DÖRDÜNCÜ KİTAP
(Mezmur 90 - 106)
Tanrı adamı Musa’nın duası.+
90 Ey Yehova,
Nesiller boyunca+ meskenimiz Sen oldun.+
2 Sen dünyayı,+ yeryüzünü,+ büyük emeklerle var etmeden,
Dağlar doğmadan+ çok önce Tanrı’ydın,
Ve ezelden ebede kadar da Tanrısın.+
3 “Ey insanoğulları, toprağa dönün”+ der,
Ölümlü insanı toprağa döndürürsün.+
4 Senin gözünde bin yıl, geçip giden gün gibi,+
Bir gece nöbeti gibidir.+
5 Onları silip süpürdün,+ bir rüya gibi yok oldular;+
Sabahleyin biten yeşil ot misali.+
6 Sabah çiçek açar, serpilir,+
Akşam ise solar, kuruyup giderler.+
7 Biz de öfkenin şiddetiyle bitip tükendik,+
Gazabından ötürü dehşete düştük.+
8 Suçlarımızı önüne dizdin,+
Yüzünün ışığıyla gizli işlerimizi ortaya serdin.+
9 Bütün günlerimiz Senin öfkenle eridi,+
Yıllarımız bir fısıltı gibi geçip gitti.+
10 Ömrümüz ancak yetmiş yıl sürer,+
En sağlıklı halimizle bile seksen yıl;+
O da sıkıntı ve kederle doludur.+
Yıllar çabucak geçer, biz de uçup gideriz.+
11 Senin öfkenin şiddetini, gazabını kim bilir?+
Hak ettiğin korku da o kadar büyüktür.+
12 Günlerimizi öyle değerlendirmeyi bize öğret ki,+
Hikmetli bir yürek edinelim,+
13 Ne olur dön ey Yehova!+ Bu daha ne kadar sürecek?+
Kullarının haline bak da acı.+
14 Bizi sabahleyin vefalı sevginle doyur ki,+
Sevinçle haykıralım, ömrümüz boyunca neşeli olalım.+
15 Bize sıkıntı çektirdiğin günler kadar,+
Felaketle geçen yıllarımız kadar sevindir bizi.+
16 Öyle ki, yaptıklarını kulların görsün,+
Görkemin de oğulları üzerinde parlasın.+
17 Ve Tanrımız Yehova’nın lütfu üzerimizden ayrılmasın,+
Elimizin emeğini Sen pekiştir Tanrımız.+
Elimizin emeğini Sen pekiştir.+