Başlangıç

8 Sonra Tanrı Nuh’u, gemide+ onunla birlikte bulunan tüm yaban hayvanlarını ve evcil hayvanları andı;+ yeryüzünde bir rüzgâr estirdi, sular alçalmaya başladı.+ 2 Derin suların*+ kaynakları ve göklerin bentleri+ kapandı; böylece göklerden yağan şiddetli yağmur dindi. 3 Yeryüzünde sular çekilmeye, giderek alçalmaya başladı, yüz elli gün sonra da iyice azaldı.+ 4 Yedinci ayda, ayın on yedinci gününde gemi+ Ararat*+ tepeleri üzerine oturdu. 5 Sular onuncu aya dek alçalmaya devam etti. Onuncu ayda, ayın birinci günü dağların tepeleri göründü.+

6 Kırk gün sonra Nuh gemide kendisinin yapmış olduğu pencereyi+ açtı. 7 Ve dışarıya bir kuzgun+ gönderdi; kuzgun uçup durdu ve sular yeryüzünde kuruyuncaya dek gidip gelmeye devam etti.

8 Daha sonra Nuh bir güvercin+ göndererek, suların toprağın üzerinden çekilip çekilmediğini öğrenmek istedi. 9 Güvercin ayak basacak bir yer bulamadı ve Nuh’un yanına gemiye geri döndü, çünkü tüm yeryüzü hâlâ sularla kaplıydı.+ Nuh elini uzatıp onu tuttu ve yanına, gemiye aldı. 10 Yedi gün daha bekleyip güvercini tekrar gönderdi. 11 Güvercin akşam vakti gagasında yeni kopmuş bir zeytin yaprağıyla+ Nuh’un yanına geldi; böylece Nuh suların topraktan çekilmiş olduğunu anladı.+ 12 Bir yedi gün daha bekleyip güvercini yine gönderdi, fakat güvercin artık Nuh’un yanına dönmedi.+

13 Altı yüz birinci yılda,+ birinci ayda, ayın birinci günü, sular yeryüzünden çekilmişti. Nuh geminin üzerindeki kapağı kaldırdı ve toprağın yüzünün kuru+ olduğunu gördü. 14 İkinci ayın yirmi yedinci günü geldiğinde toprak tamamen kurumuştu.+

15 Tanrı Nuh’a şunları dedi: 16 “Karın, oğulların ve gelinlerinle birlikte gemiden çık.+ 17 Yanındaki her tür canlıyı;+ uçan kanatlıları,+ evcil hayvanları+ ve toprakta yaşayan diğer tüm hayvanları+ dışarı çıkar. Üreyip çoğalsınlar, yeryüzünü doldursunlar.”+

18 Bunun üzerine Nuh gemiden çıktı; onunla birlikte oğulları,+ karısı ve gelinleri de çıktı. 19 Ailesine göre her yaban hayvanı, topraktaki her canlı, her uçan kanatlı, yeryüzünde yaşayan her kara hayvanı gemiden çıktı.+ 20 Nuh, Yehova için bir sunak+ yaptı; temiz hayvanlardan+ ve temiz kanatlılardan+ bazılarını alıp yakılan sunu olarak sunakta kurban etti.+ 21 Yehova hoş kokuyu+ kokladı. Sonra Yehova yüreğinden şöyle geçirdi:+ “İnsan yüzünden toprağı bir daha asla lanetlemeyeceğim,+ çünkü insanın yüreğinin eğilimi+ gençliğinden itibaren kötüdür.+ Yaşayan varlıkların üzerine bir daha asla böyle bir yıkım getirmeyeceğim.+ 22 Yeryüzü var oldukça, ekip biçme, soğuk sıcak, yaz kış, gündüz gece asla son bulmayacak.”+