Mezmurlar

42 Akarsuları özleyen geyik gibi,

Canım da Seni özlüyor ey Tanrım.+

2 Canım Tanrımı özlüyor,+ yaşayan Tanrımı.+

Ne zaman gidip O’nun önünde görüneceğim, bilmiyorum.+

3 Gece gündüz gözyaşlarımla doyuyorum,+

Çünkü bütün gün “Nerede senin Tanrın?” diyorlar.+

4 O eski günleri andıkça içim eriyor.

Kalabalıklarla birlikte yürürdüm o zamanlar,

Bayram alayından,+

Sevinç ve şükran sesleri yükselirken+

Tanrı’nın evine doğru yürürdüm önlerinden.+

5 Neden kırıksın böyle ey gönlüm,+

Neden içimi kemiriyorsun?+

Sen Tanrı’yı bekle,+

Çünkü ben yine Tanrımı, yüce kurtarıcımı öveceğim.+

6 Ey Tanrım, bağrımda gönlüm kırık.+

Bu yüzden anıyorum Seni,+

Ürdün topraklarında, Hermon doruklarında,+

Ve küçük dağda.+

7 Çağlayanların uğuldayınca,

Enginler enginlere sesleniyor,

Bütün o ulu dalgaların, sellerin,+

Üzerimden geçiyor.+

8 Gündüzün Yehova vefasını gösterir,+

Geceleyin ilahisi dilimdedir,+

Ve hayat kaynağıma, Tanrıma dua ederim.+

9 Tanrı’ya, yalçın kayama,+

“Beni neden unuttun?” derim,+

“Düşmanlarımın eziyeti yüzünden neden kederli gezeyim?”+

10 Düşmanlarım bütün gün “Nerede senin Tanrın?” diyor,+

Suçlamaları yüzünden sanki kemiklerim eziliyor.+

11 Neden kırıksın böyle ey gönlüm,+

Neden içimi kemiriyorsun?+

Sen Tanrı’yı bekle,+

Çünkü ben yine Tanrımı, yüce kurtarıcımı öveceğim.+