13, 14. (a) Noong sinaunang panahon, paano naging isang lunsod ng kaligtasan ang Jerusalem? (b) Sa makabagong panahon, paano naging “isang kapurihan sa lupa” ang Sion?

¹³ Ang makasagisag na bagong pangalan na ibinigay ni Jehova ay nagpangyaring makadama ng katiwasayan ang kaniyang bayan. Alam nilang kinikilala niya sila at na sila’y pag-aari niya. Sa paggamit ngayon ng iba namang ilustrasyon, si Jehova ay nakipag-usap sa kaniyang bayan na gaya ng isang lunsod na may pader: “Sa ibabaw ng iyong mga pader, O Jerusalem, ay nag-atas ako ng mga bantay. Sa buong araw at sa buong gabi, sa tuwina, ay huwag silang manatiling nakatigil. Kayo na bumabanggit tungkol kay Jehova, huwag magkaroon ng katahimikan sa ganang inyo, at huwag ninyo siyang bigyan ng katahimikan hanggang sa mailagay niya nang matibay, oo, hanggang sa maitalaga niya ang Jerusalem bilang isang kapurihan sa lupa.” (Isaias 62:​6, 7) Sa takdang panahon ni Jehova matapos bumalik ang tapat na mga nalabi mula sa Babilonya, ang Jerusalem ay tunay ngang naging “isang kapurihan sa lupa”​—isang lunsod na may pader anupat naging dako ng kaligtasan para sa mga naninirahan doon. Araw at gabi, ang mga bantay sa mga pader na iyon ay alisto upang matiyak ang katiwasayan ng lunsod at makapagbigay ng mga babalang mensahe sa kaniyang mga mamamayan.​—Nehemias 6:​15; 7:​3; Isaias 52:8.

¹⁴ Sa makabagong panahon, ginagamit ni Jehova ang kaniyang pinahirang mga bantay upang ipakita sa maaamo ang daan patungo sa kalayaan mula sa pagkaalipin sa huwad na relihiyon. Ang mga ito’y inaanyayahang pumasok sa kaniyang organisasyon, kung saan sila’y naipagsasanggalang mula sa espirituwal na karumihan, di-makadiyos na mga impluwensiya, at di-pagsang-ayon ni Jehova. (Jeremias 33:​9; Zefanias 3:19) Mahalaga sa gayong pagsasanggalang ang papel ng uring bantay, “ang tapat at maingat na alipin,” na naglalaan ng espirituwal na “pagkain sa tamang panahon.” (Mateo 24:​45-47) Sa paggawang kasama ng uring bantay, ang “malaking pulutong” ay gumaganap din ng mahalagang papel upang ang Sion ay maging “isang kapurihan sa lupa.”​—Apocalipsis 7:9.

16. Sa anong paraan na ang mga lingkod ni Jehova ay ‘hindi nagbibigay sa kaniya ng katahimikan’?

¹⁶ Ang mga lingkod ni Jehova ay hinihimok na manalangin nang walang lubay, na hilingin sa Diyos na ang kaniyang ‘kalooban ay mangyari, kung paano sa langit, gayundin sa lupa.’ (Mateo 6:​9, 10; 1 Tesalonica 5:17) Sila’y pinapayuhan: ‘Huwag ninyong bigyan ng katahimikan’ si Jehova hangga’t hindi ipinagkakaloob ang mga pagnanais at mithiin hinggil sa pagsasauli ng tunay na pagsamba. Idiniin ni Jesus ang pangangailangan na palagiang manalangin, anupat hinihimok niya ang kaniyang mga tagasunod na ‘sumigaw sa [Diyos] araw at gabi.’​—Lucas 18:​1-8.