7. (a) Sa anong pangunahing isyu nagtuon ng pansin si Pablo? (b) Sino ang nakakita sa binuhay na muling si Jesus?

⁷ Sa unang dalawang talata ng 1 Corinto kabanatang 15, ipinakita ni Pablo ang tema ng kaniyang pagtalakay: “Ipinaaalam ko sa inyo, mga kapatid, ang mabuting balita na ipinahayag ko sa inyo, na tinanggap din ninyo, na pinaninindigan din ninyo, na sa pamamagitan nito ay inililigtas din kayo, . . . maliban na nga lamang kung kayo ay naging mga mananampalataya nang walang layunin.” Kung ang mga taga-Corinto ay hindi nanindigan sa mabuting balita, nawalang-saysay ang pagtanggap nila ng katotohanan. Nagpatuloy si Pablo: “Ibinigay ko sa inyo, kasama ng mga unang bagay, yaong tinanggap ko rin, na si Kristo ay namatay para sa ating mga kasalanan alinsunod sa Kasulatan; at na siya ay inilibing, oo, na siya ay ibinangon nang ikatlong araw alinsunod sa Kasulatan; at na nagpakita siya kay Cefas, pagkatapos ay sa labindalawa. Pagkaraan niyaon ay nagpakita siya sa mahigit sa limang daang kapatid sa iisang pagkakataon, na ang karamihan sa mga ito ay nananatili hanggang sa kasalukuyan, ngunit ang ilan ay natulog na sa kamatayan. Pagkaraan niyaon ay nagpakita siya kay Santiago, pagkatapos ay sa lahat ng apostol; ngunit huli sa lahat ay nagpakita rin siya sa akin na para bang sa isa na ipinanganak nang kulang sa buwan.”​—1 Corinto 15:3-8.

⁹ Nagpakita rin si Kristo sa isang mas malaking grupo, “mahigit sa limang daang kapatid.” Yamang sa Galilea lamang siya nagkaroon ng gayong karaming tagasunod, maaaring ito ang okasyon na inilalarawan sa Mateo 28:16-20, nang ibigay ni Jesus ang utos na gumawa ng mga alagad. Tunay na isang mabisang patotoo ang maibibigay ng mga taong ito! Ang ilan ay buháy pa rin noong 55 C.E. nang isulat ni Pablo ang unang liham na ito sa mga taga-Corinto. Subalit pansinin na yaong mga namatay ay binanggit na “natulog na sa kamatayan.” Noon ay hindi pa sila binubuhay na muli upang tumanggap ng kanilang makalangit na gantimpala.