Alalahanin din, na pinasinayaan ni Jesus ang pagdiriwang na ito at saka namatay noong petsa ng Nisan 14 sa kalendaryong Judio.a Iyon ang araw ng Paskuwa, isang kapistahan na nagpapaalaala sa mga Judio ng dakilang pagkaligtas na naranasan nila sa Ehipto noong ika-16 na siglo B.C.E. Noong panahong iyon, nagbunga ng kaligtasan ng mga panganay na Judio ang paghahain ng isang kordero, samantalang pinuksa naman ng anghel ni Jehova ang lahat ng panganay ng Ehipto.​—Exodo 12:21, 24-27.

Papaano ito tumutulong sa ating pang-unawa? Buweno, sumulat ang Kristiyanong apostol na si Pablo: “Si Kristo nga na ating paskuwa ay naihain na.” (1 Corinto 5:7) Ang kamatayan ni Jesus ay isang mas mahalagang hain ng Paskuwa, na nagbibigay sa sangkatauhan ng pagkakataon para sa isang mas dakilang kaligtasan. Samakatuwid, kung para sa mga Kristiyano, ang Memoryal ng kamatayan ni Kristo ay pumalit sa Paskuwa ng mga Judio.​—Juan 3:16.

Ang Paskuwa ay isang taunang selebrasyon. Kung gayon, makatuwiran lamang na gayundin ang Memoryal. Ang Paskuwa​—ang araw nang mamatay si Jesus​—ay palaging pumapatak sa ika-14 na araw ng buwan ng mga Judio na Nisan. Dahil dito, ang kamatayan ni Kristo ay dapat gunitain minsan isang taon sa araw ng kalendaryo na katapat ng Nisan 14. Sa 1994 ang araw na iyon ay Sabado, Marso 26, paglubog ng araw. Bakit, kung gayon, hindi ito ginagawang isang pantanging araw ng pagdiriwang ng mga simbahan ng Sangkakristiyanuhan? Ang isang maigsing paggunita sa kasaysayan ay sasagot sa tanong na iyan.