwid ay kumakapit kay Kristo Jesus bilang “lingkod” ng Diyos. (Ihambing ang Isa 42:1-4, 6, 7 sa Mat 12:18-21.) Yamang ang “panahon ng kabutihang-loob” ay isang panahon kung kailan ‘sasagutin’ at ‘tutulungan’ ni Jehova ang kaniyang lingkod, tiyak na kumakapit ito sa buhay ni Jesus sa lupa nang ‘maghandog siya ng mga pagsusumamo at ng mga pakiusap din sa Isa na may kakayahang magligtas sa kaniya mula sa kamatayan, na may malalakas na paghiyaw at mga luha, at malugod siyang pinakinggan dahil sa kaniyang makadiyos na takot.’ (Heb 5:7-9; ihambing ang Ju 12:27, 28; 17:1-5; Luc 22:41-44; 23:46.) Samakatuwid, ito ay “isang araw ng kaligtasan” para sa mismong Anak ng Diyos. Sa panahong iyon, nagkaroon siya ng pagkakataong magpakita ng sakdal na katapatan at, bilang resulta, “siya ang nagkaroon ng pananagutan sa walang-hanggang kaligtasan ng lahat ng sumusunod sa kaniya.”​—Heb 5:9.

Sa likas na mga Judio na hindi nagpahalaga sa kaayaayang panahon at sa kanilang pagkakataon na mapabilang sa ‘espirituwal na Israel,’ ipinahayag ni Pablo na babaling siya sa mga bansang di-Judio, at sinipi niya ang Isaias 49:6 upang suhayan ito nang sabihin niya: “Sa katunayan, si Jehova ay nag-utos sa amin sa mga salitang ito, ‘Inatasan kita bilang liwanag ng mga bansa, upang ikaw ay maging kaligtasan hanggang sa dulo ng lupa.’⁠” (Gaw 13:47) Yamang ang mga terminong “panahon” at “araw” ay tumutukoy sa limitadong yugto, ipinahihiwatig ng mga ito ang pagkaapurahan at ang pangangailangang gamitin nang may katalinuhan ang naaangkop na panahon o ang kapanahunan ng kagandahang-loob, bago ito magwakas at alisin ng Diyos ang kaniyang awa at ang iniaalok niyang kaligtasan.​—Ro 13:11-13; 1Te 5:6-11; Efe 5:15-20.