Eyüp

10 “İyice canımdan bezdim.+

Derdimi ortaya dökeceğim.

İçimin acısıyla konuşacağım!

2 Tanrı’ya diyeceğim ki, ‘Beni suçlu çıkarma,

Neden benimle çekiştiğini söyle.

3 Haksızlık yaparsan,+

Kendi elinin emeğini+ kaldırıp atarsan,

Kötülerin düzenleri karşısında gözün ışıldarsa, Sence bu iyi mi?

4 Sende insan gözleri mi var,+

Ölümlü insanın gördüğü gibi mi görüyorsun?+

5 Senin günlerin de ölümlü insanın günleri

Yılların bir adamın yılları kadar mı ki,+

6 Kabahatimi bulmaya çalışıyor,

Durmadan günahımı arıyorsun?+

7 Oysa suçlu olmadığımı biliyorsun,+

Beni elinden kurtaracak kimsenin olmadığını da.+

8 Senin ellerin beni yaptı,+ tepeden tırnağa biçimlendirdi;

Şimdi de beni yok edeceksin.

9 Ne olur hatırla, beni topraktan+ yaptın,

Yine toprağa döndüreceksin.+

10 Beni süt gibi döküp

Peynir gibi katılaştırmadın mı?+

11 Beni ete ve deriye büründürdün,

Kemiklerle ve kaslarla* ördün.+

12 Bana yaşam verdin, vefalı sevgi gösterdin,+

İlginle+ ruhumu korudun.

13 Fakat niyetini yüreğinde gizli tutmuştun.

Yüreğinde bu vardı, çok iyi biliyorum.

14 Günah işlemiş olsam, gözün sürekli üzerimde;+

Kabahatim yüzünden beni suçsuz çıkarmazdın;+

15 Gerçekten haksızsam, yazıklar olsun bana!+

Fakat haklıysam da başımı dik tutamam;+

Bunca utanca gömülmüş, sıkıntıya boğulmuşken.+

16 Başımı kibirle kaldırsam,+ genç bir aslan gibi beni avlarsın,+

Olağanüstü büyüklüğünü yine üzerimde gösterirsin.

17 Karşıma yeni tanıklar getirir,

Öfkeni daha da büyütür,

Bana zorluk üstüne zorluk çektirirsin.

18 Neden anamın rahminden çıkardın beni?+

Kimsenin gözüne görünmeden ölseydim.

19 O zaman dünyaya hiç gelmemiş olurdum;

Anamın karnından mezara taşınırdım.’

20 Beni rahat bıraksın, şurada kaç günüm kaldı ki;+

Bakışlarını üzerimden çeksin de biraz yüzüm gülsün,+

21 Göçüp gitmeden önce; dönüşü olmayan+ yere,

Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına;+

22 Zifiri karanlık, ölüm gölgesi ülkesine,

Karanlıktan başka ışıltının olmadığı düzensizlik diyarına.”