4. Anong malalim na unawa ang inilalaan ng Bibliya tungkol sa paninibugho?

⁴ Pagkatapos ng mga unang komento niya tungkol sa pag-ibig, sumulat si Pablo sa mga taga-Corinto: “Ang pag-ibig ay hindi mapanibughuin.” (1 Corinto 13:4) Maaaring mahayag ang paninibugho sa nadaramang inggit at pagkadi-kontento sa pagsulong o tagumpay ng iba. Nakapipinsala ang gayong paninibugho​—sa pisikal, emosyonal, at espirituwal na paraan.​—Kawikaan 14:30; Roma 13:13; Santiago 3:14-​16.

 5. Paano tayo matutulungan ng pag-ibig na madaig ang paninibugho kapag tayo’y waring nilampasan sa ilang teokratikong pribilehiyo?

⁵ Dahil dito, tanungin ang iyong sarili, ‘Naiinggit ba ako kapag ako’y waring nilampasan para sa ilang teokratikong pribilehiyo?’ Kung ang sagot ay oo, huwag masiraan ng loob. Ipinaalaala sa atin ng manunulat ng Bibliya na si Santiago na ang lahat ng taong di-sakdal ay “nakahilig sa pagkainggit.” (Santiago 4:5) Ang pag-ibig sa iyong kapatid ay makatutulong sa iyo na maibalik ang iyong pagiging timbang. Uudyukan ka nito na makigalak sa mga nagagalak at huwag ituring na isang personal na paghamak kapag iba ang nakatanggap ng pagpapala o papuri.​—Ihambing ang 1 Samuel 18:7-9.

 6. Anong matinding situwasyon ang nangyari sa kongregasyon sa Corinto noong unang siglo?

⁶ Idinagdag ni Pablo na ang pag-ibig ay ‘hindi nagyayabang, hindi nagmamalaki.’ (1 Corinto 13:4) Kung tayo ay may talino o kakayahan, hindi kailangang ipangalandakan iyon. Lumilitaw na ito ang suliranin sa ilang ambisyosong tao na nakapuslit sa kongregasyon sa sinaunang Corinto. Maaaring nakahihigit ang kakayahan nila sa pagpapaliwanag ng mga ideya o mas mahusay sila sa paggawa ng mga bagay-bagay. Ang pagtawag nila ng pansin para sa kanilang sarili ay maaaring naging dahilan ng pagkakabaha-bahagi ng kongregasyon. (1 Corinto 3:3, 4; 2 Corinto 12:20) Naging gayon na lamang katindi ang situwasyon anupat kinailangang sawayin ni Pablo noong dakong huli ang mga taga-Corinto dahil sa ‘pinagtitiisan nila ang mga taong di-makatuwiran,’ na mariing inilarawan ni Pablo bilang “ubod-galing na mga apostol.”​—2 Corinto 11:5, 19, 20.

7, 8. Ipakita mula sa Bibliya kung paano natin magagamit ang anumang likas na talinong taglay natin upang itaguyod ang pagkakaisa.

⁷ Maaaring lumitaw ngayon ang katulad na situwasyon. Halimbawa, baka may hilig ang ilan na ipaghambog ang kanilang mga nagawa sa ministeryo o ang kanilang mga pribilehiyo sa organisasyon ng Diyos. Kahit na mayroon tayong partikular na kasanayan o kakayahan na hindi taglay ng iba sa kongregasyon, magbibigay ba iyan ng dahilan para tayo magmataas? Kung sa bagay, dapat nating gamitin ang anumang likas na talinong taglay natin upang itaguyod ang pagkakaisa​—hindi ang ating sarili.​—Mateo 23:12; 1 Pedro 5:6.

⁸ Sumulat si Pablo na bagaman ang isang kongregasyon ay may maraming miyembro, “binuo ng Diyos ang katawan.” (1 Corinto 12:19-26) Ang salitang Griego na isinaling “binuo” ay nagpapahiwatig ng bumabagay na paghahalo, gaya sa pagtitimpla ng mga kulay. Kaya walang sinuman sa kongregasyon ang dapat magmalaki tungkol sa kaniyang mga kakayahan at magsikap na mangibabaw sa iba. Ang pagmamapuri at ambisyon ay walang dako sa organisasyon ng Diyos.​—Kawikaan 16:19; 1 Corinto 14:12; 1 Pedro 5:2, 3.

11. (a) Sa anu-anong paraan maipakikita natin na ang pag-ibig ay kapuwa mabait at disente? (b) Paano natin maipakikita na hindi tayo nagagalak sa kalikuan?

¹¹ Isinulat din ni Pablo na ang pag-ibig ay “mabait” at “hindi gumagawi nang hindi disente.” (1 Corinto 13:4, 5) Oo, dahil sa pag-ibig ay hindi tayo gagawi nang magaspang, mahalay, o walang-galang. Sa halip, isasaalang-alang natin ang damdamin ng iba. Halimbawa, iiwasan ng isang taong maibigin na gumawa ng mga bagay na babagabag sa budhi ng iba. (Ihambing ang 1 Corinto 8:13.) Ang pag-ibig ay ‘hindi nagsasaya sa kalikuan, kundi nakikipagsaya sa katotohanan.’ (1 Corinto 13:6) Kung iniibig natin ang batas ni Jehova, hindi natin ipagkikibit-balikat ang imoralidad o kagigiliwan ang mga bagay na kinapopootan ng Diyos. (Awit 119:97) Tutulungan tayo ng pag-ibig na masiyahan sa mga bagay na nakapagpapatibay sa halip na nakasisira ng loob.​—Roma 15:2; 1 Corinto 10:23, 24; 14:26.

16. Sa anong mga kalagayan matutulungan tayo ng pag-ibig upang magkaroon ng mahabang-pagtitiis?

¹⁶ Pagkatapos ay sinabi sa atin ni Pablo na “ang pag-ibig ay may mahabang-pagtitiis.” (1 Corinto 13:4) Pinapangyayari nito na matiis natin ang mahihirap na kalagayan, marahil sa loob ng mahabang yugto ng panahon. Halimbawa, maraming Kristiyano ang ilang taon nang namumuhay sa isang sambahayang nababahagi dahil sa relihiyon. Ang iba ay walang asawa, hindi dahil sa iyon ang pinili nila, kundi dahil sa hindi sila makatagpo ng angkop na mapapangasawa “sa Panginoon.” (1 Corinto 7:39; 2 Corinto 6:14) Nariyan naman yaong nakikipagpunyagi sa mga suliranin sa kalusugan. (Galacia 4:13, 14; Filipos 2:25-30) Ang totoo, sa ganitong di-sakdal na sistema, walang sinuman ang may kalagayan sa buhay na hindi nangangailangan ng isang uri ng pagbabata.​—Mateo 10:22; Santiago 1:12.