¹¹ Gaya ng inilahad sa Gawa 2:1-4 at 14-21, noong Pentecostes 33 C.E., ibinuhos ng Diyos ang banal na espiritu sa 120 alagad, kapuwa mga lalaki at mga babae. Ipinakilala ni apostol Pedro na ito ang inihula ni Joel. Kumusta naman ang mga salita ni Joel tungkol sa ‘pagdidilim ng araw at pagiging dugo ng buwan at hindi pagbibigay ng mga bituin ng kanilang liwanag’? Walang anumang nagpapahiwatig na ito ay natupad noong 33 C.E. o sa mahigit na 30-taóng yugto ng panahon bago sumapit ang katapusan ng Judiong sistema ng mga bagay.

12, 13. Papaano natupad ang mga tanda sa langit na inihula ni Joel?

¹² Maliwanag na ang huling bahaging iyan ng hula ni Joel ay may lalong higit na kaugnayan sa ‘pagdating ng dakila at kakila-kilabot na araw ni Jehova’​—ang pagkapuksa ng Jerusalem. Ang Bantayan ng Mayo 15, 1967, ay nagsabi tungkol sa kapighatian na sumapit sa Jerusalem noong 70 C.E.: “Tunay na iyon ay isang ‘araw ni Jehova’ kung tungkol sa Jerusalem at sa kaniyang mga anak. At tungkol sa araw na iyon ay maraming ‘dugo at apoy at singaw,’ hindi niliwanagan ng sumisikat na araw ang makapal na kadiliman ng lunsod kung araw, at ang buwan ay nagpapahiwatig ng ibinubong dugo, hindi ang mapayapa, pinilakang silahis ng buwan kung gabi.”c

¹³ Oo, tulad ng iba pang hula na ating binibigyang-pansin, ang mga tanda sa langit na inihula ni Joel ay matutupad pagka isinagawa na ni Jehova ang paghuhukom. Sa halip na pahabain pa ang panahon ng pag-iral ng Judiong sistema, ang pagdidilim ng araw, buwan, at mga bituin ay naganap nang salakayin ang Jerusalem ng mga puwersang magwawasak. Makatuwiran lamang na maaasahan natin ang isang lalong malaking katuparan ng bahaging iyan ng hula ni Joel pagka nagsimula na ang pagpuksa ng Diyos sa kasalukuyang sistema.