Başmüzisyene. Davut’un “Beni yıkma!” temalı ilahisi. Miktam.
58 Böyle suskun kalıp doğruluktan söz edebilir misiniz?+
Gerçekten doğru hüküm verebilir misiniz, ey insanoğulları?+
2 Hayır, siz canla başla tüm yeryüzüne haksızlık yayarsınız,+
Eliniz şiddet saçsın diye kendinize yol yaparsınız.+
3 Kötüler daha ana rahminden bozuktur,+
Doğuştan yoldan sapar,
Hep yalan konuşurlar.+
4 Zehirleri yılan zehrine benzer,+
Sese kulak tıkayan kobra gibi sağırlar.+
5 Büyücülerin sesine kulak vermeyen,+
Usta afsuncuları dinlemeyen kobra gibidir onlar.+
6 Ey Tanrım, onların dişlerini kır,+
Genç aslanların çenesini parçala ey Yehova.
7 Akıp giden sular gibi dağılıp yok olsunlar,+
Onlar yere yığılırken Sen oklarını hazırla.+
8 Eriyip giden salyangoz gibi sürünsünler,
Kadının düşürdüğü çocuk gibi gün ışığı görmesinler.+
9 Tutuşmuş çalının sıcaklığı kazanınıza varmadan,+
Yaş dalları da yananları da Tanrı kasırgayla savuracak.+
10 Doğru adam öcünün alındığını görüp sevinecek,+
Ayakları kötülerin kanında yıkanacak.+
11 O zaman insanlar diyecek ki,+ “Gerçekten, doğruların bir ödülü var,+
Dünyayı yargılayan bir Tanrı var.”+