7. Bakit naging lalong kapaki-pakinabang “sa mga huling araw” ang kinasihang mga Kasulatan?

⁷ “Sa huling araw,” darating ang mapanganib na mga panahong mahirap pakibagayan at ang mga tao ay magpapaimbabaw sa kabanalan, “laging nag-aaral ngunit kailanma’y hindi matuto ng tumpak na kaalaman sa katotohanan.” Subalit maingat na sinubaybayan ni Timoteo ang turo at pamumuhay ni Pablo, ang pag-uusig sa kaniya, na mula rito’y iniligtas siya ng Panginoon. “Sa katunayan,” aniya, “lahat ng naghahangad mamuhay sa kabanalan na kaisa ni Kristo Jesus ay pag-uusigin din.” Gayunman, si Timoteo ay dapat magpatuloy sa mga bagay na natutuhan niya mula sa pagkasanggol, na magpapadunong sa kaniya sa ikaliligtas, sapagkat “lahat ng Kasulatan ay kinasihan ng Diyos at kapaki-pakinabang.”​—3:1, 7, 12, 16.

10. (a) Anong partikular na pakinabang ng “lahat ng Kasulatan” ang idiniriin sa Ikalawang Timoteo, at dapat sikapin ng mga Kristiyano na maging ano? (b) Anong impluwensiya ang dapat iwasan, at papaano magagawa ito? (c) Ukol sa ano may apurahang pangangailangan?

¹⁰ “Lahat ng Kasulatan ay kinasihan ng Diyos at kapaki-pakinabang.” Sa ano? Sinasabi ni Pablo kay Timoteo: “Sa pagtuturo, sa pagsaway, sa pagtutuwid, sa pagdidisiplina sa katuwiran, upang ang lingkod ng Diyos ay magkaroon ng ganap na kakayahan, lubusang nasasangkapan sa bawat mabuting gawa.” (3:16, 17) Kaya idiniriin ng liham ang pakinabang ng “pagtuturo.” Lahat ng umiibig sa katuwiran ay magnanais sumunod sa matalinong payo nito at magsisikap maging guro ng Salita at manggagawang sinang-ayunan ng Diyos, “na wastong gumagamit ng salita ng katotohanan.” Tulad sa Efeso noong panahon ni Timoteo, marami rin ngayong mahilig sa “walang-kabuluhan at hangal na mga pagtatalo,” na “laging nag-aaral ngunit kailanma’y hindi matuto ng tumpak na kaalaman sa katotohanan,” at nagtatakwil ng “nagpapatibay na aral” alang-alang sa mga gurong handang kumiliti ng kanilang tainga. (2:15, 23; 3:7; 4:3, 4) Upang maiwasan ang nakakahawang impluwensiya ng sanlibutan, dapat “manghawakan sa uliran ng mga salitang nagpapatibay” sa pananampalataya at pag-ibig. Isa pa, mahigpit ang pangangailangan ukol sa mas marami na “maging lubos na nasasangkapang magturo sa iba” kapuwa sa loob at labas ng kongregasyon, gaya ni Timoteo, “ang lingkod ng Diyos.” Maligaya ang bumabalikat sa pananagutang ito, na ‘sapat na makapagtuturo sa kahinahunan’ at nangangaral ng salita “sa buong pagpapahinuhod at sining ng pagtuturo”!​—1:13; 2:2, 24, 25; 4:2.