Davut’un mağaradayken+ yazdığı maskil. Bir dua.
142 Yehova’ya sesleniyor, O’nu yardıma çağırıyorum.+
Yehova’ya sesleniyor, O’ndan lütuf diliyorum.+
2 O’nun önünde, içimdeki kaygıyı döküyorum,+
O’nun önünde, sıkıntımı anlatıp duruyorum+
3 Ruhum+ daraldığında.
Bu yüzden yolumu iyi bilirsin.+
Yürüdüğüm yola+
Benim için tuzaklar kurdular.+
4 Sağ yanıma bak da gör
Beni kimse umursamıyor.+
Kaçacağım yer kalmamış;+
Kimse arayıp sormuyor.+
5 Seni yardıma çağırdım ey Yehova.+
“Sen benim sığınağımsın,+
Yaşayanlar diyarında+ payım Sensin”+ dedim.
6 Yakarışıma kulak ver,+
Çünkü takatim kalmadı.+
Zulmedenlerden kurtar beni,+
Çünkü benden güçlüler.+
7 Canımı bu zindandan çıkar ki+
İsmini yücelteyim.+
Etrafıma doğru kişiler toplansın,+
Çünkü Sen bana iyilik edersin.+